กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 421

ราวกับว่าเขาไม่ต้องการพูดเรื่องไร้สาระกับกู้ชูหน่วน เหวินเส่าอี๋กล่าวตรงประเด็นโดยตรงว่า "ให้ทางเลือกแก่ท่านสองทาง ทางหนึ่งคือตายอีกทางหนึ่งมอบระฆังวิญญาณสะบั้นออกมา"

“ก็แค่ระฆังแตกหักอันหนึ่งแม้ว่าท่านจะได้ไปแล้วเกี่ยวข้องอันใดกับที่นี่?” กู้ชูหน่วนกางมือออก

"บนภูเขาสวินหลงจู่ๆก็ปรากฏประกายแสงสายรุ้งเจ็ดสีขึ้นบนท้องฟ้า ใต้ท้องฟ้าบังเกิดร่องรอยซึ่งประกายแสงผ่านทะลุระฆังอันหนึ่ง ผู้ที่ตั้งใจมองเพียงเล็กน้อยก็จะรู้ว่านั่นเป็นแสงแห่งจิตวิญญาณที่ปรากฏออกมาจากการรวมตัวกันขึ้นใหม่ของระฆังวิญญาณสะบั้นที่แตกสลาย”

กู้ชูหน่วนแตะคาง

ในประกายแสงสายรุ้งเจ็ดสีมีเงาของระฆังหรือ? เหตุใดนางจึงมองไม่เห็น?

“ความอดทนของข้ามีขีดจำกัด พระชายาหานก็อย่าได้ทดสอบความอดทนของข้าเลย”

เหวินเส่าอี๋เดินไปด้านหน้าทีละก้าวๆ แม้ว่าเขาจะยิ้มแต่รอยยิ้มของเขาปรากฏความเยือกเย็นอยู่เล็กน้อยซึ่งทำให้คนรู้สึกหนาวเย็นอย่างไร้เหตุผล

“เอาเถอะเรื่องมาจนถึงขั้นนี้แล้ว ข้าบอกท่านอย่างตรงไปตรงมาว่าระฆังวิญญาณสะบั้นถูกผู้นำกองธงกล้วยไม้ของเผ่าปีศาจแย่งชิงไปแล้ว ในตัวข้าก็ไม่มีสิ่งใดอยู่เลย หากท่านไม่เชื่อก็สามารถค้นตัวข้าได้”

นางเงยหน้ายืดอกขึ้นเตรียมพร้อมที่จะถูกค้นตัว

เมื่อได้ยินเช่นนี้สีหน้าของเหวินเส่าอี๋ก็เย็นลงบางส่วน

“ที่น่าเสียดายคือข้าเพิ่งจะพบกับผู้นำกองธงกล้วยไม้ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าท่านอยู่ที่นี่และก็ได้จับตัวเยี่ยเฟิงโดยบังเอิญแล้วระฆังวิญญาณสะบั้นจะมาจากที่ใด?”

“นั่นเป็นเพราะเขาโกหกท่าน”

“ท่านคิดว่าข้าตาบอดหรือ? แม้แต่ถูกผิดดำขาวก็แยกอยะไม่ออกเลยหรือ?”

“ข้าก็บอกไปหมดแล้ว หากท่านไม่เชื่อก็มาค้นตัวเลยสิ”