กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 480
“พระชายาเป็นอย่างไรบ้าง?”เยี่ยจิ่งหานกล่าวถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“กราบทูลท่านอ๋อง พระชายาเหน็ดเหนื่อยจนเกินไป จิตใจเก็บกดหดหู่ซึมเศร้า บวกกับครั้งก่อนได้รับบาดเจ็บจากการระเบิด นางจะต้องพักผ่อนให้เพียงพอ และต้องไม่ทำงานหนักและวิตกกังวล มิฉะนั้น ร่างกายของนางจะได้รับผลกระทบอย่างมาก จนกระทั่งมีความกังวลถึงเรื่องชีวิตได้”
“เช่นนั้นตอนนี้ล่ะ?”
“กระหม่อมได้จ่ายเบิกยาแก่พระชายาแล้ว พักผ่อนสงบจิตสงบใจก็มิเป็นอะไรแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
เยี่ยจิ่งหานทอดถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แล้วถามย้ำอีกว่า “เมื่อครู่เจ้าว่าอย่างไรนะ?พระชายาจิตใจเก็บกดหดหู่ซึมเศร้าหรือ?”
“พ่ะย่ะค่ะ พระชายาจิตใจหดหู่ คิดว่าน่าจะมีเรื่องราวมากมาย โรคทางใจจำเป็นต้องใช้ยาทางใจรักษา ท่านอ๋องต้องเร่งขจัดโรคทางใจของพระชายาออกด้วย ไม่อย่างนั้นเป็นอย่างนี้ต่อไป…..”
“เช่นนั้นเด็กที่อยู่ในท้องพระชายาล่ะ?”
“อันนี้….เหมือนว่าชีพจรพระชายาไม่นิ่ง กระหม่อมยังต้องติดตามอาการพ่ะย่ะค่ะ”
ชีพจรนี้ มีบ้างไม่มีบ้าง พวกเขาไม่รู้เลยว่าสรุปแล้วพระชายามีข่าวน่ายินดีหรือไม่
“ได้ ข้ารู้แล้ว ออกไปเถิด”
“พ่ะย่ะค่ะ…..”
หลังจากที่เหล่าหมอหลวงพากันออกไป เยี่ยจิ่งหานบ่นพึมพำกับตนเองว่า“เป็นเพราะข้า เจ้าเลยเป็นซึมเศร้าหดหู่ใจใช่หรือไม่?หรือว่าข้าโหดร้ายกับนางจนเกินไป?”
ชิงเฟิงเจ็บปวดหัวใจอย่างมาก
นายท่านดีต่อพระชายามาก ต่อให้ติดโคมไฟหาก็หาคนดีอย่างท่านอ๋องไม่ได้แล้ว
นายท่านโหดเหี้ยมอำมหิตกับพระชายาที่ไหนกัน?
อย่างชัดเจนคือพระชายาโหดเหี้ยมอำมหิตกับท่านอ๋อง
“กระจายคำสั่งออกไป ยกเลิกการกักบริเวณพระชายา ต่อไปดูแลพระชายาให้ดี พระชายาต้องการสิ่งใด เอาให้นางหมด ยกเว้นกลั่นยาอายุวัฒนะ”
“พ่ะย่ะค่ะ”
“ให้ทางห้องครัวทำอาหารที่พระชายาชอบ พยายามให้มีน้ำมันน้อยหน่อย”
“พ่ะย่ะค่ะ”
ภายในห้องบรรทม
เยี่ยจิ่งหานมองใบหน้าซีดเผือดที่กำลังหลับอยู่ จิตใจเกิดความรู้สึกก่อเหี่ยวเป็นอย่างมาก
มือที่เห็นกระดูกของเขาอย่างชัดเจนลูบสัมผัสใบหน้าของนางอยู่ จากนั้นกล่าวด้วยความจนปัญญาว่า“เจ้าอยากให้ข้าปฏิบัติกับเจ้าอย่างไรถึงจะดี”
เยี่ยจิ่งหานสัมผัสหน้าผากของนางโดยไม่ได้ตั้งใจและพบกับฝีมือความแข็งแกร่งของนาง
เยี่ยจิ่งหานตกใจ กล่าวขึ้นว่า“ยอดฝีมือระดับสอง เหตุใดขึ้นเร็วเช่นนี้?”
เกี่ยวกับยาอายุวัฒนะเหล่านั้นหรือไม่?
“พระชายากลั่นยาอายุวัฒนะอะไรออกมาหรือ?”
“กราบทูลท่านอ๋อง กระหม่อมไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ ยาอายุวัฒนะที่พระชายากลั่นเรียบร้อยแล้วล้วนเก็บไว้ในวงแหวนอวกาศพ่ะย่ะค่ะ”
“ออกไปเถิด”
คนธรรมดาจะพัฒนาทักษะได้ ยังยากกว่าการขึ้นไปบนฟ้าเลย
แต่นางเพิ่งจะใช้เวลาเท่าไหร่เอง ก็ได้ยอดฝีมือระดับสอง เป็นอย่างนี้ต่อไป นางอยากจะได้ระดับห้า ก็ไม่ใช่เรื่องยาก
มีหลายเรื่องราวที่เยี่ยจิ่งหานไม่เข้าใจ
ไม่รู้ว่ากู้ชูหน่วนลืมตาขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ นางกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า“ท่านอ๋อง ท่านมาได้อย่างไร”
นางอยากลุกขึ้น เยี่ยจิ่งหานให้นางนอนลง กล่าวว่า“ร่างกายเจ้ายังไม่แข็งแรง นอนลงเถิด ดีต่อลูกด้วย”
กู้ชูหน่วนยิ้มอย่างอบอุ่นกล่าวว่า“ท่านไม่โกรธแล้วหรือ?”
เยี่ยจิ่งหานหันศีรษะไปอีกทางด้วยความทรนง ไม่สนใจนาง
กู้ชูหน่วนทอดถอนหายใจออกมา กล่าวด้วยความเศร้าสร้อยว่า“ท่านอ๋อง ข้ารู้ตัวว่าผิดแล้ว อย่าโกรธได้ไหม?ดูสิ ตอนนี้ไม่ใช่ว่าข้าได้รับกรรมตามสนองแล้วหรือ ถูกระเบิดจนได้รับบาดเจ็บ โดยเฉพาะหน้าอก เจ็บจนหายใจไม่ออก”
เยี่ยจิ่งหานตระหนก กล่าวว่า“ทหาร เรียกหมอหลวงมา”
หมอหลวงเหล่านี้ตรวจอาการอย่างไร คิดไม่ถึงเลยว่าฮูหยินของเขาจะทุกข์ทรมานอะไรอย่างนี้?
ยังบอกกับเขาว่าพระชายาไม่เป็นอะไรอีก
กู้ชูหน่วนรู้สึกอบอุ่นหัวใจ กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานว่า“ท่านอ๋อง ตอนนี้หม่อมฉันไม่อยากเห็นหมอหลวงเหล่านั้น อีกสักครู่ก็ดีแล้ว ท่านอย่ากังวลเลย”
นางอ่อน แน่นอนว่าเยี่ยจิ่งหานต้องอ่อนด้วย
เขาดึงผ้าห่มช่วยกู้ชูหน่วน เพื่อไม่ให้นางได้รับความเย็น
“ให้หมอหลวงตรวจสักหน่อย ข้าจะได้วางใจ”
“พอเห็นคนแก่เหล่านั้น ข้าก็หงุดหงิด ไม่อยากเห็น”กู้ชูหน่วนหันศีรษะไปอีกด้าน
“ได้ เช่นนั้นก็ไม่ตรวจแล้ว หากเจ้าไม่สบายตรงไหนก็พูดนะ”
“ได้ ตอนนี้ข้าหิวแล้ว”
“ข้าจะป้อนข้าวต้มเจ้านะ”
“ได้สิ”
คนรับใช้ที่คอยปรนนิบัติอยู่ด้านข้างต่างทยอยพากันอึ้ง
ไม่กี่วันก่อนหน้าไม่ใช่ว่าท่านอ๋องทะเลาะกันกับพระชายาหรือ เขาถูกพระชายาทำอย่างแสนสาหัส นี่เพิ่งจะกี่วันเอง ท่านอ๋องดีกับพระชายาอีกแล้วหรือ?
พวกเขานึกว่า พระชายาระเบิดจวนอ๋องตั้งมากมาย แม้แต่เรือนอุสุมยังทำลาย ท่านอ๋องจึงจะมาคิดบัญชีกับพระชายา
คิดไม่ถึงว่า….
หากไม่เห็นกับตา พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลย เทพแห่งสงครามที่องอาจ คิดไม่ถึงเวลาจะรักทะนุถนอมภรรยามากมายขนาดนี้
ชิวเอ๋อร์มองเยี่ยจิ่งหานป้อนอาหารให้กับกู้ชูหน่วนอย่างนุ่มนวลทีละคำ ได้แต่ทอดถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
ยังดีที่ท่านอ๋องไม่โกรธ คุณหนูกับท่านอ๋องน่าจะดีกันแล้วสินะ
“ท่านอ๋อง ไม่กี่วันก่อนหน้าข้าทำกับท่านอย่างนั้น ท่านไม่โกรธแล้วหรือ?”กู้ชูหน่วนกล่าวถามด้วยแววตาไร้เดียงสา กระพริบตาปริบๆมองเขา
เห็นแววตาของกู้ชูหน่วน เยี่ยจิ่งหานไม่รู้ควรจะกล่าวพูดอย่างไรชั่วขณะ
เขาโมโห แต่ไม่มีความโมโหเสียใจใดที่จะเจ็บปวดเท่ากับการสูญเสียนาง
นึกถึงตอนที่หมอหลวงพูด ว่านางมีโรคทางใจ อีกทั้งจิตใจหดหู่ด้วย
เยี่ยจิ่งหานคาดเดาว่า ใช่หรือไม่ว่านางเสียใจภายหลัง เพียงแต่ไม่กล้าที่กล่าวขอโทษอย่างเปิดเผย ถึงได้ใช้วิธีการอย่างนี้บังคับเขามาปรากฎตัว
หากเป็นอย่างนี้ เยี่ยจิ่งหานเจ็บปวดหัวใจสงสารมาก
“เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ช่างเถิด ต่อไปอย่าเลอะเทอะอีกล่ะ”
“ได้ ข้าเชื่อฟังท่าน ”กู้ชูหน่วนหลบตาเล็กน้อย นางเอาความคิดทุกอย่างกักเก็บไว้ที่ก้นบึ้งหัวใจ
“ช่วงนี้เจ้ากลั่นยาอายุวัฒนะอะไร หรือว่ามีอะไรที่แปลกประหลาด เหตุใดฝีมือถึงได้สูงขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นนี้?”
กู้ชูหน่วนเฉไฉเบนสายตา ไม่ยอมกล่าวพูดเรื่องนี้“กลั่นยาอายุวัฒนะทั่วไปออกมาไม่กี่เม็ดก็เท่านั้นเอง ข้าเข้าใจเรื่องวิชากลั่นยาอายุวัฒนะที่ไหนกัน ส่วนฝีมือเพิ่มขึ้น ข้าก็ไม่แน่ใจ”
เยี่ยจิ่งหานไม่ใช่คนโง่ จะฟังไม่ออกได้อย่างไรว่านางหลบหลีกหัวข้อสนทนา
เขากล่าวเตือนว่า“ยิ่งเร่งยิ่งช้า มีบางเวลาที่ฝีมือเพิ่มพูลอย่างรวดเร็ว ก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีอะไร”
กู้ชูหน่วนหลุบตา กำมือทั้งสองข้างแน่น
ฝีมือเพิ่มพูลอย่างรวดเร็วหรือ?
นางรู้สึกว่ามันช้ามาก
อ่าน กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 480 ฟรี
กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ series โดย อี้หมิง เป็นนิยายรักจีนที่ได้รับการอัปเดตอย่างสมบูรณ์ที่ Booktrk อ่าน บทที่ 480 และบทต่อไปของนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ได้ที่นี่
คุณสามารถดาวน์โหลดนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ได้ฟรีที่เว็บไซต์ novelones.com
การค้นหาที่เกี่ยวข้อง: