กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 570

ว้าว......

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

หัว......หัวหน้าเผ่า......

นางเป็นหัวหน้าเผ่าน้ำแข็ง?

นางเป็นเจ้าหอแห่งหออันดับหนึ่งในใต้หล้าไม่ใช่หรือ?

เช่นนั้นจะเป็นหัวหน้าเผ่าน้ำแข็งได้อย่างไร?

ผู้อาวุโสเฉินทึ่งจนเกือบจะกัดลิ้นของตัวเองจนขาด เป็นเวลานานกว่าเขาจะดึงสติกลับมาได้

รองหัวหน้าเผ่าซือคงและผู้อาวุโสสูงสุดเสวี่ยเยี่ยมองหน้ากันอย่างไม่เชื่อ

สีชิ่นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและไม่นานก็กลับเป็นปกติ

สถานะตัวตนของเจ้าหอของพวกเขามีมากมายและมีกองกำลังนับไม่ถ้วน เป็นหัวหน้าเผ่าน้ำแข็งก็ไม่ได้เป็นเรื่องน่าแปลกใจอะไร

เยี่ยจิ่งหานและจอมมารต่างพากันหันไปมองกู้ชูหน่วน

กู้ชูหน่วนทำสีหน้าเศร้าโศก

พูดตามสัตย์จริง ฟ้าดินเป็นพยาน นางไม่รู้เลยจริงๆ ว่านางเป็นหัวหน้าเผ่าน้ำแข็ง

นางก็รู้สึกสับสนอย่างมาก

หากนางรู้ว่านางเป็นหัวหน้าของเผ่าน้ำแข็ง เช่นนั้นนางก็ออกคำสั่งไป๋จิ่นไปแล้ว และยังเกือบถูกฮวาฉี่หลัวฆ่าทิ้งเสียด้วยไม่ใช่หรือ?

"ท่านหัวหน้าเผ่า ข้าน้อยตามหาท่านอย่างยากลำบาก" ไป๋จิ่นน้ำตาคลอ นางสะอึกสะอื้นด้วยความตื้นตันใจ

กู้ชูหน่วนรีบห้ามปราม "เดี๋ยวก่อน เจ้าจำคนผิดไปหรือไม่?"

"ท่านหัวหน้าเผ่าพูดอะไรเช่นนั้น ท่านเป็นถึงผู้นำของเผ่าน้ำแข็ง ข้าน้อยจะจำผิดได้อย่างไร"

วิชาหวงห้ามและรวมไปถึงดอกบัวขาวบนศีรษะนั้น มีเพียงหัวหน้าเผ่าของพวกนางเท่านั้นที่มีตั้งแต่อดีตกาลนานมา

หากนางไม่ใช่หัวหน้าเผ่า เช่นนั้นแล้วใครบนโลกนี้ที่จะเหมาะสมและมีคุณสมบัติเพียบพร้อมที่จะเป็นหัวหน้าเผ่าของพวกนางอีก?

"เจ้าบอกว่านางเป็นหัวหน้าเผ่าน้ำแข็ง เช่นนั้นแล้วเหตุใดนางถึงไม่รู้สถานะตัวตนของตัวนางเองล่ะ? ตามที่ข้ารู้นั้น หัวหน้าของเผ่าน้ำแข็งมีฝีมือความสามารถในระดับขั้นที่เจ็ด แม่นางไป๋จิ่น เรื่องตลกนี้ไม่น่าตลกขบขันเลยสักนิด " ผู้อาวุโสสูงสุดเสวี่ยเยี่ยกล่าว

ระดับ......ระดับเจ็ด......

สูงเช่นนั้นเลยหรือ......

เช่นนั้นแล้วฝีมือการต่อสู้ก็คงแข็งแกร่งและทรงพลังกว่าเยี่ยจิ่งหานและจอมมาร รวมไปถึงนายน้อยของเผ่าพวกเขาด้วยน่ะสิ?

แต่กู้ชูหน่วนมีฝีมือเพียงระดับสองเท่านั้นนี่นา?

หากนางมีฝีมือสูงถึงระดับเจ็ด เช่นนั้นแล้วจะถูกซ่งอวี้จัดการได้อย่างไร?

"หัวหน้าเผ่าของข้าได้รับบาดเจ็บก่อนหน้านี้ ไม่เพียงแค่สูญเสียพละกำลังความสามารถบางส่วนไป แต่ยังสูญเสียความทรงจำบางส่วนอีกด้วย โชคดีที่สวรรค์เข้าข้างและทำให้ไป๋จิ่นได้เจอท่านหัวหน้าเผ่าอีกครั้ง และข้าเชื่อว่าการฟื้นคืนความสามารถพละกำลังกลับคืนมานั้นเป็นเรื่องที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้อย่าแน่นอน"

กู้ชูหน่วนกลอกตา

นางสูญเสียความทรงจำและพละกำลังการต่อสู้บางส่วนหรือ?

เห็นได้ชัดว่านางสูญเสียไปทั้งหมดเลยเถอะ?

แววตาของนางเปล่งประกาย "พูดเช่นนี้ เจ้าสามารถทำให้ความสามารถของข้าขยับไปถึงระดับเจ็ดอย่างนั้นหรือ?"

"เผ่าน้ำแข็งมีวิชาที่ไม่เปิดเผยสู่ภายนอกเป็นจำนวนมาก ไม่แน่อาจจะช่วยให้ท่านหัวหน้าเพิ่มพละกำลังความสามารถได้เจ้าค่ะ"

"ไม่เลวเลย รอให้ข้าจัดการเรื่องที่ยังติดค้างให้เสร็จ เช่นนั้นเจ้าพาข้าไปที่เผ่าน้ำแข็งสักครั้งเถอะ"

หากสามารถฟื้นคืนความสามารถกลับไปยังระดับที่เจ็ดได้ละก็ เช่นนั้นก็จะเป็นประโยชน์ต่อการตามล่าค้นหาไข่มุกมังกรอย่างมาก

ไม่ว่านางจะเป็นหัวหน้าเผ่าน้ำแข็งหรือไม่ ยอมรับไปก่อนเถอะแล้วค่อยว่ากันทีหลัง

ไป๋จิ่นพูดอย่างตื่นเต้น "เจ้าค่ะ"

นางกลัวว่าหัวหน้าเผ่าจะไม่ยอมกลับไป แต่คิดไม่ถึงเลยว่าหัวหน้าเผ่าจะตกปากรับคำและเป็นฝ่ายพูดขึ้นเองว่าจะกลับเผ่าน้ำแข็ง

นี่เป็นเรื่องที่ทำให้เผ่าน้ำแข็งมีความสุขมากที่สุด

รองหัวหน้าเผ่าซือคงหัวเราะเย้ยหยันและรัศมีการสังหารก็แผ่ออกมาปกคลุม

ด้วยท่าทางที่ไม่หวาดกลัวศัตรูคู่ต่อสู้ที่รายล้อมอยู่ พวกเขาทั้งห้าคนกลับไม่แสดงความเกรงกลัวออกมาให้เห็นเลยแม้แต่นิดเดียว

"เฮอะ......ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง คิดว่าข้าจะติดกับดักอย่างนั้นหรือ ทุกคน ลง......"

"รองหัวหน้าเผ่า เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ป้อมปราการตะวันออกถูกโจมตีและมีศิษย์จำนวนมากล้มตาย และตอนนี้กำลังให้การรักษานายน้อยของเผ่าและผู้อาวุโสจำนวนมากที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส"

"อะไรนะ......"

รองหัวหน้าเผ่าซือคงและคนอื่นๆ ต่างตกตะลึง

ที่นี่คือเผ่าเพลิงฟ้า สถานที่ที่มียอดฝีมืออยู่เป็นจำนวนมากและแต่ละอาณาบริเวณก็มีค่ายกลจำนวนมาก ใครกันนะที่มีความสามารถเช่นนี้และบุกรุกเข้าไปถึงป้อมปราการตะวันออกได้ แถมยังทำให้ผู้อาวุโสทั้งหลายได้รับบาดเจ็บสาหัส?

ป้อมปราการตะวันออกของเผ่าเพลิงฟ้าถือเป็นสถานที่ที่สำคัญอย่างยิ่ง?

"ไปตรวจสอบให้ละเอียดว่าใครเป็นคนลงมือ? และมีกันทั้งหมดกี่คน?"

"อีกฝ่ายมีความสามารถสูงส่งและล้วนปิดคลุมใบหน้า ตอนนี้ไม่สามารถทราบได้ว่าเป็นกองกำลังจากที่ใด จำนวนคนคาดว่าประมาณเจ็ดถึงแปดคนขอรับ"

รองหัวหน้าเผ่าซือคงโมโหจัด "เจ็ดแปดคน? เจ็ดแปดคนก็สามารถบุกรุกเข้าไปยังป้อมปราการตะวันออกอย่างนั้นหรือ พวกเจ้าทำอะไรกันอยู่"

"เอ่อ......อาจจะไม่ได้มีเพียงเจ็ดแปดคนขอรับ" ลูกศิษย์คนนั้นเหงื่อไหลท่วม

ผู้อาวุโสสูงสุดเสวี่ยเยี่ยจ้องมองกู้ชูหน่วนและคนอื่นๆ ก่อนจะพูดอย่างเย็นชา "คนปกติจะบุกเข้ามายังเผ่าเพลิงฟ้าอย่างง่ายดายได้อย่างไร แถมยังบุกจู่โจมเข้าไปถึงป้อมปราการตะวันออกได้อย่างไร้ร่องรอยและยังทำให้ผู้อาวุโสจำนวนมากได้รับบาดเจ็บสาหัส"

ความหมายของเขาก็คือ ทั้งหมดล้วนเป็นแผนการของกู้ชูหน่วนและคนเหล่านี้

พวกเขาวางแผนมาก่อนหน้านี้แล้ว ฉะนั้นพวกเขาจึงไม่มีความเกรงกลัวใดๆ

รองหัวหน้าเผ่าซือคงกล่าวว่า "ผู้อาวุโสเฉิน เจ้าพาคนจำนวนหนึ่งไปยังป้อมปราการตะวันออกและจับคนชั่วเหล่านั้นมาให้ได้"

"ขอรับ"

รองหัวหน้าเผ่าซือคงและคนอื่นๆ กัดฟันกรอดจ้องมองไปยังกู้ชูหน่วน

กู้ชูหน่วนทำสีหน้าไร้เดียงสา "ข้าบอกแล้วว่าให้พวกเจ้าไปดูว่าเกิดเหตุการณ์ผิดปกติอะไรขึ้นบ้างภายในเผ่าเพลิงฟ้า แต่พวกเจ้ากลับไม่ยอมไป เรื่องนี้โทษข้าไม่ได้นะ"

"เจ้าคิดว่าเรื่องเล็กน้อยที่เกิดขึ้นนี้จะสามารถทำให้เผ่าเพลิงฟ้าเกิดความวุ่นวายขึ้นได้อย่างนั้นหรือ? ไม่ว่าวันนี้พวกเจ้าจะมากันกี่คน ก็ไม่อาจมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ได้"