กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 37

สรุปบท บทที่ 37: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์

ตอน บทที่ 37 จาก กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 37 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายInternet กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ที่เขียนโดย อี้หมิง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

“นายท่านโปรดเมตตาด้วย ท่านจะฆ่าบ่าวก็ได้ แต่ร่างกายของคุณหนูอ่อนแอ ไม่มีทางทนรับการโบยห้าสิบครั้งได้แน่ คุณหนูจะทนไม่ไหวนะเจ้าคะ”

กู้ชูหน่วนหิ้วชิวเอ๋อร์ขึ้นมาและกล่าวอย่างโมโหว่า “ไม่มีประโยชน์ มีแต่จะทำให้คุณหนูของเจ้าขายหน้าเปล่าๆ ข้าบอกแล้วไม่ใช่หรือว่านอกจากข้า เจ้าไม่จำเป็นต้องคุกเข่าให้ใครทั้งนั้น”

“คุณหนู...”

ชิวเอ๋อร์ร้องห่มร้องไห้ เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว เหตุใดคุณหนูจึงยังโง่เขลาอยู่เช่นนี้

“ยังมัวยืนงงทำไมอยู่อีก ลงมือซะ”

อัครเสนาบดีกู้โกรธจัด เขาไม่เชื่อว่าวันนี้เขาจะลงโทษบุตรสาวของตัวเองไม่ได้

กู้ชูหลานและคนอื่นๆ ต่างมีสีหน้ายินดีปรีดาและรอดูกู้ชูหน่วนถูกทุบตีจนต้องคุกเข่าขอความเมตตา

คนรับใช้เดินเข้ามาด้วยท่าทางที่ดุดัน กู้ชูหน่วนหยิบตราคำสั่งทองคำออกมาจากแขนเสื้ออย่างไม่รีบร้อน บนหน้าตราคำสั่งมีตัวอักษรขนาดใหญ่เขียนเอาไว้

เมื่อเห็นตราคำสั่งนั้น เหล่าคนใช้ก็หยุดอยู่กับที่

อัครเสนาบดีกู้หน้าถอดสี

ตราคำสั่งนั่นคือตราคำสั่งจักรพรรดิที่จักรพรรดิพระองค์ก่อนมอบให้องค์หญิงจาวหลิงมิใช่หรือ

จักรพรรดิพระองค์ก่อนทรงโปรดปรานองค์หญิงจาวหลิงที่สุด พระองค์แทบจะมอบโลกทั้งใบให้นาง ดังนั้นตราคำสั่งนี้จึงย่อมตกอยู่ในมือขององค์หญิงจาวหลิงเป็นธรรมดา

หลังจากองค์หญิงจาวหลิงสิ้นพระชนม์ เขาค้นหาตราคำสั่งนี้มาตลอดทว่าหาอย่างไรก็หาไม่พบ เหตุใดตอนนี้มันจึงตกอยู่ในมือของกู้ชูหน่วนเล่า

กู้ชูหน่วนเล่นตราคำสั่งในมืออย่างเหนื่อยหน่ายและเอ่ยอย่างไม่ไยดีว่า “ถ้าข้าจำไม่ผิด ฝ่าบาทพระองค์ก่อนดูเหมือนจะเคยตรัสไว้ว่า เมื่อเห็นตราคำสั่งนี้ก็เหมือนเห็นพระองค์ แม้ว่าฝ่าบาทจะล่วงลับไปแล้ว แต่ข้าคิดว่าตราคำสั่งนี้น่าจะยังมีผลอยู่”

อู่อี๋เหนียงขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างเกลียดชัง

วันนี้จะลงโทษกู้ชูหน่วนได้อยู่แล้ว แต่นางไม่รู้ว่ากู้ชูหน่วนไปหาตราคำสั่งของจักรพรรดิพระองค์ก่อนมาจากไหน

กู้ชูหลานอายุยังน้อยและจำเรื่องของตราคำสั่งนี้ไม่ได้ นางอดตำหนิไม่ได้ว่า “กู้ชูหน่วน เจ้าคิดจะเอาตราประทับโง่ๆ นั่นมาขู่ท่านพ่องั้นหรือ”

“สามหาว เจ้าถึงกลับกล้าดูถูกตราคำสั่งของจักรพรรดิพระองค์ก่อนเชียวหรือ แค่ถ้อยคำนั้นของเจ้าก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ตระกูลกู้ถูกตัดหัวประหารชีวิตทั้งตระกูล”

ตะ... ตราคำสั่งของจักรพรรดิพระองค์ก่อน?

ฮูหยินใหญ่ตกใจจนต้องรีบไปขวางไว้ พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงว่า “คุณหนูสามอย่าได้โกรธไปเลย ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น ข้าเพียงแต่จะบอกว่าพวกเราต่างเป็นครอบครัวเดียวกัน เหตุใดจึงต้องแข็งกระด้างใส่กันเช่นนี้”

“ฮึ... ครอบครัวที่ดีงั้นเหรอ แต่ข้าไม่อาจเอื้อมถึงจิตใจอันยิ่งใหญ่ของพวกท่าน”

ทันใดนั้นกู้ชูหน่วนก็ตวาดเสียงดัง รัศมีของกษัตริย์แผ่ซ่านออกมาโดยฉับพลัน นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่อาจปฏิเสธว่า “จะคุกเข่าหรือไม่คุกเข่า”

ทุกคนต่างตกใจกับเสียงตวาดของนาง

เมื่อมองไปยังแววตาที่เย็นชาของนาง ทุกคนไม่สงสัยเลยว่าถ้าพวกเขาปฏิเสธ กู้ชูหน่วนจะต้องก่อเหตุยุ่งยากที่พระราชวังอย่างแน่นอน

อัครเสนาบดีกู้กัดฟันกรอดด้วยความโกรธ แต่ต่อหน้าตราคำสั่งจักรพรรดิ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมจำนนและคุกเข่าลงอย่างไม่เต็มใจเป็นอย่างยิ่ง

แม้แต่อัครเสนาบดีกู้ยังคุกเข่าลง แล้วคนอื่นๆ ที่เหลือจะไม่คุกเข่าได้อย่างไร

ในหมู่พวกเขา คนที่โกรธมากที่สุดคือเหล่าอนุภรรยาและบุตรสาวของพวกนาง

กู้ชูหน่วนเป็นคนที่ไม่เคยอยู่ในสายตาของพวกนาง พวกนางไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งพวกนางจะต้องคุกเข่าให้กู้ชูหน่วนเช่นนี้

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์