กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 280

ช่วงนี้พักอยู่ที่จวนหานอ๋องตลอด กู้ชูหน่วนจึงชำนาญภูมิทัศน์ที่นี่มาก

นางแอบย่องออกไปอย่างชำนาญเส้นทาง ทว่าพึ่งจะถึงลานบ้านก็ถูกพวกทหารคุ้มกันจับได้เสียแล้ว

"พระชายาอย่างข้าจะกินขนมกุ้ยฮวา พวกเจ้ารีบหลบไป"

"ท่านอ๋องมีคำสั่งห้ามผู้ใดออกจากเรือนแม้แต่ครึ่งก้าวพ่ะย่ะค่ะ โดยเฉพาะพระชายา"

โอ้สวรรค์

นางแปลงโฉมแล้ว ไยคนพวกนี้จึงจำได้?

คล้ายกับทหารคุ้มกันรู้ว่านางสงสัย

"ใต้เท้าชิงเฟิงปฏิบัติตามคำสั่งของท่านอ๋องมาโดยตลอด เขาจึงไม่มีทางออกจากเรือนฉีเย่ว์แน่ และท่านอ๋องยังเคยรับสั่งว่า พระชายาเชี่ยวชาญด้านค่ายกลแปดทิศ ด้านแปลงโฉม และช่างจำนรรจา หากผู้ใดอยากออกจากเรือนแห่งนี้ ย่อมเป็นพระชายาปลอมตัว"

"......"

กู้ชูหน่วนหน้าดำคล้ำ

จำเป็นต้องวิเคราะห์นางจนทะลุปรุโปร่งไหม?

"ดังนั้นหากข้ารั้นจะออกไป พวกเจ้าจะหักขาข้าใช่ไหม? หรือเอาลูกในท้องข้าออก เอาชีวิตข้า"

"ข้าน้อยมิกล้า แต่ท่านอ๋องมีรับสั่งว่า หากพระชายาออกจากเรือนฉีเย่ว์ก็จะตัดขาชิวเอ๋อร์ทิ้งพ่ะย่ะค่ะ"

กู้ชูหน่วนหัวเราะเย้ยหยัน "วันนี้ข้าของพูดตรงนี้เลยว่า ข้าจะออกไปเรือนฉีเย่ว์แน่นอน หากพวกเจ้ากล้าตัดขาชิวเอ๋อร์ ข้าจะทำลายเด็กในท้องทิ้ง ถ้าเจ้าไม่เชื่อก็ลองดู อย่างไรเสียข้าก็ไม่อยากได้ลูกคนนี้อยู่แล้ว"

เหล่าทหารคุ้มกันหน้าถอดสี ใบหน้าเริ่มมีความยืดหยุ่นขึ้นนิด ๆ

กู้ชูหน่วนกล่าวต่อไปว่า "อีกอย่าง ชิวเอ๋อร์เป็นแค่สาวใช้คนหนึ่ง หากนางพิการ ข้าหาใหม่ได้ แต่หากสูญเสียลูกในท้องก็ไม่มีคนที่สองแล้ว นี่คือเลือดเนื้อเชื้อไขหนึ่งเดียวของท่านอ๋อง พวกเจ้าชั่งน้ำหนักกันเองเถอะ"

เบื้องบนมีคำสั่ง ทว่าพระชายาก็พูดจากดำเป็นขาวได้ ไม่ว่านางจะเอ่ยเช่นไรก็ปล่อยออกไปไม่ได้เด็ดขาด

ทว่ายามนี้ พวกเขาไม่กล้าเสี่ยง เพราะตอนนี้ท่านอ๋องมีทายาทเพียงหนึ่งเดียว ยิ่งไปกว่านั้นจวนอ๋องให้ความสำคัญกับลูกคนนี้มาก

"ไปรายงานใต้เท้าเจี้ยงเสวี่ย เชิญเขามาหน่อย"

กู้ชูหน่วนรู้สึกโมโห

เจี้ยงเสวี่ยยังอยู่ในจวนหรือ?

เช่นนั้นเยี่ยจิ่งหานก็อยู่ในจวนด้วยน่ะสิ?

เพราะวิชาตัวเบาของกู้ชูหน่วนร้ายกาจมาก ลูกน้องของเยี่ยจิ่งหานพะว้าพะวัง ไม่กล้าลงมือกับกู้ชูหน่วน ดังนั้นจึงทำให้กลายเป็นว่าไม่มีฝ่ายใดเหนือกว่า

กู้ชูหน่วนกุมท้องกะทันหัน หน้าย่นคิ้วขมวด "โอ้ ท้องข้า ข้าปวดจะตายอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าจะแท้งหรอกนะ"

ประโยคเดียว ทว่ากลับทำให้เหล่าทหารคุ้มกันพากันประหวั่นพรั่นพรึง

กู้ชูหน่วนฉวยโอกาสปาผงยาพิษออกไป ก่อนจะทำการเผ่นหนี

จากนั้นสิ่งที่เหนือการคาดหมายนางก็เกิดขึ้น

ไม่รู้ว่าเยี่ยจิ่งหานจัดคนมาเฝ้าดูการกักบริเวณกี่คน

เมื่อนางปลีกตัวออกจากกลุ่มหนึ่งได้สำเร็จ อีกกลุ่มหนึ่งก็เข้ามาทันที ไม่รู้ว่าวิ่งไป ๆ มา ๆกี่รอบ มันทำให้นางเหงื่อไหลซึมทั้งตัว

"พระชายา เชิญกลับพ่ะย่ะค่ะ"

กลับบ้าบออะไรกัน

ตีให้ตาย นางก็ไม่กลับ