กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 721

"ฉวยโอกาสตอนที่กองกำลังหลักของเผ่าเพลิงฟ้าและตาเฒ่าเหล่านั้นถูกกักขัง เจ้า เจ้าแล้วก็เจ้า พวกเจ้าไปโยกย้ายทหารม้าทมิฬมาเดี๋ยวนี้ และรีบนำผู้คนในเผ่าออกไปจากทางเข้าเส้นทางลับ"

"ทหารม้าทมิฬ？"

ทหารม้าทมิฬจะถูกเรียกออกมาก็ต่อเมื่อเผ่าหยกต้องเผชิญกับความเป็นความตายเท่านั้น มิเช่นนั้นจะไม่ถูกเรียกออกมาง่าย ๆ

ในตอนนี้พวกเขาได้เปรียบอย่างชัดเจน เหตุใดต้องเรียกทหารม้าทมิฬออกมาด้วย？

กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างใจเย็น "สนามรบเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในชั่วพริบตาเดียว จะไม่คิดหาทางหนีทีไล่ได้"

ผู้ที่ถูกเอ่ยชื่อต่างก็เข้าใจและไปจัดการในทันที

หลังจากที่พวกเขาจากไปไม่นาน ข้ารับใช้คนหนึ่งก็รีบมารายงาน

"รายงาน.....มียอดฝีมือขั้นสูงสุดระดับหกคนหนึ่งแฝงตัวอยู่ในกองกำลังหลักของเผ่าเพลิงฟ้า เขาทำลายข้อห้ามของหุบเขาผีเสื้อสังหารและหนีออกไป ผู้อาวุโสสูงและผู้อาวุโสรองกำลังไล่ตามเขาอยู่"

ยอดฝีมือขั้นสูงสุดระดับหกอีกคน？

แท้จริงแล้วเผ่าเพลิงฟ้ามียอดฝีมือขั้นสูงสุดระดับหกกี่คนกันแน่？

"ใช่ผู้อาวุโสสูงสุดของเผ่าเพลิงฟ้าหรือไม่？"

"น่าจะไม่ใช่ขอรับ ดูอายุยังไม่มาก"

ไม่ใช่ผู้อาวุโสสูงสุด？

หรือว่าจะเป็นเพียงผู้อาวุโสธรรมดาทั่วไปคนหนึ่งของเผ่าเพลิงฟ้า？

ฝีมือของผู้อาวุโสธรรมดาทั่วไปที่สามารถไปถึงขั้นสูงสุดระดับหกได้ ช่างน่าหวาดกลัวเสียจริง？

"รายงาน......ผู้อาวุโสสูงสุดอั้นเฮยของเผ่าเพลิงฟ้าทำลายพันธนาการและออกมาจากหุบเขารกร้างได้แล้ว ในตอนนี้เขากำลังมุ่งหน้าไปยังเส้นทางลับ ผู้อาวุโสแปดและคนอื่น ๆ ได้นำกำลังคนไปถ่วงเวลาเขาไว้แล้ว แต่เกรงว่าจะไม่สามารถยับยั้งพวกเขาไว้ได้"

ไป๋เฉ่าตื่นตระหนก

หญิงสาวแต่งกายด้วยชุดสีแดงและมีเสน่ห์ เมื่อลมพัดผ่าน ชุดของนางก็พลิ้วไหว ราวกับเทพธิดาจิ่วเทียนเซวียน

กู้ชูหน่วนยื่นมือที่เหมือนหยกสีเขียวออกมา ผมที่หน้าผากของนางปลิวตามลม และรอยยิ้มที่สดใสก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของนาง

แม้ว่าฝีมือจะแตกต่างกันมาก แต่นางไม่ได้คิดว่าตัวเองสู้คนอื่นไม่ได้

ท่านเพียงแค่บอกข้ามาตรง ๆ ทำไมต้องลักลอบเข้ามาเช่นนี้ อีกทั้งยังต้องเสี่ยงอันตราย หากค่ายกลผิดพลาด แล้วสังหารท่าน

ผู้อาวุโสสูงอั้นเฮยยืนขึ้นด้วยแววตาที่เย็นชา และความน่าเกรงขามของเขาก็แผ่กระจายออกมาในทันที เขาตั้งใจว่าจะกำราบหญิงที่หยิ่งผยองตรงหน้าของเขา

อย่างไรก็ตาม นางยังคงนิ่งเฉยและยังคงยิ้ม

ความน่าเกรงขามของผู้อาวุโสสูงอั้นเฮยไม่เป็นผล แม้ว่าคลื่นลมจะแรง แต่นางก็ยังคงสงบนิ่งราวกับสายลม

ผู้อาวุโสสูงอั้นเฮยอดไม่ได้ที่จะชื่นชมความกล้าหาญของกู้ชูหน่วน

อายุยังน้อย แต่มีวรยุทธที่ยอดเยี่ยม และกล้าที่จะเผชิญกับอันตราย ซึ่งไม่ค่อยพบเห็นในผู้ที่อายุยังน้อย

"สมกับที่เป็นหัวหน้าของเผ่าหยก ก่อนหน้านี้ข้าดูถูกเจ้าเกินไปแล้ว"

"พูดดี ๆ"

ภายนอกกู้ชูหน่วนดูสงบนิ่ง แต่ในความเป็นจริง นางกดดันมากจนแทบจะคุกเข่าลงกับพื้น

แต่ศักดิ์ศรีของนางบีบบังคับให้นางต้องยืนหยัด

ความแข็งแกร่งของตาเฒ่าผู้นี้ช่างน่ากลัวเสียจริง

กู้ชูหน่วนรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก และถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

"กระดาษไม่สามารถห่อไฟได้ แต่สิ่งที่ทำให้ข้าคาดไม่ถึงคือทำไมท่านถึงรู้ตัวตนของข้าได้รวดเร็วเช่นนี้"