กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 26

กู้ชูหลานจ้องมองนาง
ยังไม่ทันแต่งงานก็เอาแต่พูดอยู่นั่นว่าเป็นพระชายาหาน
ใครไม่รู้บ้างว่าท่านเทพแห่งสงครามโหดเหี้ยมอำมหิตเพียงไหน หากแต่งงานกันจริงๆ นางจะมีชีวิตยืนยาวแค่ไหนก็ยังไม่รู้
หลิ่วเย่ว์และคนอื่นๆ ร้อนใจจนหัวปั่น “พี่ใหญ่ มันเป็นการพนันแขนขาท่านเชียวนะ เราไม่พนันมิได้หรือ”
“เงินตั้งสองแสนตำลึง เหตุใดจึงไม่ลองพนันดูสักตั้งล่ะ”
“นางเป็นเพียงบุตรีของอนุภรรยา จะเอาเงินสองแสนตำลึงมาจากที่ไหน ถ้าชนะ ท่านก็ไม่ได้เงิน ถ้าแพ้ท่านจะต้องถูกตัดแขนตัดขาทิ้งเลยนะ”
กู้ชูหน่วนกระตุกมุมปากยิ้มอย่างเบิกบาน “น้องห้า ที่หลิ่วเย่ว์พูดก็ถูก ถ้าเจ้าไม่มีเงินสองแสนตำลึงล่ะ งั้น... ถ้าข้าชนะแล้วไม่ได้เงินมาจะทำอย่างไร ข้าว่าเราลืมๆ การพนันคราวนี้ไปเถอะ”
เมื่อครู่นี้กู้ชูหลานยังสงสัยอยู่ว่านี่เป็นเรื่องโกหกหลอกลวงใช่หรือไม่ ตอนนี้พอเห็นว่านางล่าถอยจึงคิดว่านางกลัวความพ่ายแพ้ ดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะมั่นใจขึ้นเล็กน้อย
นางหยิบตราประทับออกมาจากแขนเสื้ออย่างไม่เต็มใจนักและวางลงบนโต๊ะ “นี่คือสิ่งที่ท่านตามอบไว้ให้ข้า ด้วยตราประทับนี้ ข้าจึงได้ครอบครองทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่มีในนามของท่านตา เท่านี้ก็มูลค่ามากถึงสองแสนตำลึงแล้วถูกไหม”
กู้ชูหน่วนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
นี่คือประโยคที่นางเฝ้ารอ
“ตกลง เช่นนั้นก็มาร่างหลักฐานกัน”
กู้ชูหน่วนและกู้ชูหลานร่างสัญญาด้วยกันเสร็จสรรพโดยที่ทุกคนที่เหลือทำตัวไม่ถูก
“พระเจ้า นี่มันอะไรกัน... กู้ชูหลานไม่ใช่บุตรีของอนุภรรยาหรอกหรือ เหตุใดนางจึงมีเงินมากมายขนาดนั้น”
“ดูเหมือนเมื่อก่อนท่านตาของนางจะเป็นพ่อค้าที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองหมี่ เขามีลูกสาวและลูกชายสองคน แต่ลูกชายตายไปนานแล้ว ถ้าไม่มอบทรัพย์สมบัติให้ลูกสาวกับหลานสาว เขาจะมอบให้ใครได้อีก”
“เหตุใดเราจึงไม่มีท่านตาดีๆ อย่างนั้นบ้างนะ”
“นี่ เราเป็นถึงบุตรคนโตของภรรยาเอก กับบุตรีของอนุภรรยาหนึ่งคนยังเทียบไม่ได้เลยหรือนี่”
กู้ชูหลานยิ้มอย่างภูมิอกภูมิใจ “รอให้ข้าตัดแขนตัดขาเจ้าฝังไปพร้อมกับศพของซย่าอวี่เถอะ”
เซี่ยวอวี่เซวียนเยื้องย่างมาถึงอย่างเชื่องช้าไร้ชีวิตชีวา ดูเหมือนเขาจะซึมเซาและไม่กระปรี้กระเปร่าเหมือนเคย
หลิ่วเย่ว์และคนอื่นๆ มองเซี่ยวอวี่เซวียน ต่างคนต่างส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ให้เขาฟัง
มุมปากของเซี่ยวอวี่เซวียนกระตุก เขาโกรธจนเส้นเลือดหัวใจแทบจะอุดตัน
กู้ชูหน่วนวอนหาที่ตายด้วยการขยับเข้ามาใกล้แล้วยื่นมือออกมา “เสี่ยวเซวียนเซวียน วันนี้เจ้าเอาเงินมาเท่าไหร่”
“กู้ชูหน่วน ถ้าเจ้าจะรนหาที่ตายก็ช่วยไปตายไกลๆ หน่อยได้หรือไม่” เซี่ยวอวี่เซวียนคำรามออกมา ทั่วทั้งสำนักศึกษาวังหลวงที่กว้างขวางต่างได้ยินเสียงคำรามด้วยความโกรธของเขา
กู้ชูหน่วนเกาหูตัวเอง
ผู้ชายที่นี่เป็นอะไรกัน ชอบทำเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ ทำเอาหูของนางอื้ออึ้งไปหมด
“กินระเบิดมาแต่เช้าเลยรึยังไง”
“กู้ชูหน่วน เจ้าไม่มีความสุขงั้นหรือถ้าไม่ได้รนหาที่ตาย”
“ข้าก็แค่ทำเพื่อหาเงินให้พวกเจ้าเท่านั้น”
“ยกเลิกไปเลย ใครจะไปอยากได้เศษเงินของเจ้า”
“แล้วเจ้าเอาเงินมาเท่าไร”
เซี่ยวอวี่เซวียนตะคอกอย่างไม่สบอารมณ์ “ไม่มี เท่าไรก็ไม่มีทั้งนั้น”
“เป็นอะไรไป โกรธอะไรขนาดนั้น ใครทำให้เจ้าโกรธงั้นหรือ”
“เจ้ายังจะมีหน้ามาพูดอีก เจ้าเอาเงินของข้าไปเดิมพันจนหมด ทั้งยังเอาจี้หยกประจำตระกูลไปด้วย ท่านพ่อเกือบจะตัดข้าทิ้งเหมือนหมูเหมือนหมา”
กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 26 โดย อี้หมิง
นวนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ได้อัปเดตเป็น บทที่ 26
กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ เป็นซีรีส์ที่ดีที่สุดและน่าสนใจที่สุดของผู้แต่ง อี้หมิง ใน บทที่ 26 นักแสดงนำหญิงดูเหมือนจะตกอยู่ในห้วงแห่งความสิ้นหวังและใจสลายมือเปล่า แต่ไม่คาดคิดเหตุการณ์ใหญ่ก็เกิดขึ้น โปรดอ่าน บทที่ 26 และอัปเดตบทต่อไปของซีรีส์นี้ที่ novelones.com
คำค้นหาที่เกี่ยวข้อง บทที่ 26:
กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 26
บทที่ 26 กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์