กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 344

เงินห้าสิบล้านตำลึงเชียว แม้แต่ตาของนางยังไม่กระพริบเลย

ในห้องส่วนตัวหมายเลขสาม ซั่งกวนฉู่อยู่ในชุดสีขาวราวกับหิมะ เขานั่งข้างหน้าต่าง จิบชาพร้อมกับชงชาด้วยรอยยิ้มอบอุ่นที่บริเวณมุมปากของเขา มองลงมาอย่างแผ่วเบาเรียบเฉย

สำหรับการประมูลราคาสองชิ้น เขาไม่ได้ทำการเสนอราคาเลย

บนห้องธรรมดา ชิงเฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า“ท่านอ๋อง พระชายาเสนอราคาสูงเกินไป พวกเรากลัวมาก”

หูของกู้ชูหน่วนไวมาก ยกนิ้วโป้งขึ้นกล่าวว่า“ชิงเฟิง ครั้งนี้เจ้าฉลาดมาก เป็นเด็กที่สั่งสอนได้”

ชิงเฟิงสะดุ้งเล็กน้อย มักจะรู้สึกว่ามีเรื่องที่ไม่ดีเกิดขึ้น

เป็นอย่างที่คิด กู้ชูหน่วนกล่าวขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัยว่า“ไปจ่ายตั๋วเงินเถิด”

“อะ…..อะไรนะ? จ่ายตั๋วเงินอะไร?”

“ยังจะต้องจ่ายตั๋วเงินอะไร แน่นอนว่าเป็นตั๋วเงินที่จ่ายการประมูลไข่มุกเหวินหยวนสิ”

“นี่…..นายท่านไม่ได้เข้าร่วมการประมูล เหตุใดข้าน้อยจะต้องไปจ่ายตั๋วเงิน?”

กู้ชูหน่วนกระพริบตาอย่างไร้เดียงสา จากนั้นกล่าวอธิบายให้ชิงเฟิงฟังทีละคำทีละประโยคว่า“เขาเป็นนายท่านของเจ้า ข้าเป็นฮูหยินของนายท่านเจ้า เช่นนั้นข้านับว่าเป็นนายท่านของเจ้าครึ่งหนึ่งหรือไม่?”

“นี่……คือ…….”

“ในเมื่อข้าเป็นนายท่านของเจ้าครึ่งหนึ่ง เช่นนั้นเจ้าว่าใช่หรือไม่ว่าจะต้องฟังข้า”

ชิงเฟิงคิดไปคิดมาเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมาบ้าง เขาเลยรีบถอยหลังหนึ่งก้าว กล่าวความสัมพันธ์อย่างชัดเจนว่า“ข้าน้อยเป็นองครักษ์ข้างกายของนายท่าน ฟังแค่คำพูดของนายท่านผู้เดียว ฮูหยินอย่าทำข้าน้อยลำบากใจเลย”อยู่ด้านนอกเขาเรียกว่าฮูหยิน ไม่เรียกว่าพระชายา

“สามีภรรยาเป็นกายเดียวกัน ทรัพย์เป็นของร่วมกัน นายท่านของเจ้าก็เป็นของข้าด้วย เข้าใจหรือไม่? "

“ข้าน้อยไม่เข้าใจ”