กู้ชูหน่วนชะงักไปนิดหนึ่ง “ให้ข้าเหรอ”
นางไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม
“ใช่ ให้เจ้า” ที่มุมปากของเยี่ยจิ่งหานมีรอยยิ้มจางๆ
กู้ชูหน่วนดีใจมาก นางรีบหยิบม้วนหนังแกะโบราณมาพลิกดู
นอกจากจะมีพิกัดสถานที่ที่หนาแน่น ภายในม้วนหนังแกะยังมีสัญลักษณ์ภาษาอังกฤษที่ไม่เชื่อมโยงกันอีกมากมาย ตอนที่กางออกอ่านครั้งแรก นางดูไม่รู้เลยสักนิดว่าม้วนหนังแกะโบราณนี้กำลังแสดงให้เห็นถึงอะไร
ขณะที่กู้ชูหน่วนกำลังสืบสาวไปให้ลึก นางก็เห็นว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองนางอย่างพยายามค้นหาความจริงอยู่ตลอดเวลา ราวกับอยากจะมองนางให้ทะลุปรุโปร่ง
กู้ชูหน่วนระงับความตื่นเต้นและความอยากรู้อยากเห็นเอาไว้ แสร้งทำตัวปกติและถามอย่างประหลาดใจว่า “ท่านอ๋อง พวกนี้คือสัญลักษณ์อะไรงั้นหรือ ข้าดูแล้วไม่เห็นเข้าใจเลย”
“ข้าเองก็ไม่เข้าใจ”
เยี่ยจิ่งหานเฝ้ามองทุกการเคลื่อนไหวของนางและเอ่ยเรียบๆ
เขาศึกษาม้วนหนังแกะโบราณอยู่หลายวันและคิดหาวิธีนับไม่ถ้วน ทว่าก็ยังมองความลึกลับที่ซ่อนอยู่ในนั้นไม่ออก ไม่มีใครเข้าใจสัญลักษณ์เหล่านี้เลย
ด้วยเหตุนี้เขาจึงมอบให้กู้ชูหน่วน อยากเห็นว่ากู้ชูหน่วนรู้หรือไม่ว่าสัญลักษณ์เหล่านี้หมายถึงอะไร
และอยากรู้ว่านางจะเอาม้วนหนังแกะโบราณไปทำอะไร
แต่การแสดงออกของนาง...
ชั่วขณะหนึ่งเยี่ยจิ่งหานไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วกู้ชูหน่วนอ่านเข้าใจหรือไม่
กู้ชูหน่วนยิ้มแหย “งั้นไม่เป็นไร ข้าจะลองค้นคว้าดู ถ้าค้นคว้าสำเร็จแล้วข้าจะบอกท่าน ขอเก็บตำราเล่มนี้ไว้ที่ข้าก่อนนะ”
นางว่าแล้วก็เอาม้วนหนังแกะไปซ่อนไว้ใต้หมอน กันไม่ให้เยี่ยจิ่งหานนึกเสียดายและนำม้วนหนังแกะโบราณกลับไป
“ตกลง”
ทั้งสองมองหน้ากันแล้วยิ้ม จากนั้นจึงหัวเราะ สถานะความสัมพันธ์ของทั้งคู่คลี่คลายแล้ว และบรรยากาศความมึนตึงมาคุภายในจวนก็สลายไปจนหมด
เยี่ยจิ่งหานยังคงอยู่ในห้องต่ออีกนานและเป็นฝ่ายชวนกู้ชูหน่วนคุยตลอดเวลา
ทว่ากู้ชูหน่วนแทบรอไม่ไหวที่จะไล่เขาออกไป
ไม่รู้เลยว่าเขาเปลี่ยนไปเป็นคนช่างพูดตั้งแต่เมื่อไร
เมื่อเห็นว่าเขายังคงพูดไม่หยุด กู้ชูหน่วนจึงออกปากไล่เขาตรงๆ “ท่านอ๋อง ข้าเหนื่อยนิดหน่อย อยากจะนอนหลับสักงีบ”
“ได้สิ เช่นนั้นเจ้าหลับไปเถิด แล้วข้าจะกลับมาหาเจ้าใหม่”
เยี่ยจิ่งหานถอนหายใจยาวๆ ด้วยความโล่งอก
นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาเป็นฝ่ายเริ่มต้นพูดคุยกับผู้หญิง
เขาพูดไม่เก่ง แต่ซูมู่สอนเขาว่าผู้ชายควรเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ดังนั้นเขาจึงต้องหาหัวข้อสนทนามาชวนคุย
ในบทสนทนาแต่ละครั้ง ส่วนมากเขาจะเป็นฝ่ายพูด ส่วนกู้ชูหน่วนจะพยักหน้าเป็นครั้งคราว และนั่นทำให้เขาอึดอัดมาก
การทำแบบนี้ทรมานยิ่งกว่าการถูกโบยสิบครั้งเสียอีก
โชคดีที่นางเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาเองว่าอยากพักผ่อน
หลังจากเยี่ยจิ่งหานออกไป กู้ชูหน่วนก็ถอนหายใจยืดยาวไม่ต่างกัน
อึดอัดแทบตาย
ต่อไปถ้ามีใครมาบอกนางว่าเยี่ยจิ่งหานเป็นท่านอ๋องที่เย็นชา เก็บปากเก็บคำเหมือนกลัวดอกพิกุลจะร่วงจากปาก นางจะค้านเต็มที่
มือเรียวของกู้ชูหน่วนล้วงไปใต้หมอน นางหยิบม้วนหนังแกะโบราณออกมา จากนั้นจึงหยิบเทียนขึ้นมาส่องอ่านอย่างละเอียด
อักษรรูนเหล่านี้นางพอจะดูออกว่าเป็นพิกัดสถานที่
และตัวอักษรภาษาอังกฤษมีวิวัฒนาการมาจากตารางเก้าช่อง
กล่าวก็คือ ตัวอักษรภาษาอังกฤษแต่ละตัวต่างเป็นปัจเจกและถูกจำกัดวงด้วยค่ายกลตารางเก้าช่อง
ถ้าอยากถอดความให้ได้จะต้องนำพิกัดมาอ้างอิงและแก้กลตารางเก้าช่อง
ด้วยวิธีนี้จึงจะทำให้เข้าใจความหมายที่ตัวอักษรภาษาอังกฤษเหล่านั้นต้องการสื่อ
ทั้งดวงตาและจิตใจของกู้ชูหน่วนพุ่งจุดสนใจไปที่ม้วนหนังแกะโบราณ พยายามศึกษารูปแบบของค่ายกลอย่างตั้งอกตั้งใจ
การค้นคว้าครั้งนี้กินเวลาทั้งวันทั้งคืน
หลังจากผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืน กู้ชูหน่วนก็แทบจะฉีกม้วนหนังแกะโบราณให้เป็นชิ้นๆ
นางอ้างว่าตัวเองเป็นนักทำลายค่ายกลชั้นยอด แต่นางกลับทำลายค่ายกลนี้ไม่ได้ ทั้งยังไม่รู้ว่าคนที่วางค่ายกลนี้มีระดับฝีมือสูงส่งแค่ไหน
หลังจากถอดความอย่างยากลำบาก นางกลับได้ข้อความมาแค่สามคำคือ ต้นหยาง (หยาง) เมฆ (อวิ๋น) หมึก (มั่ว)
หยางอวิ๋นมั่ว...
ดูแล้วอย่างกับเป็นชื่อใครสักคน
กู้ชูหน่วนจ้องมองม้วนหนังแกะโบราณพลางคิดตารางเก้าช่อง
หลังจากพยายามอยู่สองวัน ในที่สุดนางก็พอจะถอดความภายในม้วนหนังแกะได้
ในม้วนหนังแกะโบราณมีข้อมูลเกี่ยวกับไข่มุกมังกรอยู่จริงๆ แต่ถ้าอยากได้ไข่มุกมังกรจะต้องไปที่หุบเขาตันหุยของพวกตันหุยกู่ ยอดเขาบรรจบเมฆ รวมถึงที่พำนักของเผ่าปีศาจเสียก่อน
กู้ชูหน่วนยังอยากจะถอดความต่อ แต่ในม้วนหนังแกะนี้มีเพียงที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของสถานที่ทั้งสามแห่งและชื่อของใครคนหนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...