กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 721

"ฉวยโอกาสตอนที่กองกำลังหลักของเผ่าเพลิงฟ้าและตาเฒ่าเหล่านั้นถูกกักขัง เจ้า เจ้าแล้วก็เจ้า พวกเจ้าไปโยกย้ายทหารม้าทมิฬมาเดี๋ยวนี้ และรีบนำผู้คนในเผ่าออกไปจากทางเข้าเส้นทางลับ"

"ทหารม้าทมิฬ？"

ทหารม้าทมิฬจะถูกเรียกออกมาก็ต่อเมื่อเผ่าหยกต้องเผชิญกับความเป็นความตายเท่านั้น มิเช่นนั้นจะไม่ถูกเรียกออกมาง่าย ๆ

ในตอนนี้พวกเขาได้เปรียบอย่างชัดเจน เหตุใดต้องเรียกทหารม้าทมิฬออกมาด้วย？

กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างใจเย็น "สนามรบเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในชั่วพริบตาเดียว จะไม่คิดหาทางหนีทีไล่ได้"

ผู้ที่ถูกเอ่ยชื่อต่างก็เข้าใจและไปจัดการในทันที

หลังจากที่พวกเขาจากไปไม่นาน ข้ารับใช้คนหนึ่งก็รีบมารายงาน

"รายงาน.....มียอดฝีมือขั้นสูงสุดระดับหกคนหนึ่งแฝงตัวอยู่ในกองกำลังหลักของเผ่าเพลิงฟ้า เขาทำลายข้อห้ามของหุบเขาผีเสื้อสังหารและหนีออกไป ผู้อาวุโสสูงและผู้อาวุโสรองกำลังไล่ตามเขาอยู่"

ยอดฝีมือขั้นสูงสุดระดับหกอีกคน？

แท้จริงแล้วเผ่าเพลิงฟ้ามียอดฝีมือขั้นสูงสุดระดับหกกี่คนกันแน่？

"ใช่ผู้อาวุโสสูงสุดของเผ่าเพลิงฟ้าหรือไม่？"

"น่าจะไม่ใช่ขอรับ ดูอายุยังไม่มาก"

ไม่ใช่ผู้อาวุโสสูงสุด？

หรือว่าจะเป็นเพียงผู้อาวุโสธรรมดาทั่วไปคนหนึ่งของเผ่าเพลิงฟ้า？

ฝีมือของผู้อาวุโสธรรมดาทั่วไปที่สามารถไปถึงขั้นสูงสุดระดับหกได้ ช่างน่าหวาดกลัวเสียจริง？

"รายงาน......ผู้อาวุโสสูงสุดอั้นเฮยของเผ่าเพลิงฟ้าทำลายพันธนาการและออกมาจากหุบเขารกร้างได้แล้ว ในตอนนี้เขากำลังมุ่งหน้าไปยังเส้นทางลับ ผู้อาวุโสแปดและคนอื่น ๆ ได้นำกำลังคนไปถ่วงเวลาเขาไว้แล้ว แต่เกรงว่าจะไม่สามารถยับยั้งพวกเขาไว้ได้"

ไป๋เฉ่าตื่นตระหนก

นี่เท่ากับมียอดฝีมือขั้นสูงสุดระดับหกสองคนที่ลอยไปลอยมาอยู่ในเผ่าของพวกเขา

แม้ว่าผู้อาวุโสสูงสุดและคนอื่น ๆ ถ่วงเวลาคนหนึ่งไว้ แต่อีกคนหนึ่งยังไม่มีใครไปถ่วงเวลาไว้

ไม่ใช่เรื่องยากที่ผู้ที่มีวรยุทธขั้นสูงสุดระดับหกจะทำลายล้างเผ่าหยกในทันที

"ไป๋เฉ่า ท่านรีบพาคนอื่น ๆ ไปที่เส้นทางลับ และรีบอพยพคนในเผ่าให้เร็วที่สุด"

"เช่นนั้นผู้อาวุโสสูงอั้นเฮยจะทำอย่างไร？"

"ข้าจะไปจัดการกับเขา"

"จัดการ？จัดการอย่างไร อาหน่วน ตอนนี้ท่านมีเพียงวรยุทธขั้นต้นระดับสี่ ซึ่งวรยุทธขั้นต้นระดับสี่ห่างไกลกับวรยุทธขั้นสูงสุดระดับหกมากเกินไป ข้าว่าท่านไปอพยพผู้คนในเผ่าจะดีกว่า ข้าจะไปจัดการกับตาเฒ่านั่นเอง"

"นี่เป็นคำสั่ง รีบไปจัดการเดี๋ยวนี้"

กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างเฉียบขาด ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและไม่ลังเล

ไป๋เฉ่าทำได้เพียงรีบไปยังเส้นทางลับอย่างไม่พอใจ

ในชั่วพริบตาเดียวห้องปรึกษากิจก็เหลือเพียงแค่กู้ชูหน่วน และข้ารับใช้ระดับล่างเพียงไม่กี่คนเท่านั้น

กู้ชูหน่วนถอนหายใจ

นางรู้ว่าการต่อสู้ครั้งนี้ไม่ง่ายนัก

กองกำลังหลักของเผ่าเพลิงฟ้าไม่ได้น่ากลัว แต่ที่น่ากลัวคือยอดฝีมือขั้นสูงสุดระดับหกเหล่านั้น

"ท่านหัวหน้าเผ่า พวกเราสาบานว่าจะร่วมเป็นร่วมตายไปกับเผ่าหยก"

"สาบานว่าจะร่วมเป็นร่วมตายไปกับเผ่าหยก"

"อย่างไรก็ตาม เผ่าหยกมีสายสนกลในมานับพันปี หากคิดจะทำลายล้างเผ่าหยกให้สิ้นซาก พวกเขาก็ฝันไปเถอะ พวกท่านทำตามที่ข้าบอก ข้าจะไปจัดการตาเฒ่าอั้นเฮยเอง"

"ท่านเพียงคนเดียว？"

"ข้าคนเดียวก็พอแล้ว"

กู้ชูหน่วนเดินออกไปจากห้องปรึกษากิจ นางมองดูท้องฟ้าที่มืดมน และรีบเดินไปอย่างรวดเร็ว

ผู้อาวุโสสูงอั้นเฮยเชี่ยวชาญวิชาสั่งฝน นางต้องไปหยุดอั้นเฮยก่อนที่ฝนจะตก มิเช่นนั้น หากฝนกรดตกลงมา ไม่รู้ว่าเผ่าหยกจะมีคนตายมากน้อยแค่ไหน

นางไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับผู้อาวุโสสูงสุดคนอื่น ๆ ของเผ่าเพลิงฟ้ามากนัก แต่เมื่อเปรียบเทียบอั้นเฮยกับเสวี่ยเย่แล้ว นางรู้สึกว่าวิชาสั่งฝนของอั้นเฮยน่ากลัวกว่ามาก

กู้ชูหน่วนรีบเดินไปยังทิศทางที่มีเมฆดำปกคลุมอย่างแน่นหนา และในที่สุดก็เห็นผู้อาวุโสสูงอั้นเฮยอยู่ไม่ไกล