กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 346

เขาไม่มีเงินมากมายเช่นนั้นหรอก

ซือม่อเฟย?

หากเขาอยู่ที่นี่เขาก็ต้องปรากฏตัวให้เห็นและคงไม่หลบแอบอยู่ข้างหลังอย่างแน่นอน

อี้เฉินเฟย?

นอกจากเขาแล้ว นางนึกไม่ออกจริงๆ ว่ายังมีใครอีก

กู้ชูหน่วนหันไปมองเยี่ยจิ่งหาน แต่กลับเห็นว่าเยี่ยจิ่งหานกำลังมองไปที่ห้องรับรองส่วนตัวหมายเลขเจ็ดที่อยู่ชั้นสองและแววตาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่นางคาดเดาไม่ถูก

คนที่อยู่ในห้องรับรองพิเศษหมายเลขเจ็ดเป็นคนจ่ายเงินแทนนางอย่างนั้นหรือ?

ชิงเฟิงออกไปข้างนอกและกลับเข้ามาอย่างผิดสังเกตที่ข้างกายเยี่ยจิ่งหาน จากนั้นกระซิบอย่างแผ่วเบา "นายท่าน เป็นนักปราชญ์ขงจื๊อคุณชายสาม อี้เฉินเฟยพ่ะย่ะค่ะ"

แม้ว่าเสียงกระซิบของชิงเฟิงจะแผ่วเบามากเพียงใด แต่กู้ชูหน่วนก็ได้ยินอย่างชัดเจน แววตาของนางเปล่งประกายความเจ้าเล่ห์และกล่าวต่อ "ท่านอ๋อง ข้าเป็นถึงภรรยาของท่าน แต่คนอื่นกลับจ่ายเงินให้ข้า ข้าไม่กล้ารับไว้หรอก ท่านช่วยคืนเงินห้าสิบล้านตำลึงนี้กลับคืนไปให้เขาเถอะ"

เยี่ยจิ่งหานเงยหน้าขึ้น ท่าทางของเขาเหมือนจะยิ้มออกมาแต่ก็ไม่ยิ้ม ซึ่งทำให้ผู้คนต่างขนหัวลุก

"ฮูหยินมีเพื่อนมากมายเช่นนี้ ในเมื่อมีคนจ่ายเงินแทนเจ้าแล้ว เช่นนั้นทำไมถึงไม่รับไว้เสียล่ะ และถึงแม้ว่าเราจะเป็นสามีภรรยากัน เช่นนั้นแล้วไข่มุกเหวินหยวนนี้ก็ถือเป็นทรัพย์สมบัติร่วมกันของสามีภรรยา"

"......"

เป็นครั้งแรกที่กู้ชูหน่วนอึ้งและตัวเกร็ง

ใบหน้าของเยี่ยจิ่งหานนับวันยิ่งหนาขึ้นเรื่อยๆ

ผู้ชายปกติทั่วไปยังทนไม่ไหว แต่เขากลับทนได้

อัครเสนาบดีกู้แทบจะโมโหจนล้มป่วย

ไม่ง่ายเลยที่จะมีความหวังขึ้นมาเล็กน้อย แต่กลับราวกับตกจากสวรรค์ไปยังนรก

องค์หญิงตังตังทำหน้าตาบูดบึ้งตึงตัง

เสด็จอาเป็นอะไรไปนะ?

เมื่อก่อนก็เป็นคนเด็ดขาดอย่างมากไม่ใช่หรือ?

คนที่จ่ายเงินแทนกู้ชูหน่วนนั้นมีความเป็นไปได้อย่างมากว่าต้องเป็นผู้ชาย แต่เสด็จอากลับไม่ทำอะไรเลย