กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 345

"ทำตัวเองแท้ๆ" เยี่ยจิ่งหานเป่าถ้วยน้ำชาในมือโดยไม่เงยหน้าขึ้นมองและเมินเฉยต่อแววตาอันน่าสงสารของนาง

ชิงเฟิงได้แต่สวดมนต์ภาวนาขึ้นในใจ

นายท่านจะต้องอดทนยืนหยัดต่อไปให้ได้

ไม่เช่นนั้นหากปล่อยตามนิสัยของพระชายาที่ใช้เงินเกินตัวเช่นนี้ละก็ เกรงว่าทรัพย์สินที่จวนท่านอ๋องสะสมมาตลอดหลายปีจะสูญสิ้นไปในคราวเดียว

กู้ชูหน่วนเอามือเท้าคางและพูดตรงไปตรงมา "ข้าไม่มีเงิน"

"จัดการด้วยตัวเอง"

"ข้าเป็นเพียงผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง สถานการณ์เช่นนี้คนเยอะมากเกินไป ข้าไม่สามารถจัดการได้"

ครั้งนี้เยี่ยจิ่งหานแทบไม่อยากจะตอบนางกลับไปและไม่ต้องพูดถึงเรื่องแววตาที่มองดูนาง

กู้ชูหน่วนกะพริบตา

เยี่ยจิ่งหานไม่ได้จัดการง่ายเหมือนองค์หญิงตังตังและพระพันปี ท่าทีที่ไม่สะทกสะท้านของเขานั้นดูไม่เกรงกลัวเลยว่าชื่อเสียงและเกียรติของเขาจะถูกทำลายโดยผู้หญิงคนนี้

"เรียนเชิญแขกผู้มีเกียรติหมายเลขยี่สิบแปดไปที่หลังเวทีเพื่อชำระเงินและรับไข่มุก" พิธีกรพูดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

มีคนตะโกนออกมาท่ามกลางฝูงชน "หมายเลขยี่สิบแปด เจ้ามีความกล้าในการเพิ่มราคา แต่กลับไม่มีความกล้าในการชำระเงินอย่างนั้นหรือ? หอประมูลเฟิงเซียงไม่ใช่ที่ที่เจ้าอยากจะประมูลเท่าไรก็ประมูลได้ หากเจ้าไม่สามารถชำระเงินได้ เช่นนั้นอย่างน้อยก็ควรวางมัดจำสิ่งที่อยู่ในร่างกายของเจ้าเอาไว้หนึ่งอย่าง"

"คนคนนี้ดูไม่คุ้นเอาเสียเลย เกรงว่าคงจะมาที่หอประมูลเฟิงเซียงเป็นครั้งแรกอย่างแน่นอน"

"ไม่มีเงินก็อย่ายกมือประมูล เสียเวลาของข้า"

อัครเสนาบดีกู้ ท่านเจ๋ออ๋อง องค์หญิงตังตังและคนอื่นๆ ต่างพากันถอนหายใจ ต้องการให้กู้ชูหน่วนไม่มีเงินจ่าย ้หากเป็นเช่นนี้ การประมูลก็จะได้เริ่มต้นขึ้นใหม่อีกครั้ง

เมื่อต้องเผชิญกับการบีบบังคับของทุกคน กู้ชูหน่วนชี้ไปยังเยี่ยจิ่งหาน "สามีของข้ามีเงิน เขาจะไปจ่าย"

"เช่นนั้นก็รีบจ่ายเถอะ เวลาของทุกคนต่างก็มีค่า"

"สามี เราเพิ่งจะแต่งงานกันได้ไม่กี่วัน หลังจากการแต่งงานท่านก็ยังไม่ได้มอบอะไรให้กับข้า ไข่มุกเหวินหยวนนี่คงไม่มากเกินไปใช่หรือไม่? ถึงอย่างไรเสียข้าก็ได้มอบตัวข้าเองให้กับท่านแล้ว"

หัวใจของเยี่ยจิ่งหานเต้นแรงมาก

ทำไมเขาถึงได้ตกหลุมพรางของนางเสียทุกครั้งไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่านางแสร้งทำขึ้นมา?

ชิงเฟิงร้อนรนเล็กน้อยและกระซิบเบาๆ "นายท่าน ครั้งนี้ห้าสิบล้านตำลึง ไม่แน่ครั้งหน้าอาจจะเป็นหกสิบล้านตำลึงก็เป็นได้นะพ่ะย่ะค่ะ"

"ใช่ เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่มีเงินไปจ่าย"

เสี่ยวลู่ยิ้มขึ้นอย่างสง่างามและดูเหมือนไม่พอใจเล็กน้อยกับน้ำเสียงที่ดูถูกของพวกเขา

"หมายเลขยี่สิบแปดมีเพื่อนมีเพื่อนมากมายเต็มไปหมด ตอนนี้ได้มีคนมาจ่ายเงินแทนนางแล้ว"

"อะไรนะ นี่เป็นเงินถึงห้าสิบล้านตำลึงเลยนะ? ใครกันช่างเป็นคนมีน้ำใจและใจกว้างเช่นนี้ มอบเงินก็มอบถึงห้าสิบล้านตำลึงเลยหรือ?"

"เรื่องนี้น่ะหรือ เป็นความลับ หอประมูลเฟิงเซียงไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลของผู้ประมูลได้"

ท่านเจ๋ออ๋องขมวดคิ้ว

ผู้หญิงคนนี้ทำอะไรลงไปนะ ใครจะมอบเงินห้าสิบล้านตำลึงให้นางโดยไม่มีเหตุผลเช่นนี้ได้

กู้ชูหน่วนเคาะโต๊ะและครุ่นคิดว่าใครกันนะที่จ่ายเงินแทนนาง

ในหัวของนางคิดวกไปวนมาหลายรอบ แต่ก็นึกไม่ออกว่าเป็นใคร

เซี่ยวอวี่เซวียน?