กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 26

กู้ชูหลานจ้องมองนาง

ยังไม่ทันแต่งงานก็เอาแต่พูดอยู่นั่นว่าเป็นพระชายาหาน

ใครไม่รู้บ้างว่าท่านเทพแห่งสงครามโหดเหี้ยมอำมหิตเพียงไหน หากแต่งงานกันจริงๆ นางจะมีชีวิตยืนยาวแค่ไหนก็ยังไม่รู้

หลิ่วเย่ว์และคนอื่นๆ ร้อนใจจนหัวปั่น “พี่ใหญ่ มันเป็นการพนันแขนขาท่านเชียวนะ เราไม่พนันมิได้หรือ”

“เงินตั้งสองแสนตำลึง เหตุใดจึงไม่ลองพนันดูสักตั้งล่ะ”

“นางเป็นเพียงบุตรีของอนุภรรยา จะเอาเงินสองแสนตำลึงมาจากที่ไหน ถ้าชนะ ท่านก็ไม่ได้เงิน ถ้าแพ้ท่านจะต้องถูกตัดแขนตัดขาทิ้งเลยนะ”

กู้ชูหน่วนกระตุกมุมปากยิ้มอย่างเบิกบาน “น้องห้า ที่หลิ่วเย่ว์พูดก็ถูก ถ้าเจ้าไม่มีเงินสองแสนตำลึงล่ะ งั้น... ถ้าข้าชนะแล้วไม่ได้เงินมาจะทำอย่างไร ข้าว่าเราลืมๆ การพนันคราวนี้ไปเถอะ”

เมื่อครู่นี้กู้ชูหลานยังสงสัยอยู่ว่านี่เป็นเรื่องโกหกหลอกลวงใช่หรือไม่ ตอนนี้พอเห็นว่านางล่าถอยจึงคิดว่านางกลัวความพ่ายแพ้ ดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะมั่นใจขึ้นเล็กน้อย

นางหยิบตราประทับออกมาจากแขนเสื้ออย่างไม่เต็มใจนักและวางลงบนโต๊ะ “นี่คือสิ่งที่ท่านตามอบไว้ให้ข้า ด้วยตราประทับนี้ ข้าจึงได้ครอบครองทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่มีในนามของท่านตา เท่านี้ก็มูลค่ามากถึงสองแสนตำลึงแล้วถูกไหม”

กู้ชูหน่วนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

นี่คือประโยคที่นางเฝ้ารอ

“ตกลง เช่นนั้นก็มาร่างหลักฐานกัน”

กู้ชูหน่วนและกู้ชูหลานร่างสัญญาด้วยกันเสร็จสรรพโดยที่ทุกคนที่เหลือทำตัวไม่ถูก

“พระเจ้า นี่มันอะไรกัน... กู้ชูหลานไม่ใช่บุตรีของอนุภรรยาหรอกหรือ เหตุใดนางจึงมีเงินมากมายขนาดนั้น”

“ดูเหมือนเมื่อก่อนท่านตาของนางจะเป็นพ่อค้าที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองหมี่ เขามีลูกสาวและลูกชายสองคน แต่ลูกชายตายไปนานแล้ว ถ้าไม่มอบทรัพย์สมบัติให้ลูกสาวกับหลานสาว เขาจะมอบให้ใครได้อีก”

“เหตุใดเราจึงไม่มีท่านตาดีๆ อย่างนั้นบ้างนะ”

“นี่ เราเป็นถึงบุตรคนโตของภรรยาเอก กับบุตรีของอนุภรรยาหนึ่งคนยังเทียบไม่ได้เลยหรือนี่”

กู้ชูหลานยิ้มอย่างภูมิอกภูมิใจ “รอให้ข้าตัดแขนตัดขาเจ้าฝังไปพร้อมกับศพของซย่าอวี่เถอะ”

เซี่ยวอวี่เซวียนเยื้องย่างมาถึงอย่างเชื่องช้าไร้ชีวิตชีวา ดูเหมือนเขาจะซึมเซาและไม่กระปรี้กระเปร่าเหมือนเคย

หลิ่วเย่ว์และคนอื่นๆ มองเซี่ยวอวี่เซวียน ต่างคนต่างส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ให้เขาฟัง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์