กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 465

"ไม่ต้อง หลีกไปให้หมด"

หมอหลวงท่านหนึ่งอธิบายด้วยรอยยิ้ม “ท่านอ๋อง ผู้ที่ตั้งครรภ์มีอารมณ์แปรปรวนนัก สถานการณ์ของพระชายาถือว่าปกติ กระหม่อมจะสั่งยาสงบจิตให้พระชายาเสวยสองสามสำรับก็จะดีขึ้นมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ"

ท่าทีไม่พอใจของเยี่ยจิ่งหานลดลงบางส่วน

เขาบังเกิดแววตาหนึ่งขึ้นและก็มีหมอหลวงยิ้มพูดจาประจบในทันทีว่า "พระชายาพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยจะตรวจชีพจรให้ดีจะใช้เวลาของท่านไม่นานหรอกพ่ะย่ะค่ะ ท่าน......"

จู่ๆกู้ชูหน่วนก็กุมท้องด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า "ท้องของข้าช่างเจ็บปวดยิ่งนัก หรือว่าอาหารที่ทานเมื่อครู่นี้ไม่สด? ข้าเจ็บปวดยิ่งนัก ข้าเจ็บปวดยิ่งนัก หลีกไปหน่อย ข้าจะไปนั่งย่อเข่าที่สวมหลุม"

กล่าวแล้วกู้ชูหน่วนก็ผลักฝูงชนออกและจากไปอย่างร้อนรน

หมองหลวงหลายสิบคนตกใจจึงได้เดินตามกู้ชูหน่วนราวกับเงาและรอให้นางออกมาจากห้องน้ำ โดยที่เกรงว่าหากเกิดเหตุไม่คาดคิดใดขึ้นกับนางเทพแห่งสงครามจะจัดการกับพวกเขาก่อน

“นายท่าน อาจเพราะช่วงไม่กี่วันมานี้พระชายานอนกลางดินกินกลางทรายจึงทำให้ปวดกระเพาะไม่น่าจะมีสิ่งใดร้ายแรง”

“ชิงเฟิง เจ้าว่าคนที่ตั้งครรภ์ได้สามเดือนกว่าจะไม่มีอาการตอบสนองบ้างเลยหรือ?”

“คือ...…เป็นเพราะพระชายาผอมเกินไปหรือเปล่าพ่ะย่ะค่ะ?”

เยี่ยจิ่งหานมองไปยังหมอหลวงสองสามคนที่ยืนอยู่ข้างๆ

หมอหลวงเฉินกล่าวว่า “ตอบกลับท่านอ๋องโดยปกติแล้วผู้ที่ตั้งครรภ์ได้สามเดือนกว่าก็ดูออกแล้ว ที่ดูไม่ออกว่าพระชายากำลังตั้งครรภ์บางทีอาจเนื่องจากร่างกายอ่อนแอเกินไป”

หมอหลวงสวี่กล่าวว่า "แม้ว่าผู้ที่ตั้งครรภ์สามเดือนกว่าจะสามารถดูออกได้แต่ในขณะที่พระสนมเอกแห่งจักรพรรดิพระองค์ก่อนทรงพระครรภ์สามเดือนกว่าในปีนั้นก็ไม่ดูไม่ออกเช่นกัน ตอนนั้นยังเกิดเรื่องวุ่นวายกันไปพักหนึ่งพ่ะย่ะค่ะ"

เยี่ยจิ่งหานแววตาสับสน ดวงตาคู่เยือกเย็นราวกับสระน้ำที่มองไม่เห็นก้นสระนั้นทำให้ดูไม่ออกว่าเขากำลังคิดสิ่งใดอยู่

ในห้องส้วม

กู้ชูหน่วนค้นหาในวงแหวนอวกาศเป็นเวลานาน แต่ไม่พบยาใดๆที่สามารถสร้างการตั้งครรภ์ปลอมได้

โทษที่นางประมาทไป คิดแต่ที่จะตามหาไข่มุกมังกรให้พบจึงได้ลืมเรื่องนี้ไปหมด และไม่ได้เตรียมยาเช่นนี้เอาไว้

หนังศีรษะของกู้ชูหน่วนชา

เขาชำเลืองสายตามองไปท่านหมอก็เข้าใจในทันที แต่ละคนวางผ้าไหมลงบนมือของกู้ชูหน่วนและจับชีพจรผ่านผ้าไหม

ท่านหมอคนแรกขมวดคิ้วเข้ม

เยี่ยจิ่งหานยกใจขึ้น "เป็นอย่างไรบ้าง?"

นางคงจะไม่โกหกเขาด้วยการแกล้งตั้งครรภ์หรอกนะ?

เยี่ยจิ่งหานไม่กล้าจินตนาการว่าหากกู้ชูหน่วนแกล้งตั้งครรภ์ เขาควรทำอย่างไรกับนาง?

ท่านหมอเหงื่ออันเย็นไหล "คือว่า......ชีพจรของพระชายาค่อนข้างแปลก ข้าน้อย......ข้าน้อยตรวจไม่พบเลย"

เขารีบลุกจากที่นั่ง หลังจากที่ท่านหมอด้านหลังหลายท่านจับชีพจรแล้วก็แปรเปลี่ยนสีหน้าเช่นเดียวกัน และยังคงปาดเหงื่ออันเย็นเฉียบโดยที่ไม่สามารถกล่าวอาการที่ตรวจออกมาได้

เมื่อถึงหมอหลวงเฉิน หมอหลวงเฉินก็เป็นเช่นเดียวกัน เยี่ยจิ่งหานตบโต๊ะอย่างกระทันหันแม้ไม่ได้โมโหแต่ก็ไม่พอใจนัก

ท่านหมอทั้งหลายตกใจและต่างก็คุกเข่าบนพื้นเสียงดังตุ๊บ

“พระชายาเป็นเช่นไรกันแน่ หากไม่สามารถบอกออกมาได้ วันนี้หัวของพวกเจ้าทั้งหมดก็ทิ้งเอาไว้ซะ”

“ท่านอ๋องขออย่าได้ทรงกริ้ว ชีพจรของพระชายาช่างประหลาดนักราวกับว่าได้ถูกยาพิษ แต่ก็เหมือนจะไม่ถูกพิษ ชีพจรของนางอ่อนนัก ดูเหมือนว่าในร่างกายมีชี่แท้กำลังฉีกขาดอยู่ตลอดและกัดกร่อนชีวิตนางอยู่อย่างต่อเนื่อง "

เยี่ยจิ่งหานได้ยินประโยคหนึ่งทุกครั้งสีหน้าก็หมองลงบางส่วน

“ชีพจรอ่อนแรง? ในร่างกายมีชี่แท้มากมายฉีกขาดอยู่? ชีวิตถูกกัดกร่อนไม่หยุดหย่อน?"

“พ่ะย่ะค่ะๆ......แต่ว่า......แต่ว่าหากตรวจชีพจรอย่างละเอียดถึงแม้ว่าชี่แท้เหล่านั้นกำลังฉีกขาดทว่ากำลังเรี่ยวแรงก็ราวกับไม่ได้สูญเสีย พระชายาราวกับว่ามีอาการป่วยแล้วก็ราวกับไม่มีอาการป่วย

ชู่ว์......

อุณหภูมิในอากาศลดลงอย่างกะทันหันซึ่งเย็นเฉียบเสียจนทำให้พวกเขาเนื้อตัวสั่นสะท้าน

เหล่าท่านหมอยิ่งหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก ร่างกายสั่นสะท้านราวกับกระด้งไม่ไผ่