กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 951

เมื่อทั้งสามก้าวออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและกำลังจะมุ่งหน้าไปยังร้านอาหาร เสียงที่น่าประหลาดใจก็ดังขึ้น “ชาร์ลี สเตฟานี!”

ทั้งสองหันกลับมา และเห็นคนหลายคนกำลังเดินเข้ามาทางพวกเขา

คนเหล่านี้เป็นเพื่อนที่โตมากับเขาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

มีหลายคนในกลุ่มนี้ที่ชาร์ลีไม่ได้เจอหน้าอีกเลยนับตั้งแต่เขาออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

คนเดียวที่เขาติดต่อด้วยหลังจากออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าคือฮาร์วีย์เพื่อนสนิทของเขา

ในช่วงปีแรก ๆ ของชาร์ลีในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เขาปิดกั้นตัวเองเป็นอย่างมากเพราะพ่อแม่ของเขาเสียชีวิตอย่างกะทันหัน เขาจึงเก็บตัวและเขาจะไม่พูดอะไรกับคนอื่นแม้แต่คำเดียวในตลอดทั้งวัน

เขามักถูกเด็กคนอื่น ๆ ทิ้งให้โดดเดี่ยวเพราะบุคลิกของเขา

ชาร์ลียังคงจำได้ว่าฮาร์วีย์ซึ่งโตกว่าเขาเล็กน้อย จะยืนหยัดเพื่อเขา และเล่นกับเขาทุกครั้งที่เขาถูกทิ้งให้โดดเดี่ยว

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งสองได้เติบโตขึ้นมาก

ฮาร์วีย์กับชาร์ลีอายุเท่ากัน แต่ฮาร์วีย์แก่กว่าชาร์ลีเพียงไม่กี่เดือน

หลังจากออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้ว ทั้งสองก็เลือกที่จะไปที่ไซต์ก่อสร้าง และทำงานร่วมกัน ผ่านความทุกข์ยากด้วยกันมาด้วยกัน พวกเขากลายเป็นเหมือนพี่น้องที่สนิทกันมาก

อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวระหว่างชาร์ลีกับฮาร์วีย์ก็คือชาร์ลีมักจะแอบบริจาคเงินที่เขาหามาได้อย่างยากลำบากให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ในขณะที่ฮาร์วีย์จะเก็บเงินทั้งหมดไว้เพื่อตัวเอง เมื่อฮาร์วีย์เก็บออมเงินได้พอสมควร เขาก็ออกจากสถานที่ก่อสร้าง และเดินทางไปที่แลงคาสเตอร์เพื่อเริ่มธุรกิจเล็ก ๆ

ชาร์ลีพอจะเข้าใจกับแนวทางของฮาร์วีย์

ท้ายที่สุดพวกเขาทั้งหมดต่างก็เป็นเด็กกำพร้า ซึ่งส่วนใหญ่มักจะหมดหนทางหลังจากออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

ทุกคนต้องการประหยัดเงินและหาเงินมากขึ้นเพื่อที่พวกเขาจะได้วางรากฐานสำหรับตนเอง นี่เป็นเพียงเพราะเด็กกำพร้าไม่เหมือนกับคนอื่น ๆ เพราะเด็กคนอื่นมีพ่อแม่ ญาติพี่น้อง และบ้านที่ปลอดภัยคอยเป็นที่ป้องกันตัวเองจากลมและฝน แต่เด็กกำพร้าไม่มีอะไรเลย

ทันทีที่ฮาร์วีย์ได้ยินคำถามของชาร์ลี เขาก็หัวเราะก่อนจะพูดว่า “ฉันโอเค! ฉันสบายดี ฉันมีของกินดี ๆ มีเสื้อผ้าให้ใส่!”

ชาร์ลีถามอีกครั้งว่า “แล้วผู้หญิงที่นายเจอในไซต์ก่อสร้างอยู่ที่ไหนล่ะ? พวกนายทั้งคู่แต่งงานกันแล้วหรือยัง?”

“เฮ้อ” มีความเศร้าเล็กน้อยระหว่างคิ้วของฮาร์วีย์ แต่เขายิ้มก่อนจะตอบอย่างเฉยเมยว่า

“แต่งงานงั้นเหรอ? เราคบกันประมาณสองถึงสามปี แต่เราไม่ได้แต่งงานกัน ในท้ายที่สุด ฉันไม่สามารถจ่ายค่าสินสอดให้เธอได้ และฉันไม่มีเงินพอที่จะซื้อบ้าน พ่อแม่ของผู้หญิงคนนั้นดูถูกฉันและมักจะแนะนำเธอว่าอย่าอยู่กับคนอย่างฉัน หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของพ่อแม่ และเริ่มดูถูกฉันเช่นกัน แล้วเธอก็เลิกกับฉันหลังจากนั้น”

ชาร์ลีขมวดคิ้วก่อนจะถามว่า “มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ฮาร์วีย์ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “เมื่อเดือนที่แล้วเอง”

ชาร์ลีพยักหน้าและพูดว่า “เธอพลาดแล้วที่ไม่เลือกนาย”