กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 279

"ข้าน้อยไม่กล้าขอรับ"

"ในเมื่อไม่กล้า เช่นนั้นเจ้าก็พูดมาว่าตอนนี้เจ้าควรจะทำอะไรบ้าง" กู้ชูหน่วนยิ้มพร้อมดวงตาที่ราวกับน้ำคู่หนึ่งแสดงแววตาที่ต่างออกไป

ร่างกายของชิงเฟิงสั่นสะท้านและพูดด้วยความลำบากใจ "พระชายาขอรับ ท่านได้โปรดอย่าทำให้ข้าน้อยลำบากใจเลยขอรับ?"

"ข้าก็เป็นเพียงผู้ถูกคุมขังคนหนึ่งเท่านั้น จะไปกล้าข่มขู่เจ้าได้อย่างไร แต่ว่าบรรพบุรุษตัวน้อยในท้องของข้านี้กลับพูดกับข้าว่า เขาอยู่ในห้องนี้จนรู้สึกเบื่อหน่ายแล้วและต้องการอยากจะออกไปเดินเล่นข้างนอก เจ้าดูสิ"

"เช่นนั้นข้าน้อยจะติดตามท่านออกไปเดินเล่นภายในลานขอรับ"

"เจ้าบรรพบุรุษน้อยบอกว่าเขาเดินเล่นในลานจนเบื่อแล้ว เขาอยากจะไปริมทะเลน่ะ"

"พระชายา......"

ชิงเฟิงแทบจะร้องไห้ออกมา

เขารู้ว่านายท่านคนนี้เอาใจยากนัก

"นายท่านบอกว่า หากท่านต้องการออกไปจากเรือนฉีเย่ว์ เช่นนั้นข้าน้อยต้องถูกตัดหัว พระชายาได้โปรดเถอะขอรับ ได้โปรดไว้ชีวิตข้าน้อยด้วยเถอะขอรับ?"

"เจ้าว่าเจ้าทำงานจนสติฟั่นเฟือนไปแล้วหรืออย่างไร ไม่ใช่เป็นข้าเสียหน่อยที่อยากไปริมทะเล แต่กลับเป็นเจ้าบรรพบุรุษตัวน้อยในท้องของข้าต่างหากล่ะที่อยากไป"

ชิงเฟิงหมดคำจะพูด

ท่านอ๋องตัวน้อยเพิ่งจะหนึ่งเดือนเท่านั้น เขาจะรับรู้อะไร

เรื่องทั้งหมดนี้ไม่ใช่ว่าพระชายามีสิทธิ์ตัดสินทั้งหมด

ชิงเฟิงครุ่นคิดวิธีที่จะพูดปฏิเสธ แต่กู้ชูหน่วนก็ได้พูดออกมาด้วยความเย็นชา

"พอเถอะ เห็นแก่เจ้าที่ดูน่าสงสาร เช่นนั้นข้าก็ไม่ทำให้เจ้าลำบากใจก็ได้ เจ้าไปหยิบของว่างเข้ามาให้ข้ารับประทานหน่อยสิ"

"อ๋า......" พระชายาพูดง่ายเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไร?

"อ๋าอะไรของเจ้า ห้ามให้ข้าออกไปข้างนอกและยังห้ามข้ากินของว่างอีกหรือ?"

"ข้าน้อยไม่กล้าขอรับ ข้าน้อยจะรีบให้คนนำของว่างเข้ามาขอรับ"

"ว๊าย เจ้าดูทางนั้นสิมีงูอยู่ตัวหนึ่ง" ทันใดนั้นกู้ชูหน่วนก็พูดออกมาด้วยความตกใจ