กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 428

ด้านล่างหน้าผา

เหวินเส่าอี๋ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น สิ่งที่ปรากฏสู่สายตาคือ ที่นี่คือแผ่นหินที่ยืดออกมาจากหน้าผาสูงชัน เมื่อมองไปด้านบนพลันพบหมู่เมฆมากมาย ซึ่งไม่รู้ว่าสูงขนาดไหน

เมื่อมองไปด้านล่างคือ ทะเลโลหิตน้ำเดือด เกิดคลื่นโลหิตเป็นระลอก ซึ่งอุณหภูมิสูงจนน่าขนลุกพอง

และเมื่อมองด้านข้าง กู้ชูหน่วนนอนสลบด้านข้างเขา ไม่รู้เป็นตายร้ายดี

เหวินเส่าอี๋ลุกขึ้นด้วยความลำบาก เดินกะเผลกไปด้านหน้ากู้ชูหน่วน มือเปื้อนเลือดอังบนจมูกนาง พบว่ายังหายใจอ่อน ๆ หัวใจอันตึงเครียดของเหวินเส่าอี๋โล่งอกเล็กน้อย

โชคดีที่มีแผ่นหินที่ยืดออกมา หากไม่แล้ว พวกเขาสองคนต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

หน้าผาสูงมาก เขาถูกมังกรไฟทำร้าย ตัวเองอาจจะขึ้นไปได้ ทว่าหากพากู้ชูหน่วนขึ้นไปด้วย การปีนหน้าผานั้นยากกว่าปีนขึ้นฟ้าเลยทีเดียว

"ท่าเจ้าขมวดคิ้ว ดูไม่ได้เลย"

ไม่รู้ว่ากู้ชูหน่วนฟื้นตอนไหน บ่นพึมพำหนึ่งประโยค

"แค่ก ๆ ๆ "

นางไอก่อนจะกระอักเลือดออกมา

เหวินเส่าอี๋จับชีพจรนาง พลางมองใบหน้าซีดขาวและอ่อนระโหยโรยแรงของนาง ก่อนจะกล่าวเสียงเคร่งขรึม "เจ้าตกมาจากที่สูง ปอดเสียหายแล้ว"

"ข้าดวงแข็ง พญายมยังกลัวข้าเลย"

กู้ชูหน่วนยื่นมือเช็ดเลือดสดตรงมุมปาก นางดิ้นรนลุกขึ้นนั่ง จากนั้นก็รักษาตัวเอง นางแค่ขยับนิดเดียว ทั่วร่างกายก็เจ็บไปหมด นางต้องสูดลมเข้า รู้สึกว่าอวัยวะภายในเจ็บกว่าส่วนไหน ๆ

เหวินเส่าอี๋ประคองนางนั่ง หลังลังเลชั่วครู่พลันถ่ายทอดกำลังภายในให้นาง ช่วยนางปรับสภาพร่างกายอย่างเต็มที่

กำลังภายในของเขาอบอุ่นเหมือนเขาไม่มีผิดเพี้ยน กู้ชูหน่วนรู้สึกทั่วทั้งร่างกายเสมือนกำลังอาบแดด ความเจ็บปวดบนกายค่อย ๆ ทุเลาลง อยากจะอยู่กับกำลังภายในแสนอบอุ่นนาน ๆ

เหวินเส่าอี๋ตะลึงงัน

เพราะกำลังภายในของเขาส่งเข้าไปในร่างกายนางอย่างควบคุมไม่ได้ หรือกำลังภายในของเขากำลังถูกดูดออกไป

เขาอยากเก็บฝ่ามือของตัวเองกลับมา ทว่าสิ่งที่ทำให้ตะลึงตะลานกว่าเดิมคือ เก็บฝ่ามือไม่ได้

นางเหมือนหินแม่เหล็กขนาดใหญ่ ดูดกำลังภายในของเขาทั้งหมดอย่างไม่หยุดยั้ง

"กู้ชูหน่วน เจ้าอย่าได้เนรคุณสิ รีบยั้งมือเร็ว"

กู้ชูหน่วนก็รู้สึกไม่ชอบมาพากล นางลองเก็บฝ่ามือของตัวเองหลายครั้ง ทว่าก็ไม่อาจหยุดดูดพลังได้

"ข้าก็อยาก แต่ข้าควบคุมร่างกายไม่ได้"

กำลังภายในเหวินเส่าอี๋แข็งแกร่งมาก ร่างกายนางเสมือนขวดกระจก หากดูดพลังต่อไป ร่างกายนางต้องระเบิดแน่

และเป็นเพราะโหดร้ายและอหังการเกินไป ดังนั้นจึงไม่ได้ถ่ายทอดเคล็ดวิชานี้ ใต้หล้านี้ไม่มีผู้ใดใช้วิชานี้เป็น

ไม่ใช่สิ......

หลายสิบปีก่อน มีสองคนที่เป็นวิชานี้

คนหนึ่งคือผู้นำนิกายเทพอสูรที่หายสาบสูญ ส่วนอีกคนคือ ธิดาศักดิ์สิทธิ์

แม้นเขาจะเก่งกาจเพียงใด แต่ก็ไม่อาจหยุดยั้งการดูดพลังนี้ได้ นอกเสียจากเขาใช้กำลังทั้งหมดดันกู้ชูหน่วนออกไป

ซึ่งผลของการกระทำคือ เขาบาดเจ็บสาหัส ทว่าไม่ถึงตาย

ส่วนกู้ชูหน่วนนั้น ถึงจะมีหมื่นชีวิตก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

เขามีภาระหน้าที่อันหนักหน่วง ควรดันออก เพื่อรักษากำลังภายในที่หลงเหลืออยู่ ทว่า......

ไม่รู้เพราะเหตุใด เขากลับลังเล

ท่าทางร่าเริงแจ่มใสของกู้ชูหน่วนโผล่ขึ้นในสมองของเขา

กอปรกับยามนี้นางกำลังดิ้นรนอย่างเจ็บปวด ใบหน้าเล็กที่ทนความเจ็บปวด เหวินเส่าอี๋เห็นแล้วพลันอิดออด