กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 479
ชิงเฟิงพูดเร็วขึ้นมาก เขากล่าวว่า“นายท่าน ตั้งแต่นายท่านกักบริเวณพระชายา พระชายาสนใจทำแต่สมุนไพร ตามที่กระหม่อมดู นางไม่ได้สนใจนายท่านเลยพ่ะย่ะค่ะ”“อืม……..”เยี่ยจิ่งหานกล่าวตอบ
ชิงเฟิงรีบกล่าวอธิบายอีกว่า“ความหมายของกระหม่อมคือ พระชายาไม่ได้เสียใจเลยพ่ะย่ะค่ะ”
เยี่ยจิ่งหานกำหมัดแน่น สีหน้ามืดอึมครึมราวกับถ่านก้นหม้อ
“ข้าว่าพระชายาใช้ชีวิตในจวนอ๋องอย่างสุขสบาย พระชายากลั่นยา ไม่ใช่ต้องใช้ยาสมุนไพรหรือ?นางถูกกักบริเวณอยู่ในจวน เครื่องปรุงยามาจากที่ใดหรือ?”
“กราบทูลนายท่าน พระชายาสั่งคนรับใช้ไปซื้อพ่ะย่ะค่ะ เพราะนายท่านไม่ได้มีคำสั่งยกเลิกตำแหน่งพระชายา นายท่านเพียงแค่กักบริเวณชั่วคราว เพราะฉะนั้นคนของจวนอ๋องเลยยอมทำตามคำสั่งของพระชายาพ่ะย่ะค่ะ”
ไม่รู้ว่าเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ คนในจวนยอมฟังพระชายา ล้วนไม่ยอมฟังคำสั่งของพวกเขา แล้วก็ไม่ดูว่าคนที่อยู่เบื้องหลังของพวกเขาคือท่านอ๋องเลย
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หากผู้ใดช่วยนางซื้อเครื่องปรุงยาอีก เฆี่ยนตีแปดสิบครั้งหนักๆได้เลย จากนั้นขับไล่ออกจากจวนอ๋องเสีย”
“พ่ะย่ะค่ะ”ชิงเฟิงตอบรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
เยี่ยจิ่งหานมองไปทางห้องกลั่นยา ทางนั้นมีควันขึ้นโขมง คนในจวนจำนวนไม่น้อยล้วนกำลังตักน้ำดับไฟกันอยู่
เขาทอดถอนหายใจออกมา
หยุดเครื่องปรุงยาแล้ว
ห้องกลั่นยาก็ทำลายแล้ว กู้ชูหน่วนน่าจะหยุดแล้วแหละ
ผ่านไปเพียงหนึ่งชั่วยาม จวนหานอ๋องได้มีเสียงโครมครามระเบิดดังสนั่นอีก
เยี่ยจิ่งหานนำตำราในมือฟาดทุบลงบนโต๊ะ ความโกรธทวีคูณเพิ่มมากขึ้น
“จวนอ๋องกลายเป็นสถานที่อะไรแล้ว ตลาดผักหรือ?ตรวจสอบให้ชัดเจนว่าผู้ใดเป็นคนทำเสียงระเบิดออกมา แล้วเฆี่ยนให้ข้าหนึ่งร้อยครั้ง”
ชิงเฟิงตัวสั่นระริก กล่าวว่า“กราบทูลนายท่าน เป็นพระชายาพ่ะย่ะค่ะ ห้องกลั่นยาถูกทำลายแล้ว พระชายายังคงปรุงยาอย่างต่อเนื่องที่เรือนอุสุม ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ห้องกลั่นยาถึงได้ระเบิดขึ้นอีกหนึ่งครั้ง”
“เป็นพระชายาอีกแล้ว?ไม่ใช่สั่งลงไปว่า ทุกคนห้ามส่งเครื่องปรุงยาและเตากลั่นยาให้นางแล้วหรือ?”
“นี่…..อาจจะจัดการก่อนหน้า แล้วยังคงเหลืออยู่บ้างพ่ะย่ะค่ะ”
“………”
ชิงเฟิงกล่าวถามด้วยความระมัดระวังว่า“นายท่าน เช่นนั้นเฆี่ยนหนึ่งร้อยครั้งยังต้องเฆี่ยนหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”
“ปัง……”
เสียงตำรากระแทกบนร่างของชิงเฟิง พร้อมกับตามด้วยเสียงตำหนิของเยี่ยจิ่งหาน
“เฆี่ยนไปหนึ่งร้อยครั้ง ลูกของข้ายังต้องการหรือไม่?”
เจี้ยงเสวี่ยอดทุกข์ใจไม่ได้
ชิงเฟิงก็ไม่รู้ว่าถูกโมโหใส่จนตาลายวิงเวียนศรีษะหรือไม่
คำถามที่ไม่ควรถามก็ถาม ไม่ดูเลยว่าในท้องของพระชายามีลูกของท่านอ๋องอยู่
ชิงเฟิงกล่าวด้วยความหวาดกลัวว่า“กระหม่อมสมควรตาย กระหม่อมสำนึกผิดแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“ปล่อยนางดิ้นรนเถิด ถึงอย่างไรนางก็ไม่ได้มีเครื่องปรุงยามากมายเท่าไหร่ ที่จะมีดิ้นรนแล้ว”
รอสิ้นสุดแล้ว เดี๋ยวนางก็หยุดเอง
“พ่ะย่ะค่ะ…..”
เป็นเวลาเจ็ดวันติดต่อกันที่เสียงระเบิดดังขึ้นในจวนเป็นครั้งคราว เยี่ยจิ่งหานปวดหัวอย่างมาก และหัวใจของเขาก็เจ็บปวดเช่นกัน
เสียงระเบิดดังต่อเนื่องทั้งวันทั้งคืน เหมือนเป็นระเบิดที่ไม่รู้เวลาแน่ชัด
หนึ่ง เขาถูกรบกวนจนนอนไม่หลับ
สอง เขากังวลว่าร่างกายของกู้ชูหน่วนจะรับไม่ไหว
คนผู้หนึ่ง กี่วันกี่คืนไม่ยอมพักผ่อน ร่างกายที่ไหนจะรับไหว
วันนี้ เป็นเสียงระเบิดที่ดังขึ้นอีกแล้ว
ชิงเฟิงกล่าวกราบทูลทื่อๆว่า“นายท่าน พระชายาทำลายมุมทางตะวันออกเฉียงเหนือของเรือนอุสุมพ่ะย่ะค่ะ พระชายามิเป็นไร เพียงแค่ใบหน้าดำคล้ำ ไฟของเรือนอุสุมทางตะวันออกเฉียงเหนือได้กำจัดแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“สรุปนางซื้อเครื่องปรุงยามาเท่าไหร่ เพราะเหตุใดจนถึงตอนนี้ยังใช้ไม่หมด”
“อันนี้…พระชายาซื้อเป็นจำนวนมาก แต่ตามปริมาณที่พระชายาใช้ เครื่องปรุงยาน่าจะใช้หมดแล้วถึงจะถูก”
“สามวันก่อนหน้า เจ้าพูดกับข้าว่า เครื่องปรุงยาของพระชายาน่าจะใช้หมดแล้ว”
ชิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าเศร้าโศกว่า“นายท่าน พระชายามีวงแหวนอวกาศ ในวงแหวนอวกาศอาจจะมีเครื่องปรุงยาบางส่วน แต่ว่าน่าจะใกล้ใช้หมดพอประมาณแล้ว กระหม่อมสาบานเลย หลังจากที่นายท่านรับสั่ง คนภายในจวนก็ไม่ได้มีคนส่งเครื่องปรุงยาอะไรให้พระชายาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“พวกเจ้าทำงานกันอย่างไร พระชายาตั้งครรภ์อยู่ พวกเจ้าให้นางกลั่นยา ร่างกายของนางทนไหวหรือ?นางเกิดอะไรไม่ต้องรีบร้อน หากเป็นเด็กในท้องเป็นอะไรขึ้นมาล่ะ?”
“นายท่าน กระหม่อมเกลี้ยกล่อมแล้ว แต่พระชายากล่าวว่า ท่านอ๋องกักบริเวณนาง เป็นนางที่ทำเรื่องผิด เพราะฉะนั้นนางต้องการลงโทษตนเอง ถึงได้ปิดประตูกลั่นยาอยู่ในห้องไม่ยอมออกมา”
ชัดเจนว่านายท่านเป็นห่วงพระชายา ยังยกลูกมาพูดอะไร เขาไม่ตาบอดสักหน่อย
เยี่ยจิ่งหาน“…..”
นี่ไม่ใช่การลงโทษตัวนางเอง
นี่คือกำลังลงโทษเขา
นางจงใจ จงใจบีบบังคับเขาให้ไปหานางเอง เมื่อเป็นอย่างนี้ สงครามเย็นนี้ นางชนะอย่างแน่นอนแล้ว
ผู้หญิงคนนี้ เหตุใดถึงได้ทรมานคนอย่างนี้
“นายท่าน เช่นนั้นนายท่านจะไปหาพระชายาด้วยตนเองหรือไม่?”
“ไม่ไป”
เอาภาพวาดของเขาวาดจนกลายเป็นฝ่ายรับรักร่วมเพศกับผู้หญิงที่ทั้งอ้วนทั้งอัปลักษณ์ทั้งเตี้ยด้วย จนกระทั่งนำภาพวาดของเขาแพร่กระจายจนทั่วเมืองหลวง
จนกระทั่งตอนนี้ ยังมีคนจำนวนไม่น้อยวิพากษ์วิจารณ์เขาอยู่ด้านหลัง
ความโมโหนี้ เขายังไม่ได้ระบายเลย
เจี้ยงเสวี่ยลังเลใจ กล่าวว่า “นายท่าน ปล่อยพระชายาเลอะเทอะเช่นนี้ เกรงว่าพระชายาจะไม่ระวังร่างกายได้รับบาดเจ็บ เช่นนั้น…..”
“ดูอย่างละเอียด อย่าให้นางเป็นอะไร รอให้เครื่องปรุงยาที่อยู่ในมือของนางหมด”
“พ่ะย่ะค่ะ”
“ครืน…..”
“ตุ้ม……”
“ตุ้มๆๆๆๆ…..”
เกิดเสียงระเบิดดังในจวนอ๋องอย่างต่อเนื่อง
คนในจวนล้วนคุ้นชินแล้ว
คนนอกจวนชี้ไม้ชี้มือไม่หยุด วิพากษ์วิจารณ์กันว่าแท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นกับจวนอ๋อง เหตุใดถึงได้มีเสียงระเบิดดังมาทุกวัน
ผ่านไปอีกสองวัน
เยี่ยจิ่งหานหมดความอดทนแล้ว
กำลังจะสั่งให้คนจับพระชายาไว้ เพื่อหยุดการกลั่นยาของนาง
คิดไม่ถึง ภายในจวนเกิดเสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง
ครั้งนี้เสียงระเบิดไม่เหมือนวันที่ผ่านมา
ครั้งนี้มันดังมาก จวนอ๋องทั้งจวนสั่นสนั่นหวั่นไหวยุบ เรือนอุสุมพังทลายกลายเป็นซากปรักหักพัง
ชิงเฟิงรีบกล่าวรายงานว่า“นายท่าน เกิดเรื่องใหญ่แล้ว เรือนอุสุมถูกทำลายแล้ว”
กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 479
อ่าน บทที่ 479 นิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ โดย อี้หมิง กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ เป็นแบบเต็มอ่าน บทที่ 479 และบทถัดไปได้ฟรีทางออนไลน์ที่นี่
หมายเหตุ: เว็บไซต์ novelones.com รองรับการอ่านฟรีและดาวน์โหลด PDF สำหรับนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
บทที่ 479