กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 302

เลือดไหลออกมาอย่างรุนแรงจากหน้าผากของเขา และเขาไม่รู้ตัวเลย แต่กลับกระแทกหนักกว่าที่เคยเรื่อยๆ

ราวกับมีเพียงการกระแทกไปเรื่อยๆ เช่นนี้ ร่างกายจึงจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

ประมุขวิญญาณมืดตะโกนออกมาด้วยความเป็นกังวล "เหล่าเจิ้น หยุดโขกได้แล้ว หากยังโขกต่อไปศีรษะต้องบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน"

ไกลออกไป มีรัศมีอันทรงพลังมาจากที่ไกลและใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว

ดวงตาของเยี่ยจิ่งหานแข็งทื่อ เสียงขลุ่ยเร็วขึ้น ประมุขวิญญาณมืดทนไม่ได้อีกต่อไปและเกราะป้องกันก็ได้พังทลายลง เขาไม่อาจสู้เสียงเวทมนตร์มารลวงได้ จากนั้นร่างกายของเขาก็ล้มลงไปและกระอักเลือดออกมา เขาบาดเจ็บสาหัสจนแทบหมดลมหายใจ

และสวีเจิ้นก็ระเบิดเป็นหมอกเลือดสีแดงในทันที

"เยี่ยจิ่งหาน เจ้ามีจุดอ่อนเสียแล้ว"

เสียงอันอบอุ่นและน่ารื่นรมย์นั้นดังขึ้นมาช้าๆ เสียงนั้นเหมือนเสียงของธรรมชาติ และทำให้ผู้คนต่างจมดิ่งลงไปอย่างช่วยไม่ได้

และสิ่งที่ตามเสียงนั้นมาก็คือชายชุดขาว

ชายชุดขาวมาจากฟากฟ้า สวมใส่ชุดสีขาวและท่าทางของเขาเหมือนหยก ไม่มีแม้แต่ไรฝุ่น เขาสวมหน้ากากผีเสื้อและมองไม่เห็นรูปร่างหน้าตาของเขา แต่เขามีความสง่างามและไร้ตัวตน และเพียงชำเลืองมองก็ทำให้ผู้คนแทบทนไม่ได้ที่จะประหลาดใจ

กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว

มีอีกหนึ่งคนที่สวมหน้ากาก?

โลกใบนี้เป็นอะไรไป?

แต่ละคนล้วนนิยมสวมหน้ากาก?

เช่นนั้นพรุ่งนี้นางก็จะไปหาซื้อหน้ากากมาสวมใส่บ้างสักหนึ่งอัน?

แต่สิ่งที่ไม่อาจปฏิเสธได้ก็คือ ท่าทางของชายชุดขาวนั้น แน่นอนว่าต้องเป็นหนึ่งในร้อยและไม่แย่ไปกว่าเยี่ยจิ่งหานเลย

"ควับ......"