กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 429

ในทางกลับกันของเขาจากยอดฝีมือชั้นสูงสุดระดับหกลดลงถึงขั้นกลางของระดับหกและลดลงถึงขั้นต้นระดับหก ชั้นสูงสุดระดับห้า ขั้นกลางระดับห้า......

กำลังภายในของเขาก็ถูกดูดเข้าไปถึงหกสิบส่วยในหนึ่งร้อยส่วนเต็มๆ

ชู่ว์......

กำลังภายในถูกดูดไปอีกสิบส่วนในร้อยส่วน

เหวินเส่าอี๋ถูกดูดกำลังภายในไปแล้วเจ็ดสิบส่วนในหนึ่งร้อยส่วน ความสามารถลดลงถึงชั้นสูงสุดระดับสี่

และท้ายที่สุดกู้ชูหน่วนก็ทะลวงไปหนึ่งขั้น

ช่องว่างของความแข็งแกร่งทำให้เหวินเส่าอี๋ยอมรับได้ยาก

"พรวด......"

เลือดเต็มปากกระอักออกมา สีหน้าของเหวินเส่าอี๋ยิ่งอยู่ก็ยิ่งซีดเซียว เรี่ยวแรงในร่างกายราวกับว่าถูกดึงไปจนลงเช่นนั้น

ความแข็งแกร่งของเขาได้ลดลงอีกท่ามกลางความกังวลของเขา ตกลงสู่ขั้นกลางระดับสี่

ส่วนกู้ชูหน่วนทะยานขึ้นสู่ขั้นกลางระดับหนึ่ง

“กู้ชูหน่วน ถอนฝ่ามือออก”

ครั้งนี้เหวินเส่าอี๋โมโหขึ้นแล้วจริงๆ

พลังลมปราณในกายของกู้ชูหน่วนปะทะกันจนแม้แต่การหายใจของนางก็ยังลำบาก

นางต้องการทำให้เหวินเส่าอี๋โมโหจนตายหรือ

อาการบาดเจ็บของนางสามารถรักษาให้หายได้ด้วยตนเอง

เขายุ่งเรื่องไม่เป็นเรื่องไปรักษาอาการบาดเจ็บอันใดให้นาและนางก็รู้สึกว่าชีวิตอันน้อยของนางกำลังจะแขวนอยู่ที่นี่แล้ว

ดวงตาเป็นประกายวาววับสองสามครั้งมองไปยังเหวินเส่าอี๋ เห็นเพียงแค่สถานการณ์ของเหวินเส่าอี๋ย่ำแย่กว่านางอีก

และกำลังภายในของเขาถูกนางดูดเข้าไปแล้ว คำพูดหยาบคายที่มาถึงตรงปากของกู้ชูหน่วนนั้นด่าไม่ออกมา

นางน่าอนาถ เหวินเส่าอี๋น่าอนาถยิ่งกว่านางเสียอีก

อย่างน้อยนางก็ยังได้รับกำลังภายไว้มากมาย ส่วนเขาเสียภรรยาและสูญเสียทหารไพร่พลไปด้วยจริงๆ

มหาเวทย์ดูดพลังดำเนินต่อไปไม่หยุด กู้ชูหน่วนไม่สามารถทนรับได้อีกต่อไปแล้วจึงตะโกนร้องเสียงหนึ่งขึ้น "อ๊า......"

เสียงกรีดร้องอันโหยหวนแผ่กระจายจากใต้หน้าผาไปยังยอดหน้าผาและทะลุผ่านหุบเขาโลหิตหูหลูโดยที่เสียงสะท้านนั้นก้องกังวานไปทั่วทุกมุมของภูเขาหูหลู

ทุกคนได้ยินเสียงกรีดร้องของนาง

รวมถึงเยี่ยจิ่งหาน เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ ฝูกวง เยี่ยเฟิง ประมุขชิง ผู้นำกองธงกล้วยไม้และคนอื่น ๆ

นอกจากผู้นำกองธงกล้วยไม้และคนอื่นๆแล้วในใจของพวกเยี่ยจิ่งหานต่างก็พัลวันกันขึ้นมา

เยี่ยจิ่งหานดิ้นรนอย่างต่อเนื่องเพื่อต้องการทะลายโซ่ตรวนและไปหากู้ชูหน่วนด้วยตนเอง

เขาไม่กล้านึกภาพขึ้นเลยจริงๆว่ากู้ชูหน่วนได้ผ่านสิ่งใดมาบ้างถึงได้ส่งเสียงกรีดร้องจนแทบจะขาดใจเช่นนั้น

ประมุขชิงยิ่งตื่นตระหนกมากขึ้น ร่างของเขาสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ ความเร็วของฝ่าเท้ายิ่งอยู่ยิ่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ

อาหน่วน......

เจ้าห้ามเป็นอันใดนะ

ต้องรอข้านะ

หากเจ้าตายข้าจะไม่ให้อภัยเจ้าไปทุกชาติภพ

เสียงคร่ำครวญยังคงดังก้องกังวาน ประมุขชิงมาถึงปากของภูเขาหูหลูที่กู้ชูหน่วนเพิ่งไป

ที่ปากทางพบกันมีกรงเล็บมังกรยักษ์ตัวหนึ่งที่เหลือเอาไว้ซึ่งกรงเล็บลึกลงไปใต้พื้น แต่ละรอยลึกกว่าสิบเมตรเต็มซึ่งเห็นได้ว่ารอยกรงเล็บแต่ละรอยทรงพลังมากเพียงใด

มองดูความวุ่นวายยุ่งเหยิงและฉากเทพอสูรที่ได้หลงเหลือไว้หลังจากการต่อสู้ของยอดฝีมือที่หาตัวจับได้ยาก

ประมุขชิงสูดลมหายใจอันเย็นเข้าลึกๆและบังเกิดความรู้สึกไม่ดีอันหนึ่งขึ้นในใจ

อาหน่วนเคยกล่าวไว้ว่าในโลกนี้มีมังกรอสุรกายระดับเจ็ดอยู่สองตัว ตัวหนึ่งเป็นมังกรวารีซึ่งอยู่ในดินแดนอันหนาวเหน็บ ในขณะที่อาหน่วนแย่งชิงไข่มุกมังกรเม็ดที่สองไปได้เสียพละกำลังไปมากมายจนเกือบทิ้งชีวิตตนเองไปด้วยถึงได้สามารถสังหารมันได้

ก่อนสังหารมังกรตัวร้ายนางถึงได้รู้ว่ายังมีมังกรระดับเจ็ดตัวหนึ่งซึ่งอยู่ในสถานที่อันร้อนจัด

สถานที่อันร้อนจัดก็มีกรงเล็บมังกร......

เป็นไปได้หรือไม่ว่า......

ยังมังกรไฟอีกตัวหนึ่งอยู่ที่นี่?

ประมุขชิงนั้นเย็นตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า