กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 708

ผู้อาวุโสหกต้องการจะปลอบใจ แต่ถูกผู้อาวุโสสูงลากออกไป

นางกับอี้เฉินเฟยต่างฝ่ายต่างรักกัน และผู้อาวุโสในเผ่าต่างก็ดูออก

แม้ว่านางจะสูญเสียความทรงจำ แต่ความรู้สึกนั้นไม่ได้หายไป

การตายของอี้เฉินเฟย กระทบกระเทือนจิตใจนางอย่างมาก และการสละชีวิตกว่าร้อยชีวิตของเผ่าน้ำแข็งก็ยิ่งกระทบกระเทือนจิตใจนางมากขึ้นไปอีก ในตอนนี้ไม่ว่าพวกเขาจะปลอบใจอย่างไร นางก็คงไม่ฟัง ปล่อยให้นางลองจะดีกว่า หากสามารถหลอมรวมไข่มุกมังกรได้ ความรู้สึกผิดในใจที่นางมีต่ออี้เฉินเฟยและเผ่าน้ำแข็งจะได้เบาลง

เหล่าผู้อาวุโสพากันถอยออกไป และคอยคุ้มกันนางอยู่ด้านนอกเตาหลอม

นับจากนี้เป็นต้นไป เตาหลอมนี้ก็จะกลายเป็นสถานที่ที่ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนาที่สุดของเผ่าหยก

จอมมารก็ไม่ได้ออกห่างจากเตาหลอม

เขารู้ว่าว่าหากต้องการหลอมรวมไข่มุกมังกร ต้องใช้เลือดของนาง

เขากลัวว่าเพื่อที่จะหลอมรวมไข่มุกมังกรแล้ว กู้ชูหน่วนจะไม่สนใจแม้แต่ชีวิตของตัวเอง และหลั่งเลือดของตัวเองจนหมด ด้วยเหตุนี้ไม่ว่าผู้อื่นจะโจมตีเขาอย่างไร เขาก็ไม่ยอมจากไป

กู้ชูหน่วนลูบเตาหลอมทั้งสองด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น

"ท่านพี่เฉินเฟย พี่น้องทั้งหลายของเผ่าน้ำแข็ง ฉันจะต้องหลอมรวมไข่มุกมังกรให้ได้ และจะไม่ยอมให้พวกท่านต้องสละชีวิตอย่างสูญเปล่า วิญญาณบนสวรรค์ของพวกท่านต้องอวยพรให้ข้าด้วยนะ"

ผู้คนมากกว่าร้อยชีวิต แต่ในตอนนี้เหลือเพียงแค่เตาหลอมสองเตา หากกู้ชูหน่วนบอกว่านางไม่เสียใจ นางก็คงโกหก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเตาหลอมหยาง

ในนั้นมีคนที่นางเคยรักอย่างสุดซึ้ง

ก่อนหน้านี้เป็นเพราะนางรู้ว่าอี้เฉินเฟยเป็นผู้ที่มีร่างกายเป็นหยางบริสุทธิ์ นางจึงกลัวว่าจะใกล้ชิดกับเขามากเกินไป ไม่ช้าก็เร็วสักวันหนึ่ง เขาจะต้องยอมสังเวยชีวิตเพื่อนาง ดังนั้นนางจึงปฏิเสธเขา

และเป็นเพราะเขารู้ว่าไม่ช้าก็เร็วตัวเองจะต้องสังเวยชีวิต เขาจึงจงใจรักษาระยะห่างกับนาง และเป็นเพียงพี่ชายกับน้องสาวเท่านั้น

เมื่อนึกถึงอดีต หัวใจของกู้ชูหน่วนก็เจ็บปวดอีกครั้ง

นางกรีดมือของตัวเอง และหยดเลือดลงในเตาหลอม จากนั้นก็เร่งรัดกำลังภายใน เพื่อเริ่มหลอมรวมไข่มุกมังกร

กู้ชูหน่วนพยักหน้า ความเศร้าในใจของนางลดน้อยลง

นางหยดเลือดอีกครั้ง และเร่งเตาหลอม

จอมมารพร่ำบ่นอยู่ข้าง ๆ

"มากเกินไปแล้ว ๆ พี่หญิง ท่านหยดเลือดมากเกินไปแล้ว แค่เล็กน้อยก็พอ"

กู้ชูหน่วนไม่เห็นด้วย

ขอเพียงแค่ทำสำเร็จ จะให้นางหยดเลือดมากแค่ไหนก็ได้

และหวังว่าภาพที่ทะเลเลือดจะไม่ผุดขึ้นมาอีก

นางสูญเสียคนใกล้ชิดไปมากเกินไปแล้ว นางไม่สามารถสูญเสียใครไปได้อีก

การหลอมรวมไข่มุกมังกรเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เมื่อมันใกล้จะสำเร็จ ไข่มุกมังกรก็ร่วงลงมากระจายไปเต็มพื้น และไม่สามารถหลอมรวมเข้าด้วยกันได้

กู้ชูหน่วนรู้สึกผิดหวัง

จอมมารตระหนักได้ว่าเรื่องนี้ไม่ถูกต้อง

แต่พวกเขาไม่อยากนึกถึงเรื่องที่เลวร้ายที่สุด จึงทำได้เพียงพยายามครั้งแล้วครั้งเล่า

และผลที่ได้คือความล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า

ในที่สุด......

จอมมารก็ทนดูไม่ไหวอีกต่อไป

"พี่หญิง ท่านจะหยดเลือดอีกไม่ได้นะ ท่านเสียเลือดมากเกินไปแล้ว หากจะหยดเลือดอีกก็ให้ตาเฒ่าของเผ่าหยกเหล่านั้นมาทำ จะปล่อยให้ท่านหยดเลือดคนเดียวได้อย่างไร"

"ตาเฒ่าทั้งหลายที่อยู่ข้างนอก ทำไมพวกท่านถึงไม่รีบเข้าไป......"