กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 422

เหวินเส่าอี๋เงียบ นัยน์ตาคู่นั้นจ้องมองไปที่กู้ชูหน่วนอย่างลึกล้ำ ราวกับว่ามองนางได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

กู้ชูหน่วนปล่อยให้เขามอง ภายนอกนางดูสงบนิ่ง แต่ในใจกลับโกรธเคือง

ตั้งแต่ต้นจนจบ เหวินเส่าอี๋ไม่ได้ทำเรื่องอะไรที่ล่วงเกินนางเลย แต่ไม่รู้ว่าทำไมเมื่อสบตากับเขา นางถึงรู้สึกว่าตัวเองหนีไม่พ้น และไม่มีอะไรที่สามารถปิดบังนางได้

สายตาคู่นั้นคมกริบ

"เช่นนั้นตอนนี้เจ้าพาข้าไปที่ปากหูหลูเถอะ" ในที่สุดเหวินเส่าอี๋ก็เอ่ยปาก

กู้ชูหน่วนพูดหยั่งเชิง "แค่ท่านคนเดียว？ท่านไม่พาผู้อื่นไปด้วยหรือ？"

นางจำได้ว่าตำแหน่งที่ตั้งบนแผนที่ระฆังวิญญาณสะบั้น ถูกทำเครื่องหมายด้วยลูกศรสีแดงจำนวนมาก และไม่รู้ว่าลูกศรสีแดงเหล่านั้นหมายถึงอะไร แต่เขารู้สึกว่าลูกศรสีแดงเหล่านั้น น่าจะเป็นสถานที่ที่อันตรายมาก

หากสามารถนำเผ่าปีศาจ เผ่าเพลิงฟ้า รวมทั้งคนของตันหุยกู่ไปด้วยได้ บางทีอาจจะสามารถนำมันมารวมกันได้

"แค่ข้าคนเดียว"

"นายน้อย แต่ข้าว่าภูเขาหูหลูนั้นอันตรายมาก แม้ว่าวรยุทธของท่านจะสูงส่ง แต่ก็รับรองไม่ได้ว่าจะมีค่ายกลวงแหวนที่ไม่มีใครเทียบได้ที่นี่ สัตว์ร้ายโบราณ หรือแม้แต่กลไกของอาวุธลับต่าง ๆ ท่านพาคนไปด้วยจะดีกว่า หากมีอันตรายจะได้มีคนมาช่วยแบ่งเบาจริงหรือไม่？หากใช้การไม่ได้ก็จะได้ช่วยสำรวจเส้นทางเพื่อความปลอดภัย ข้าแนะนำว่าให้ท่านนำคนไปด้วย แน่นอนว่าข้าไม่กลัวว่าท่านจะหัวเราะเยาะที่ข้ารักตัวกลัวตาย ดังนั้นหากท่านนำคนไปด้วย ข้าก็จะมีโอกาสได้รักษาชีวิตน้อย ๆ ของข้าได้มากขึ้น"

"เจ้าพูดมากเช่นนี้ หรือว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่ในใจ？"

"จะเป็นไปได้อย่างไร ข้าเป็นเพียงสตรีที่อ่อนแอและไม่มีเรี่ยวแรง จะสามารถทำอะไรได้ หากข้าสามารถทำอะไร ข้าจะตกอยู่ในเงื้อมมือของท่านได้อย่างไร？"

"งั้นหรือ？เจ้าสามารถเปิดเส้นวรยุทธ์ได้ในเวลาเพียงไม่กี่วัน แต่ยังก้าวขึ้นไปสู่ชั้นสี่ของเส้นวรยุทธ์ นี่เป็นสิ่งที่คนธรรมดาสามารถทำได้งั้นหรือ หากบอกว่าเป็นพรสวรรค์ก็ไม่ถือว่ามากเกินไป"

"......"

การที่นางก้าวขึ้นไปสู่ชั้นสี่มันง่ายมากเลยหรือ？

นางกินยาวิเศษและแกนผลึกหิมะไปไม่น้อย จนเกือบจะเอาชีวิตน้อย ๆ ของตัวเองไปทิ้ง？

คนของเผ่าเพลิงฟ้าพาไป่ตู้ (เว็บไซต์ชั้นนำของประเทศจีน) ข้ามเวลามาด้วยงั้นหรือ？