กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 386

ระฆังวิญญาณสะบั้นมอดดับลงและตกลงสู่พื้นดินด้วยเสียงกระทบกันในทันที

กู้ชูหน่วนหยิบขึ้นมาและสังเกตอย่างละเอียด บนระฆังวิญญาณสะบั้นมีแผนที่หนึ่งปรากฏเอาไว้ แผนที่ที่มีความละเอียดชัดเจน เพียงแต่แผนที่นี้ดูแปลกตาและไม่คุ้นอย่างมาก ซึ่งดูไม่ออกเลยว่าเป็นสถานที่แห่งใด

เซี่ยวอวี่เซวียนนำแผนที่มาประทับไว้ที่ศีรษะ มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย "หรือว่าหากค้นหาตามแผนที่อันนี้จะทำให้เจอไข่มุกมังกรได้"

"รู้หรือไม่ว่าเครื่องหมายบนแผนที่คือที่ใด?"

รัฐเยี่ยมีเพียงสามที่เท่านั้นที่มีทะเลโลหิต นั่นก็คือเมืองอู๋ซวง เมืองมู่หรง และเมืองจ่างฮวน

กู้ชูหน่วนลูบคาง เป็นไปได้หรือไม่ว่าแผนที่นี้จะบันทึกแผนที่เมืองมู่หรงเอาไว้?

นางพลิกแผนที่ไปมา และที่มุมล่างซ้ายเห็นอักขระสี่ตัวของรัฐเว่ย เมืองหลวงแห่งท้องทะเลโลหิตซึ่งถูกเขียนขึ้นเมื่อหลายพันปีก่อน

"เสี่ยวเซวียนเซวียน เจ้าเคยได้ยินเมืองหลวงแห่งทะเลโลหิตหรือไม่?"

"ไม่เคย"

"ข้าเชื่อว่าแผนที่นี้ไม่ได้บันทึกแผนที่ของเมืองมู่หรงอย่างแน่นอน นี่เป็นอักษรของรัฐเว่ยเมื่อสองพันกว่าปีที่แล้ว รัฐเว่ยตั้งอยู่ทางตอนเหนือ แต่เมืองมู่หรงตั้งอยู่ทางตอนใต้ ซึ่งเป็นระยะที่ค่อนข้างห่างไกลกันอย่างมาก"

"เจ้าหมายความว่า......แผนที่ที่ถูกบันทึกนี้น่าจะเป็นของเมืองอู๋ซวง?"

กู้ชูหน่วนพลิกแผนที่บนระฆังวิญญาณสะบั้นไปมาอยู่หลายรอบและขมวดคิ้วอย่างคิดไม่ตก

แผนที่นี้มีอายุอย่างน้อยสองพันกว่าปี ในช่วงสองพันปีที่ผ่านมา แม้แต่ภูมิทัศน์ของภูเขาและแม่น้ำก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก หากให้คนสองพันกว่าปีหลังจากนั้นไปหาแผนที่ที่คนเมื่อสองพันปีก่อนหลงเหลือไว้ เช่นนั้นก็เป็นเรื่องโง่เขลามากเกินไป?

กู้ชูหน่วนนำระฆังวิญญาณสะบั้นเก็บเอาไว้ "ออกไปจากที่นี่เสียก่อน เพื่อไม่ให้คู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งตามมาได้จากการเคลื่อนไหวเมื่อสักครู่ หลังจากการแข่งขันการล่าขุมทรัพย์มังกร เราไปที่เมืองอู๋ซวงกันสักครั้ง"