กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 295

กู้ชูหน่วนกระอักเลือดออกมา นางกัดฟันและยืนขึ้นอย่างโซซัดโซเซ

นางยังคงเย่อหยิ่ง เกรี้ยวกราดและไม่ยอมแพ้

"งั้นหรือ แต่ข้ากู้ชูหน่วนชอบแหกกฎมาแต่ไหนแต่ไร อีกอย่างหากท่านตายแล้ว ข้าก็ไม่ต้องตาย"

นางนวดนิ้วมือ นางรู้สึกร้อนมากจนเจ็บปวด

ในโลกนี้ หากใครไม่มีกำลังภายในช่างเสียเปรียบจริง ๆ

ทุกคนต่างมองไปที่นางด้วยความประหลาดใจ

หัตถ์โลหิตของสวีซานเหนียงมีพิษ และร้อนมากพอที่จะละลายทุกอย่างได้ หากถูกร่างกาย ไม่ตายก็ต้องพิการ

กู้ชูหน่วนไม่มีกำลังภายใน แต่ทำไมนางถึงยืนหยัดได้จนถึงตอนนี้？

หรือว่าร่างกายของนางมีความลับอะไรซ่อนอยู่？

สวีซานเหนียงกล่าวด้วยความตกใจ "เจ้าหมายความว่าอย่างไร？"

"ท่านลองดูฝ่ามือของตนเองสิ"

สวีซานเหนียงก้มลงมองฝ่ามือของตนเอง มีเข็มเงินปักอยู่บนฝ่ามือของนาง และเป็นเข็มเงินที่บางและเล็กมาก มีหมอกสีดำเป็นวงกลมอยู่รอบ ๆ เข็มเงิน และสามารถที่จะดูออกได้ว่าเข็มเงินเล่มนั้นมีพิษร้ายแรง

นางโกรธจัด กำลังภายในของนางควบแน่นและต้องการที่จะฆ่ากู้ชูหน่วน

แต่นางไม่คิดว่าไม่เพียงแต่นางจะไม่สามารถรวบรวมกำลังภายในได้ แต่นางยังรู้สึกเจ็บปวดตั้งแต่แขนไปจนถึงหัวใจ และแทบจะหายใจไม่ออก

เมื่อสวีเจิ้นเห็นเช่นนี้ก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวอย่างโกรธเคือง "ยาถอนพิษล่ะ เอายาถอนพิษออกมา"

"หากต้องการยาถอนพิษ ไม่ใช่ว่าไม่ได้ แต่ให้บุรุษต่ำช้าผู้นั้นปล่อยเยี่ยเฟิงเดี๋ยวนี้"

กู้ชูหน่วนถูกพวกเขาสามคนล้อมไว้ และเดิมทีไม่สามารถที่จะช่วยเยี่ยได้ สวรรค์รู้ว่านางเจ็บปวดแค่ไหนที่ต้องทนเห็นเยี่ยเฟิงถูกเหยียดหยาม

"เจ้ากล้าด่าเขาว่าต่ำช้า？รนหาที่ตาย？"