องค์หญิงตังตังสังเกตว่าทุกคนมองนางด้วยสายตาอันแปลกประหลาดจึงรู้สึกได้เพียงความอับอายขายหน้าแทบแย่
“กู้ชูหน่วนเจ้าพูดเรื่องบ้าอันใด ระดูข้ามาเมื่อใดกัน”
กู้ชูหน่วนทำปากจู๋อยู่ด้านหลังของนาง "กระโปรงตรงก้นเปื้อนเลือดหมดแล้วหรือว่าท่านได้รับบาดเจ็บหรือ?"
องค์หญิงตังตังมองไปยังด้านหลัง จริงตามนั้นกระโปรงขาวราวกับหิมะของนางเปื้อนเลือดหยดหนึ่ง มีเพียงแค่หยดเดียวเท่านั้นหากไม่ได้สังเกตโดยละเอียดนั้นดูไม่ออกเลยจริงๆ
แต่ว่าเพียงแค่เลือดหยดหนึ่งนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้นางล้มทั้งยืน ยิ่งกว่านั้นคำพูดของกู้ชูหน่วนก็พูดตรงไม่น่าฟังเช่นนั้น องค์หญิงตังตังอับอายยิ่งนักโดยตะคอกเสียงดังแทบเป็นแทบตาย "อ๊า......"
หันศีรษะแล้วนางก็วิ่งพรวดออกไปทางด้านนอก
กู้ชูหน่วนขวางทางไปของนางในเวลาอันเหมาะแล้วกล่าวด้วยเสียงหัวเราะว่า "เพคะ ร้อยใบก็พอแล้ว ข้าจะให้ท่านอีกหนึ่งร้อยใบ ไม่ต้องขอบคุณแค่นำจี้หยกออกมา"
องค์หญิงตังตังไม่ต้องการมอบให้นาง แม้ว่านางจะไม่ชอบจี้หยกนี้แต่เสด็จแม่ถือว่าเป็นสมบัติอันเป็นที่รักและสั่งให้นางสวมใส่บนร่างทุกวันพร้อมกับทุกครั้งที่พบเสด็จแม่เสด็จแม่ก็จะทรงตรวจสอบว่าจี้หยกยังอยู่หรือไม่
หากถูกเสด็จแม่ทรงรู้เข้าว่านางเดิมพันจี้หยกแพ้ นางจะไม่ถูกเฆี่ยนตีจนตายเลยหรือ
กู้ชูหน่วนยิ้มดูถูก “องค์หญิง ท่านคงไม่ได้คิดที่จะบิดพลิ้วหรอกนะ?”
กู้ชูหน่วนและเซี่ยวอวี่เซวียนคนหนึ่งหน้าคนหนึ่งหลังโดยปิดถนนตายเอาไว้รวมถึงมีผู้คนจำนวนมากยังคงเฝ้าดูอยู่โดยรอบ ใบหน้าขององค์หญิงตังตังก็เร่าร้อนเสียจนไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นจึงทำได้เพียงถอดจี้หยกที่เอวอย่างเสียดายจากนั้นก็โยนให้กู้ชูหน่วนอย่างขุ่นเคือง
“ก็เพียงแค่หยกชิ้นหนึ่งใช่ว่าข้าจะไม่มีให้”
กู้ชูหน่วนรับจี้หยกมาด้วยมืออันเบา หยกจันทร์เสี้ยวราวกับว่ามีพลังวิเศษบางอย่าง เพียงแค่กุมหยกเอาไว้ในมือความอบอุ่นนั้นได้แผ่ซ่านไปยังแขนขาทั้งสี่ซึ่งช่างสบายยิ่งนัก
เซี่ยวอวี่เซวียนยกมามอบให้แล้วกล่าวด้วยความสงสัยว่า “แม่สาวอัปลักษณ์ข้าดูแล้วก็ไม่เห็นว่าหยกชิ้นนี้จะมีสิ่งใดพิเศษเลย เหตุใดเจ้าถึงใช้เงินจำนวนมากเช่นนั้นไปเดิมพันเพื่อหยกชิ้นนี้?”
กู้ชูหน่วนเก็บหยกจันทร์เสี้ยวเอาไว้ในอกและไม่ให้โอกาสเขาได้ดูอย่างละเอียดจากนั้นก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ "ก็บอกแล้วว่าทองเป็นพันก็ซื้อความชอบของข้าได้ยาก"
แม้ว่าจะอยู่ในสำนักศึกษาแต่นางก็รู้สึกอยู่เงียบๆว่ามีสายตาไม่น้อยจ้องสำรวจหยกจันทร์เสี้ยวในมือของนางอยู่
รวมทั้ง......เยี่ยเฟิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...