กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 722
ฉินหิมะเป็นสิ่งที่แม่เขาทิ้งไว้ให้ก่อนที่จะสิ้นลมหายใจ เขาถนอมรักษามันเยี่ยงทรัพย์สมบัติล้ำค่า แม้จะใช้ทั้งหมดของชีวิต ก็ไม่มีทางที่จะให้ฉินหิมะเสียหาย
นอกเสียจาก….เกิดเรื่องกับเขา
พอมองรอยแหว่งของฉินหิมะ ชัดเจนว่ามันได้ถูกยอดฝีมือระดับหกทำลาย
“ตอนนี้เขาเป็นเพียงระดับหนึ่งที่กระจอกจิ๊บจ๊อย พวกเจ้าเผ่าหยกเป็นผู้ที่มีพละกำลังวรยุทธ์ระดับหกจัดการรับมือกับระดับหนึ่งคนหนึ่ง ก็ไร้ยางอายเกินไปเสียแล้วนี่”
“เผ่าหยกหน้าไร้ยางอาย?เช่นนั้นเผ่าเพลิงฟ้าของพวกเจ้ามียางอายงั้นหรือ?ข้าก็เป็นเพียงระดับสี่ที่จิ๊บจ๊อยเท่านั้นเอง แต่ทว่าเจ้าเป็นผู้หนึ่งที่มีวรยุทธ์ยอดฝีมือชั้นสูงสุดระดับหกกลับอยู่ มักตามสังหารข้าล่ำไป”
“ผู้ใดให้เจ้าเป็นหัวหน้าเผ่าของเผ่าหยกเล่า ผู้ใดให้มือของเจ้ากอบกุมไข่มุกมังกรอยู่ล่ะ”
“เช่นนั้นเหวินเส่าอี๋ยังคงเป็นนายน้อยของเผ่าเพลิงฟ้า และก็เป็นหัวหน้าเผ่าเพลิงฟ้าในอนาคต ตามที่เจ้ากล่าวมา เมื่อพวกเราจัดการกับเขา ไร้ยางอายที่ไหนกัน?”
“เถียงข้างๆคูๆ ความจริงแล้วเส่าอี๋อยู่ที่แห่งใด รีบเอาเขาออกมา”
“อยากจะพาเหวินเส่าอี๋ไปก็ได้นะ เห็นแก่อายุอานามของเจ้าแถมยังลำบากยากเข็ญอย่างนี้ เพียงแค่พวกเจ้ายอมออกไปจากเผ่าหยกนี้ ข้าก็จะคืนเหวินเส่าอี๋แก่เจ้า”
“เป็นไปไม่ได้”
“เช่นนั้นระหว่างพวกเรายังมีสิ่งใดที่จะต้องเจรจาหรือ?”
“แน่นอนว่ามี ฐานะของเจ้ามีเกียรติมากกว่าเขา เพียงแค่จัดการเจ้าได้ ข้าก็ไม่เชื่อหรอกนะว่าพวกแก่กระโหลกกะลาเหล่านั้นจะไม่มอบเส่าอี๋กับไข่มุกมังกรให้ข้า”
กู้ชูหน่วนหัวเราะถากถาง มองผู้อาวุโสสูงสุดอั้นเฮยด้วยแววตาเศร้าสร้อย
ผู้อาวุโสสูงสุดอั้นเฮยขมวดคิ้ว
นี่คือสายตาแบบไหน?
ดูถูกถากถาง?
หัวเราะเยาะเย้ย?
กู้ชูหน่วนผายมือออกทั้งสองข้าง กล่าวขึ้นว่า“ข้าไม่รู้จริงๆนะว่าเจ้าอายุปูนนี้แล้ว ทำไมสายตาถึงได้แย่อย่างนี้ เจ้าดูสภาพข้าสิ มีจุดไหนกันที่เหมือนหัวหน้าเผ่า?”
อั้นเฮยไม่ได้พูด เพียงแค่พิจารณานางอย่างเงียบเชียบ
และราวกับรอว่านางจะกล่าวอะไร
“หากข้าเป็นหัวหน้าเผ่า ผู้อาวุโสเหล่านั้นจะยอมให้ข้าออกมารับมือกับเจ้าที่เป็นยอดฝีมือชั้นสูงสุดระดับหกหรือ?หากข้าเป็นหัวหน้าเผ่า จะต้องมาเป็นเหยื่อล่อให้เจ้าติดกับดัก ให้เหล่ายอดฝีมือตามสังหาร แล้วยังแย่งชิงไข่มุกมังกรอย่างตรากตรำอยู่ด้านนอกหรือ?”
“หากข้าเป็นหัวหน้าเผ่า เผ่าหยกจะให้ข้ากับเยี่ยจิ่งหานแต่งงานกันหรือ?เผ่าหยกมีความสัมพันธ์อะไรกันกับเยี่ยจิ่งหาน คิดว่าผู้อาวุโสนั้นรู้ดีกว่าข้านะ”
“เจ้าจะบอกว่าเจ้าคือเงาหรือ?”
“เดิมแล้วข้าก็คือเงา หากข้าเป็นหัวหน้าเผ่าหยก ก็ไม่ต้องทนทุกข์ระทมอยู่ในจวนอัครเสนาบดีอย่างนั้นมาหลายปีหรอก”
“......”
หากผู้อื่นพูดเช่นนี้ ผู้อาวุโสสูงสุดอั้นเฮยอาจจะเชื่อ แต่คำพูดเหล่านี้เป็นกู้ชูหน่วนกล่าวพูด เขาไม่เชื่อแม้แต่ประโยคเดียว
“เจ้าพูดยืดยาวอยู่ที่นี่ อยากจะยืดเยื้อเวลาสินะ?ครั้งนี้ผู้อาวุโสชั้นสูงสุดระดับหกของเผ่าเพลิงฟ้ามาห้าคน เผ่าหยกไม่มีทางที่จะต้านทานได้ ต่อให้เจ้าจะดึงเวลาอย่างไร ก็ไม่มีประโยชน์หรอก”
“ไอ๋หยา ถูกเจ้าดูออกแล้ว สุดท้ายขิงก็ยังคงเผ็ดร้อน”
“เจ้าเด็กน้อย ข้าไม่สนว่าเจ้าเป็นหัวหน้าเผ่าหรือเป็นเงา ข้าจะนับหนึ่งถึงสาม หากเจ้าไม่ส่งมอบเหวินเส่าอี๋กับไข่มุกมังกรออกมา ปีหน้าของวันนี้จะเป็นวันหวนรำลึกเซ่นไหว้ของเจ้า”
“หนึ่ง…..”
“สอง….”
“อย่าๆๆๆๆ ข้าไม่รู้จริงๆว่าไข่มุกมังกรอยู่ที่ไหน แต่เหวินเส่าอี๋อยู่ไหนข้ารู้ ข้าพาเจ้าไปหาเขาก็สิ้นเรื่องแล้ว”
ผู้อาวุโสสูงสุดอั้นเฮยไม่พอใจกับคำพูดนี้มาก รังสีอำมหิตเลยแตกฉานแผ่ซ่าน
กู้ชูหน่วนยกมือขึ้นยอมจำนน กล่าวว่า“อย่าโมโหอย่างนี้สิ แม้ข้าจะไม่รู้ว่าไข่มุกมังกรอยู่ที่ไหน แต่ไม่ว่าอย่างไรข้าก็อยู่ที่เผ่าหยกมาหลายปี ข้าสามารถพาเจ้าไปพบผู้อาวุโสสูงสุดได้ ผู้อาวุโสสูงสุดจะต้องรู้แน่นอนว่าไข่มุกมังกรอยู่ที่ไหน”
เหวินเส่าอี๋ถูกขังอยู่ที่ห้วงเหวลึกไร้ที่สิ้นสุด วรยุทธ์สูญสิ้น กระดูกสะบักก็ถูกตัดละ ห้วงเหวลึกไร้ที่สิ้นสุดนั้นเหมือนกับนรกอเวจี อันตรายอย่างมาก
“เจ้าตัดกระดูกสะบักเขาหรือ?”
เสียงแอกดังขึ้น
ผู้อาวุโสสูงสุดเฮยอันบีบที่คอของกู้ชูหน่วน รังสีอำมหิตเปล่งประกายมากขึ้น
หากเขาไม่พยายามอดกลั้น เกรงว่าจะอดสังหารกู้ชูหน่วนไม่ได้ไปนานแล้ว
ส่วนกู้ชูหน่วนไม่ได้ตอบโต้กลับ แถมยังปล่อยให้เขาบีบ
ความเป็นจริงแม้นางอยากตอบโต้ ตอนที่เขาโมโหก็ไม่อาจที่จะตอบโต้ได้
กู้ชูหน่วนหน้าดำหน้าแดง นางกัดฟันกรอด พยายามกล่าวออกมาว่า“สังหารข้าแล้ว เหวินเส่าอี๋ก็ไม่รอดหรอก”
“ปัง……”
ผู้อาวุโสอั้นเฮยโยนกู้ชูหน่วนออกไป
“รีบพาข้าไปที่เหวลึกไร้ที่สิ้นสุด”
กู้ชูหน่วนนวดคลึงมือที่ถูกสะบัดออก กับคอที่แดงเถือก และยิ้มอย่างมีเลศนัยออกมาในตอนที่ผู้อาวุโสสูงสุดอั้นเฮยมองไม่เห็น
“ได้ มากับข้าสิ”
“ทางที่ดีเจ้าอย่ามาหยอกล้อหลอกลวง อารมณ์ของข้าไม่ดี”
ผู้อาวุโสสูงสุดอั้นเฮยรู้ หญิงผู้นี้ไม่มีทางที่จะพาเขาไปหาเหวินเส่าอี๋ที่ถูกขังอยู่เหวไร้ที่สิ้นสุดอย่างไม่คิดอะไรหรอก
ขณะเดียวกันที่ช่วยเหวินเส่าอี๋ เขาก็ต้องตกอยู่ในอันตราย
แต่เขามาสนใจใส่ใจอะไรมากไม่ได้
เขาต้องการไข่มุกมังกร และต้องการช่วยเหวินเส่าอี๋ด้วย
กู้ชูหน่วนนำทาง พร้อมกับกล่าวว่า“อย่าคิดว่าข้าโสมมใจแคบขนาดนั้น ที่พาเจ้าไปเหวไร้ที่สิ้นสุด เพียงเพราะเหวินเส่าอี๋มีบุญคุณกับข้า ข้าอดไม่ได้ที่จะเห็นเขาตายก็แค่นั้น”
กู้ชูหน่วนพาเดินอ้อมไปอ้อมมาจนเขาเวียนหัวแล้ว
ตอนที่อารมณ์ของผู้อาวุโสสูงสุดอั้นเฮยจะปะทุขึ้น กู้ชูหน่วนก็ได้พาเขามาถึงหน้าประตูทางเข้าเหวไร้ที่สิ้นสุดเสียที
กู้ชูหน่วนชี้ไปทางระดับต่ำสุด จากนั้นกล่าวว่า“นั่น เหวินเส่าอี๋อยู่ด้านในชั้นสุดท้าย เจ้าลงไปเองแล้วพาเขาขึ้นมาก็จบ”
“ทำไมข้าต้องเชื่อเจ้า”
“ชีวิตน้อยๆของข้าอยู่ในกำมือเจ้า เจ้ามีอะไรที่ยังไม่เชื่ออีก”
“เจ้าลงไปเอาเหวินเส่าอี๋ขึ้นมา ข้าจะรอเจ้าอยู่ที่นี่”
กู้ชูหน่วนหัวเราะขึ้น กล่าวว่า“เจ้าไม่กลัวว่าด้านในจะมีทางหนีทะลุผ่าน แล้วข้าจะหนีหรือ”
“เจ้าหนีไม่ได้หรอก”
พูดแล้ว อั้นเฮยจึงจับเชยคางนางขึ้น พยายามยัดยาลงไปหนึ่งเม็ด
“หากเจ้าเชื่อฟังก็ไม่เป็นไร หากเจ้ากล้ามีแผนการกลอุบาย ข้ารับรองว่ายาเม็ดนี้จะทำให้เจ้าตายทั้งเป็น ตายไปเลยเสียดีกว่า ยิ่งกว่าคำสาปโลหิตเสียอีก”
“แคกๆๆ…..”
กู้ชูหน่วนไอ จนแทบจะอาเจียนออกมา
นางกรอกตาขาวมองบนอยู่ในใจ
ฝูฮู่หวัน?
มันมีพิษจริง
เพียงแต่เขาอย่าป้อนยาที่หมดอายุได้หรือไม่?
[ร้อน] อ่านนวนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 722
นวนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ได้อัปเดต บทที่ 722 ด้วยเหตุการณ์ใหม่ที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจทำให้ผู้อ่านได้รับประสบการณ์ที่น่าสนใจ ความรักของนักแสดงนำชายและหญิงจะพัฒนาไปอย่างไรที่ บทที่ 722? ให้อ่าน บทที่ 722 และบทต่อไปของ กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ทางออนไลน์ที่ novelones.com