กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 36

กู้ชูหน่วนผลักประตูเสียงดังลั่น แล้วก็เป็นอย่างที่คิด แสงไฟภายในจวนอัครเสนาบดีสว่างโร่ นำมาโดยอัครเสนาบดีกู้ ฮูหยินใหญ่ ซานอี๋เหนียง อู่อี๋เหนียง ตลอดจนคุณหนูทั้งหลายที่ยืนกันเป็นกลุ่มเพื่อคอยให้ความช่วยเหลือ

กู้ชูหน่วนมองผ่านๆ ก็เห็นว่าคนรับใช้ทั้งหมดในจวนอัครเสนาบดียืนอยู่ที่นี่ด้วย

เดิมทีชิวเอ๋อร์ก็กลัวอยู่แล้ว เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้าจึงยิ่งตกใจหน้าซีดเผือด

นางคิดจะคุกเข่าลงเสียเดี๋ยวนั้น แต่กู้ชูหน่วนรั้งนางเอาไว้และเอ่ยอย่างเหนื่อยหน่ายว่า “เจ้าเป็นคนของข้า นอกจากข้า เจ้าไม่จำเป็นต้องคุกเข่าให้ใครทั้งนั้น”

“นายท่าน ท่านเห็นหรือไม่ คุณหนูสามช่างกำเริบเสิบสานยิ่งนัก ไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควร นางไม่เพียงแต่จะไม่เห็นอี๋เหนียงอย่างข้าในสายตา แม้แต่ท่านนางก็ยังไม่แล”

อู่อี๋เหนียงร่ำๆ ฟ้องราวกับกู้ชูหน่วนเป็นนักโทษที่ก่ออาชญากรรมร้ายแรงอย่างไรอย่างนั้น

เดิมทีท่านอัครเสนาบดีกู้พยายามข่มกลั้นความโกรธเอาไว้ แต่เมื่อเห็นว่าบุตรสาวที่ขี้ขลาดและอ่อนแออยู่เสมอกล้าเพิกเฉยต่อเขา เขาก็ยิ่งโกรธมากกว่าเดิม

กู้ชูหลานยิ้มอย่างลำพองใจ คิดว่าอัครเสนาบดีกู้โกรธมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี จะได้เป็นการระบายความโกรธแทนนางด้วย

ทุกคนในจวนเห็นว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตัวเองจึงไม่ได้ใส่ใจและอยู่เพื่อรอดูความตื่นเต้น

“กู้ชูหน่วน ในสายตาของเจ้า เจ้ายังคิดว่าข้าเป็นพ่ออยู่หรือไม่”

อู่อี๋เหนียงบอกว่านางทุบตีซย่าอวี่จนตายโดยไม่มีสาเหตุ ทั้งยังทุบตีนางด้วยกระบองหลายครั้ง แต่เขาไม่เชื่อ

หลานเอ๋อร์บอกว่านางไม่เพียงแต่ทำร้ายอาจารย์ แต่ยังตบหน้าองค์หญิงไปหลายครั้งด้วย เรื่องนี้เขาเองก็ไม่อยากเชื่อ

ตอนนี้...

บุตรีคนที่สามซึ่งอยู่ตรงหน้า ไม่หลงเหลือความหัวอ่อนและขี้ขลาดอย่างที่เคยเป็น

ตอนนี้นางมีนิสัยที่โดดเด่นและมีรังสีแห่งความโอหังอวดดีแผ่ซ่านไปทั่วทั้งตัว

ถ้าไม่เห็นด้วยตาของตัวเอง ให้ตายอย่างไรเขาก็คงไม่เชื่อ

อัครเสนาบดีกู้รู้สึกรังเกียจ เพราะกู้ชูหน่วนที่เป็นเช่นนี้ดูเหมือนมารดาของนางที่ตายไปแล้วเป็นอย่างมาก

กู้ชูหน่วนหัวเราะเยาะและมองตรงไปอย่างไม่ประหวั่นพรั่นพรึง “แล้วในสายตาของท่านเคยมีลูกสาวอย่างข้าอยู่ด้วยหรือ ตั้งแต่เกิดมาท่านไม่เคยสนใจไยดีข้าเลย หลังจากท่านแม่ของข้าจากไป ท่านยังปล่อยให้คนรับใช้ข่มเหงรังแกข้าโดยไม่เคยห้ามปราม เวลาที่ข้าหิวเจียนตายอยู่ในจวน เวลาที่ข้าเหน็บหนาวจนตัวสั่น ท่านทำอะไรอยู่ ท่านเอาแต่โอบกอดเหล่าอนุภรรยาของท่านอยู่ในโลกแห่งความฝันอันสวยงามไงล่ะ”