กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 427

"ปัง!"

กู้ชูหน่วนกับเหวินเส่าอี๋ตกลงมา แต่ไม่ใช่ตกลงสู่ทะเลโลหิต แค่ตกใส่แผ่นหินที่ยืดออกมา

"อืม......"

กู้ชูหน่วนส่งเสียงด้วยความเจ็บ เอวของเธอ.......

จะหักแล้วใช่ไหม?

"โครม......"

เหวินเส่าอี๋จับกู้ชูหน่วนขึ้นกลางอากาศ จึงลดแรงกระแทกของนางให้เบาลง ส่วนตัวเขากลับกระแทกบนแผ่นหินอย่างจัง เพราะกระแทกอย่างแรง เขาจึงกระอักเลือดออกมา คล้ายกับกระดูกทั่วทั้งร่างกายจะหักหมดแล้ว แม้แต่อวัยวะภายในยังสะเทือนไปด้วย

ทั้งสองคนสลบไสล อสุรกายบนหน้าผาคำรามเสียงอย่างดุร้ายไม่หยุด

ทางด้านตะวันตกของหุบเขา เยี่ยจิ่งหานกับเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์คล้ายกับรับรู้ว่ากู้ชูหน่วนประสบเภทภัย

เยี่ยจิ่งหานทุรนทุรายจะลุกขึ้นให้ได้ อยากตามหากู้ชูหน่วนให้เจอ แต่ก็จนปัญญา ไม่รู้ว่ากู้ชูหน่วนทำอะไรกับร่างกายเขา เขาไม่เพียงแต่ไร้แรง กำลังภายในก็สูญสิ้นด้วย กระทั่งขยับก็ไม่ได้สักนิด จึงได้แต่ร้อนรุ่มกลุ้มใจ

"หลีลั่ว นำกำลังคนทั้งหมดไปพาพระชายากลับมาโดยปลอดภัย"

"นายท่าน แต่ถ้าทำเช่นนี้ ฐานะของพวกเราก็จะถูกเปิดเผย ถึงเวลานั้น......."

วืบ.......

ดวงตากระหายเลือดฉายรังสีใส่หลีลั่ว จนเขาขนลุกซู่ เขาติดตามนายท่านหลายปี แต่พึ่งเห็นนายท่านร้อนใจขนาดนี้ครั้งแรก

เขาไม่กล้าชักช้า รีบไปทำตามคำสั่งโดยพลัน "นายท่านวางใจเถอะพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยต้องพาพระชายากลับมาอย่างปลอดภัยแน่พ่ะย่ะค่ะ"

หวิด..............

ทหารอารักขาที่ซ่อนตัวอยู่หายไปกว่าครึ่ง

เยี่ยจิ่งหานจ้องไปยังปากหูหลู

ที่นั่นมีเสียงอสุรกายร้องคำรามไม่หยุด

คล้ายกับรู้สึกมีอสุรกายชั้นหก ยิ่งไปกว่านั้น........อาจจะถึงชั้นเจ็ดแล้ว

"ท่านไม่ต้องสนใจข้า รีบไปดูแม่นางกู้เถอะ"

ฮูหยินฉู่ที่หายใจอิดโรยได้ยินเสียงพวกนั้นก็หวาดหวั่น ต้องเป็นอสุรกายแบบไหนถึงจะส่งเสียงแสบแก้วหูปานนี้ได้ ประหนึ่งจะคำรามให้ฟากฟ้าขาดรุ่ยอย่างไรอย่างนั้น

"ฝูกวง อาหน่วนล่ะ?"

ทันใดนั้น เสียงอ่อนนุ่มทว่าร้อนรนลอยเข้ามา ก่อนจะเห็ประมุขชิงในชุดสีเขียวครามปรากฏขึ้นกะทันหัน

ประมุขชิงท่าทางเหนื่อยล้า จากใบหน้าสง่างามเผยความกลุ้มใจอย่างปิดบังไม่ได้

"นายท่านคุ้มกันพวกข้า จึงปะทะกับนายน้อยเผ่าเพลิงฟ้า ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเป็นเช่นไรบ้าง"

"ที่ไหน?"

"ตรงปากหูหลู"

สิ้นเสียงพลันเห็นเงาสีเขียวครามแวบผ่าน จากนั้นก็ไม่เห็นเงาของประมุขชิงอีกเลย