กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 708

ผู้อาวุโสหกต้องการจะปลอบใจ แต่ถูกผู้อาวุโสสูงลากออกไป

นางกับอี้เฉินเฟยต่างฝ่ายต่างรักกัน และผู้อาวุโสในเผ่าต่างก็ดูออก

แม้ว่านางจะสูญเสียความทรงจำ แต่ความรู้สึกนั้นไม่ได้หายไป

การตายของอี้เฉินเฟย กระทบกระเทือนจิตใจนางอย่างมาก และการสละชีวิตกว่าร้อยชีวิตของเผ่าน้ำแข็งก็ยิ่งกระทบกระเทือนจิตใจนางมากขึ้นไปอีก ในตอนนี้ไม่ว่าพวกเขาจะปลอบใจอย่างไร นางก็คงไม่ฟัง ปล่อยให้นางลองจะดีกว่า หากสามารถหลอมรวมไข่มุกมังกรได้ ความรู้สึกผิดในใจที่นางมีต่ออี้เฉินเฟยและเผ่าน้ำแข็งจะได้เบาลง

เหล่าผู้อาวุโสพากันถอยออกไป และคอยคุ้มกันนางอยู่ด้านนอกเตาหลอม

นับจากนี้เป็นต้นไป เตาหลอมนี้ก็จะกลายเป็นสถานที่ที่ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนาที่สุดของเผ่าหยก

จอมมารก็ไม่ได้ออกห่างจากเตาหลอม

เขารู้ว่าว่าหากต้องการหลอมรวมไข่มุกมังกร ต้องใช้เลือดของนาง

เขากลัวว่าเพื่อที่จะหลอมรวมไข่มุกมังกรแล้ว กู้ชูหน่วนจะไม่สนใจแม้แต่ชีวิตของตัวเอง และหลั่งเลือดของตัวเองจนหมด ด้วยเหตุนี้ไม่ว่าผู้อื่นจะโจมตีเขาอย่างไร เขาก็ไม่ยอมจากไป

กู้ชูหน่วนลูบเตาหลอมทั้งสองด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น

"ท่านพี่เฉินเฟย พี่น้องทั้งหลายของเผ่าน้ำแข็ง ฉันจะต้องหลอมรวมไข่มุกมังกรให้ได้ และจะไม่ยอมให้พวกท่านต้องสละชีวิตอย่างสูญเปล่า วิญญาณบนสวรรค์ของพวกท่านต้องอวยพรให้ข้าด้วยนะ"

ผู้คนมากกว่าร้อยชีวิต แต่ในตอนนี้เหลือเพียงแค่เตาหลอมสองเตา หากกู้ชูหน่วนบอกว่านางไม่เสียใจ นางก็คงโกหก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเตาหลอมหยาง

ในนั้นมีคนที่นางเคยรักอย่างสุดซึ้ง

ก่อนหน้านี้เป็นเพราะนางรู้ว่าอี้เฉินเฟยเป็นผู้ที่มีร่างกายเป็นหยางบริสุทธิ์ นางจึงกลัวว่าจะใกล้ชิดกับเขามากเกินไป ไม่ช้าก็เร็วสักวันหนึ่ง เขาจะต้องยอมสังเวยชีวิตเพื่อนาง ดังนั้นนางจึงปฏิเสธเขา

และเป็นเพราะเขารู้ว่าไม่ช้าก็เร็วตัวเองจะต้องสังเวยชีวิต เขาจึงจงใจรักษาระยะห่างกับนาง และเป็นเพียงพี่ชายกับน้องสาวเท่านั้น

เมื่อนึกถึงอดีต หัวใจของกู้ชูหน่วนก็เจ็บปวดอีกครั้ง

นางกรีดมือของตัวเอง และหยดเลือดลงในเตาหลอม จากนั้นก็เร่งรัดกำลังภายใน เพื่อเริ่มหลอมรวมไข่มุกมังกร

ไข่มุกมังกรทั้งเจ็ดเม็ดหมุนวนอยู่ในเตาหลอมตามการเร่งรัดของนาง เห็นแล้วก็เวียนหัวตาลาย

จอมมารจ้องมองไปที่เตาหลอมอย่างไม่กะพริบตา และประหม่ายิ่งกว่ากู้ชูหน่วนหลายเท่า

เขาไม่สนใจความเป็นความตายของเผ่าหยก

เขาสนใจเพียงแค่นาง

หากในครั้งนี้หลอมรวมไข่มุกมังกรไม่สำเร็จ เช่นนั้นพี่หญิงของเขาก็คงจะต้องหยดเลือดต่อไป คำสาปโลหิตบนร่างของนางก็ยิ่งยากที่จะลบล้าง

เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียวก็ผ่านไปสามวันแล้ว ภายใต้การเร่งรัดของกู้ชูหน่วน ในที่สุด ไข่มุกมังกรก็แสดงให้เห็นการหลอมรวม

จอมมารดีใจมาก "ใกล้จะสำเร็จแล้ว มันกำลังจะหลอมรวมกัน เตาหลอมรวมหยินหยางช่างสมคำร่ำลือจริง ๆ ไม่เสียแรงที่อี้เฉินเฟยและคนอื่น ๆ ต้องสละชีวิตของตัวเอง"

กู้ชูหน่วนเริ่มมีความหวังในใจ

ในขณะที่นางกำลังจะทำการหลอมรวมขั้นสุดท้าย ไข่มุกมังกรทั้งหมดก็ตกลงไปที่พื้นอย่างแรง

ไม่ง่ายเลยที่จะหลอมรวมไข่มุกมังกรเข้าด้วยกัน ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงแยกออกจากกันอีกครั้ง

ไข่มุกมังกรทั้งเจ็ดเม็ดยังคงเป็นไข่มุกมังกรทั้งเจ็ดเม็ด และแต่ละเม็ดก็มีสีที่ต่างกัน

ตกตะลึง

ตื่นตระหนก

ผิดหวัง

โศกเศร้า

หลากหลายอารมณ์ปะปนกันไป

ใบหน้าของกู้ชูหน่วนซีดขาวในทันที

จอมมารพูดปลอบใจ "ไม่เป็นไร ไข่มุกมังกรเป็นสิ่งที่น่าพิศวง จะหลอมรวมง่าย ๆ ได้อย่างไร ไม่ใช่ว่าเมื่อครู่เกือบจะหลอมรวมได้แล้วหรือ？พวกเรามาลองกันใหม่อีกสักครั้งเถอะ บางทีครั้งนี้อาจจะสำเร็จก็ได้"

สีหน้าของกู้ชูหน่วนไม่ค่อยดีนัก เพราะตอนที่นางหลอมรวมไข่มุกมังกร นางตั้งอกตั้งใจเป็นอย่างมาก จึงไม่น่าจะมีอะไรผิดพลาด

เป็นไปได้ว่าไข่มุกมังกรไม่สามารถหลอมรวมกันได้

ภาพที่นางเห็นที่ทะเลโลหิตผุดขึ้นมาในหัวเป็นระยะ ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่อี้เฉินเฟยกระโดดลงไปในเตาหลอมแล้ว ภาพนั้นเหมือนกับภาพที่ทะเลโลหิต......

ที่ทะเลโลหิต หลังจากที่นางกรีดเลือดจากหัวใจของตัวเองแล้ว ไข่มุกมังกรก็หลอมรวมกัน......

หรือว่า......

นางต้องนางกรีดเลือดจากหัวใจของตัวเอง จึงจะสามารถหลอมรวมไข่มุกมังกรได้？

และผลที่ได้คือความล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า

ในที่สุด......

จอมมารก็ทนดูไม่ไหวอีกต่อไป

"พี่หญิง ท่านจะหยดเลือดอีกไม่ได้นะ ท่านเสียเลือดมากเกินไปแล้ว หากจะหยดเลือดอีกก็ให้ตาเฒ่าของเผ่าหยกเหล่านั้นมาทำ จะปล่อยให้ท่านหยดเลือดคนเดียวได้อย่างไร"

"ตาเฒ่าทั้งหลายที่อยู่ข้างนอก ทำไมพวกท่านถึงไม่รีบเข้าไป......"

กู้ชูหน่วนก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ความหวังในใจของนางแตกสลาย

นางเงยหน้าขึ้นและร้องตะโกน "ทำไม......ทำไมถึงล้มเหลวอีกแล้ว มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไม......"

ผู้อาวุโสสูงและคนอื่น ๆ รีบร้อนเข้ามาด้วยสีหน้าที่ซีดขาวและรู้สึกประหม่า

พวกเขาจ้องมองไปไข่มุกมังกรที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น

"หลอมรวมไม่ได้......ทำไมถึงหลอมรวมไม่ได้......ไร้ซึ่งเหตุผล หากบรรพบุรุษยังอยู่ ขอเพียงแค่สังเวยชีวิตของผู้ที่มีร่างกายเป็นหยินบริสุทธิ์และหยางบริสุทธิ์ ก็จะสามารถหลอมรวมไข่มุกมังกรได้......"

"เป็นไปได้หรือไม่ว่าอี้เฉินเฟย แม่นางไป๋จิ่นและคนอื่น ๆ จะไม่ใช่ผู้ที่มีร่างกายเป็นหยินบริสุทธิ์และหยางบริสุทธิ์？"

"จะเป็นไปได้อย่างไร หากพวกเขาไม่ใช่ เตาหลอมก็คงจะระเบิดไปนานแล้ว ท่านคิดว่าใครก็สามารถกระโดดลงไปในเตาหลอมได้งั้นหรือ？"

"เช่นนั้นอาจเป็นเพราะวิธีการหลอมไม่ถูกต้อง？"

"ข้าอ่านวิธีการหลอมมาเป็นสิบล้านครั้งแล้ว ไม่มีปัญหาอะไร หัวหน้าเผ่าก็อ่านหลายรอบแล้วไม่ใช่หรือ？และทุกอย่างล้วนเป็นไปตามวิชาลับที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ"

"เช่นนั้นเป็นไปได้ไหมที่บรรพบุรุษจะทำผิดพลาด？"

"วิชาลับที่สืบทอดจากรุ่นสู่รุ่นอาจจะผิดพลาดได้？แต่เรื่องสำคัญที่กับชีวิตและความเป็นความตายของเผ่าหยกจะผิดพลาดได้อย่างไร？จะเป็นไปไม่ได้อย่างไร......"

ผู้คนครุ่นคิดถึงสาเหตุมากมาย แต่ก็ยังหาสาเหตุที่แท้จริงไม่ได้ ได้แต่กระวนกระวายใจเหมือนมดบนกระทะร้อน

หลังจากผ่านไปนาน ผู้อาวุโสไป๋เฉ่าก็กล่าวว่า "เป็นไปได้หรือไม่ว่าเลือดที่หัวหน้าเผาหยดลงไปจะมีปัญหา？"

จอมมารกล่าวเป็นคนแรกว่า "ตาเฒ่า ท่านพูดได้น่าสนใจยิ่งนัก พี่หญิงเป็นคนอารมณ์ดี แต่ข้าอารมณ์ไม่ดี"

"ข้าหมายความว่าบางทีหัวหน้าเผ่าอาจจะหยดเลือดน้อยเกินไป ดังนั้น......ไข่มุกมังกรจึงร่วงลงมากระจัดกระจาย"

"หยดเลือดน้อยเกินไป？ท่านยืนพูดเช่นนี้ไม่ปวดเอวหรือ？ท่านดูสิว่ารอยมีดบนมือของพี่หญิงมีกี่รอยแล้ว แล้วเสียเลือดไปมากน้อยแค่ไหน ทำไมท่านไม่มาลองดูบ้าง？"