กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 114

องค์หญิงตังตังสังเกตว่าทุกคนมองนางด้วยสายตาอันแปลกประหลาดจึงรู้สึกได้เพียงความอับอายขายหน้าแทบแย่
“กู้ชูหน่วนเจ้าพูดเรื่องบ้าอันใด ระดูข้ามาเมื่อใดกัน”
กู้ชูหน่วนทำปากจู๋อยู่ด้านหลังของนาง "กระโปรงตรงก้นเปื้อนเลือดหมดแล้วหรือว่าท่านได้รับบาดเจ็บหรือ?"
องค์หญิงตังตังมองไปยังด้านหลัง จริงตามนั้นกระโปรงขาวราวกับหิมะของนางเปื้อนเลือดหยดหนึ่ง มีเพียงแค่หยดเดียวเท่านั้นหากไม่ได้สังเกตโดยละเอียดนั้นดูไม่ออกเลยจริงๆ
แต่ว่าเพียงแค่เลือดหยดหนึ่งนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้นางล้มทั้งยืน ยิ่งกว่านั้นคำพูดของกู้ชูหน่วนก็พูดตรงไม่น่าฟังเช่นนั้น องค์หญิงตังตังอับอายยิ่งนักโดยตะคอกเสียงดังแทบเป็นแทบตาย "อ๊า......"
หันศีรษะแล้วนางก็วิ่งพรวดออกไปทางด้านนอก
กู้ชูหน่วนขวางทางไปของนางในเวลาอันเหมาะแล้วกล่าวด้วยเสียงหัวเราะว่า "เพคะ ร้อยใบก็พอแล้ว ข้าจะให้ท่านอีกหนึ่งร้อยใบ ไม่ต้องขอบคุณแค่นำจี้หยกออกมา"
องค์หญิงตังตังไม่ต้องการมอบให้นาง แม้ว่านางจะไม่ชอบจี้หยกนี้แต่เสด็จแม่ถือว่าเป็นสมบัติอันเป็นที่รักและสั่งให้นางสวมใส่บนร่างทุกวันพร้อมกับทุกครั้งที่พบเสด็จแม่เสด็จแม่ก็จะทรงตรวจสอบว่าจี้หยกยังอยู่หรือไม่
หากถูกเสด็จแม่ทรงรู้เข้าว่านางเดิมพันจี้หยกแพ้ นางจะไม่ถูกเฆี่ยนตีจนตายเลยหรือ
กู้ชูหน่วนยิ้มดูถูก “องค์หญิง ท่านคงไม่ได้คิดที่จะบิดพลิ้วหรอกนะ?”
กู้ชูหน่วนและเซี่ยวอวี่เซวียนคนหนึ่งหน้าคนหนึ่งหลังโดยปิดถนนตายเอาไว้รวมถึงมีผู้คนจำนวนมากยังคงเฝ้าดูอยู่โดยรอบ ใบหน้าขององค์หญิงตังตังก็เร่าร้อนเสียจนไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นจึงทำได้เพียงถอดจี้หยกที่เอวอย่างเสียดายจากนั้นก็โยนให้กู้ชูหน่วนอย่างขุ่นเคือง
“ก็เพียงแค่หยกชิ้นหนึ่งใช่ว่าข้าจะไม่มีให้”
กู้ชูหน่วนรับจี้หยกมาด้วยมืออันเบา หยกจันทร์เสี้ยวราวกับว่ามีพลังวิเศษบางอย่าง เพียงแค่กุมหยกเอาไว้ในมือความอบอุ่นนั้นได้แผ่ซ่านไปยังแขนขาทั้งสี่ซึ่งช่างสบายยิ่งนัก
เซี่ยวอวี่เซวียนยกมามอบให้แล้วกล่าวด้วยความสงสัยว่า “แม่สาวอัปลักษณ์ข้าดูแล้วก็ไม่เห็นว่าหยกชิ้นนี้จะมีสิ่งใดพิเศษเลย เหตุใดเจ้าถึงใช้เงินจำนวนมากเช่นนั้นไปเดิมพันเพื่อหยกชิ้นนี้?”
กู้ชูหน่วนเก็บหยกจันทร์เสี้ยวเอาไว้ในอกและไม่ให้โอกาสเขาได้ดูอย่างละเอียดจากนั้นก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ "ก็บอกแล้วว่าทองเป็นพันก็ซื้อความชอบของข้าได้ยาก"
แม้ว่าจะอยู่ในสำนักศึกษาแต่นางก็รู้สึกอยู่เงียบๆว่ามีสายตาไม่น้อยจ้องสำรวจหยกจันทร์เสี้ยวในมือของนางอยู่
รวมทั้ง......เยี่ยเฟิง
เยี่ยเฟิงเปลี่ยนเป็นเครื่องแต่งกายของสำนักศึกษาหลวง ชุดทั้งร่างเป็นสีฟ้าขาวบรรจบกันทำให้ดูสูงส่งสง่างามและรูปร่างหล่อเหลาอย่างสุดที่จะพรรณนาออกมาได้
หากว่าเขาเกิดความคิดก็ไม่รู้ว่าเขาสงสัยในหยกจันทร์เสี้ยวหรือไม่
“อาจารย์ซั่งกวนมาถึงแล้ว......”
ทุกๆคนรีบลุกขึ้นและส่งเสียงพร้อมกัน “สวัสดีท่านอาจารย์”
ก่อนที่อาจารย์ซั่งกวนจะกล่าวกู้ชูหน่วนได้มอบภาพวาดไปถึงยังตรงหน้าเขาแล้วกล่าวว่า “ท่านอาจารย์ ภาพวาดที่ท่านได้ให้ข้าวาดหนึ่งร้อยรอบข้าๆได้วาดเสร็จแล้ว โปรดตรวจสอบด้วย”
มือเรียวราวของซั่งกวนฉู่พลิกภาพกองใหญ่พร้อมดวงตาอันอบอุ่นของก็กระตุกขึ้นเล็กน้อย ราวกับว่าคิดไม่ถึงว่านางจะวาดภาพร้อยภาพจริงๆ และแต่ละภาพก็เหมือนกันทุกประการ
เพียงแต่ว่ารอยยิ้มบนภาพวาดเหตุใดถึงแฝงด้วยความโหดร้ายท่ามกลางความอบอุ่น?
“ท่านอาจารย์ ท่านดูสิว่าข้าทำงานที่ได้รับมอบหมายเรียบร้อยแล้ว บัญชีของเราควรจะลบล้างกันหมดแล้วหรือไม่”
ซั่งกวนฉู่ค่อยๆเข้ามาถึงยังตรงหน้ากู้ชูหน่วน มืออันขาวยกกระดานไม้ใต้โต๊ะของนางขึ้นจากนั้นตรงมุมปากก็ปรากฏรอยยิ้มที่ยิ้มราวกับไม่ยิ้มขึ้น
“ความคิดอันแปลกของคุณหนูสามไม่เลว”
“ท่านไม่ได้บอกว่าห้ามใช้ไม้แกะสลักมาคัดลอก ดังนั้นข้าก็ไม่ถือว่าทำผิดข้อบังคับใช่หรือไม่”
[ร้อน] อ่านนวนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 114
นวนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ได้รับการเผยแพร่ไปยัง บทที่ 114 พร้อมรายละเอียดใหม่ที่ไม่คาดคิด อาจกล่าวได้ว่าผู้แต่ง อี้หมิง ลงทุนใน กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ อย่างจริงใจเกินไป หลังจากอ่าน บทที่ 114 ฉันก็ทิ้งความเศร้า แต่อ่อนโยน แต่ลึกซึ้งมาก มาอ่านตอนนี้ บทที่ 114 และตอนต่อไปของซีรี่ส์ กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ที่ Good Novel Online ตอนนี้