ตอน บทที่ 77 จาก กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 77 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายInternet กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ที่เขียนโดย อี้หมิง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
พู่กันขนหมาป่าในมือของเจ๋ออ๋องตกลงพื้นเสียงดัง ใบหน้าของเขาซีดเผือด
เขาตวาดเสียงสั่น “กู้ชูหน่วน เจ้าใช้อุบายกับข้า”
กู้ชูหน่วนตัวเอียงกระเท่เร่จนเกือบจะตกจากเก้าอี้ นางที่กำลังสัปหงกตกใจและตวาดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ “ถ้าท่านไม่สบายก็รีบไปรักษาซะไป๊ มาร้องโหยหวนอะไรอยู่ที่นี่ เอะอะจนข้านอนหลับอย่างสงบสุขไม่ได้เลย”
เจ๋ออ๋องโกรธจนตาเหลือก เขาฝืนคว้าโต๊ะไว้แน่นเพื่อไม่ให้ตนเองล้มลงไป
อะไรที่เรียกว่าเอะอะจนทำให้นางนอนไม่หลับ?
นางหลับอยู่แต่ยังเขียนบทกวีดีๆ ออกมาได้ เขาจะอดทนกับอะไรเช่นนี้ได้อย่างไร นี่นางต้องการให้เขาโมโหจนตายทั้งเป็นใช่หรือไม่
“เจ้าเชี่ยวชาญทั้งฉิน หมากรุก กวี ประดิษฐ์อักษรและการวาดภาพใช่หรือไม่? ในเมื่อมีความสามารถเช่นนี้ เหตุใดจึงต้องแกล้งทำเป็นคนหัวขี้เลื่อยด้วย”
กู้ชูหน่วนลูบคางและพูดอะไรบางอย่างซึ่งทำให้เขาตะลึง
“เอ่อ... เหมือนว่าอยู่ๆ ในหัวก็เป็นประกายวาบแล้วรู้ขึ้นมาเอง ผ่านไปครู่เดียวข้าก็ลืมหมดแล้ว”
เหลวไหล
ฟังนางพูดไร้สาระไปเรื่อย
นางจงใจแสร้งทำเป็นหมูเพื่อหลอกกินเสือแน่นอน
เซี่ยวอวี่เซวียนพึมพำกับตัวเอง “มิน่าเล่าแม่สาวอัปลักษณ์จึงเอาแต่ชวนคนมาพนันกับนาง ที่แท้นางก็จงใจปลอมตัวเป็นถุงฟางเพื่อให้ตัวเองชนะได้เงินมากๆ”
เซี่ยวอวี่เซวียนไม่ได้พูดเสียงดัง ทว่าทุกคนได้ยินกันหมด
ทุกคนตระหนักรู้ขึ้นมาทันที
มิน่าเล่า ทุกครั้งนางจึงพยายามหาทางทำให้ทุกคนมาเดิมพันกับนาง ที่แท้นางก็มั่นใจแต่แรกแล้วว่าตัวเองจะชนะ
คุณหนูสามตระกูลกู้ช่างฉลาดเลิศล้ำ
หลังจากการชุมนุมแข่งขันวิชาการสิ้นสุดลง นางไม่เพียงแต่จะมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วหล้า แต่ยังจะกลายเป็นคนที่มั่งคั่งร่ำรวยและเบียดเข้าสู่รายชื่อพ่อค้าผู้มั่งคั่งแห่งรัฐเยี่ยด้วย
ปรมาจารย์หมากรุกอวดอย่างภูมิอกภูมิใจว่า “ดูสิ นั่นคือท่านอาจารย์ของข้า ช่างเป็นผู้ที่มีพรสวรรค์น่าอัศจรรย์ใจ ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็ไร้คนเทียบเทียม ช่างเก่งกาจยิ่งนัก”
ดวงตาที่น่าหลงใหลของอี้เฉินเฟยแฝงไปด้วยความกังวลเล็กน้อย แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขากังวลเรื่องอะไร
แววตาของซั่งกวนฉู่ซับซ้อนยากจะมองออกว่ากำลังคิดอะไร ในขณะที่อาจารย์สวีตะโกนอย่างตื่นเต้น
“ข้ารู้ตั้งนานแล้วว่าคุณหนูสามตระกูลกู้แตกต่างจากคนอื่น พวกท่านไม่รู้อะไร วันที่นางมาเรียนที่สำนักศึกษาวันแรก นางท่องบทกวีสู่หลีที่หายสาบสูญไปนานด้วย”
“ข้าเคยได้ยินเรื่องบทกวีสู่หลีเหมือนกัน ยังคิดอยู่เลยว่านางคงบังเอิญไปอ่านเจอในคัมภีร์กวีโบราณ เพราะคัมภีร์กวีของหวังเฟิงหายสาบสูญไปกว่าพันปี และไม่มีตำราอะไรเหลือ อักษรแม้แต่ตัวเดียวก็ไม่มี ถ้าไม่ใช่เพราะนางอ่านตำราโบราณเข้าใจ นางจะรู้จักบทกวีสู่หลีได้อย่างไร”
“สวรรค์ทรงโปรด แม้แต่อักษรโบราณก็ยังรู้ นี่มันเก่งกาจเกินไปแล้ว มิน่าเล่านางจึงมีฝีมือสูงส่งขนาดนี้ ไม่รู้เลยว่าใครเป็นผู้ถ่ายทอดวิชาความรู้ให้นาง”
“ได้ยินมาว่าตอนอยู่ที่จวนอัครเสนาบดี คุณหนูสามแทบจะไม่เคยแตะต้องตำราเลย แม้แต่อาจารย์ก็ยังไม่มี”
“ไม่มีอาจารย์อะไรกัน นางเข้าไปเรียนที่สำนักศึกษาวังหลวงได้สองสามวันแล้วมิใช่หรือ ต้องเรียนมาจากสำนักศึกษาแน่ๆ”
“สำนักศึกษาวังหลวงคู่ควรที่จะเป็นสำนักศึกษาวังหลวงจริงๆ ข้าเองก็จะพยายามบ้าง จะต้องเข้าไปเรียนในสำนักศึกษาวังหลวงให้ได้”
“น่าเสียดายที่คุณหนูสามถูกจับให้แต่งงานกับเทพแห่งสงครามไปแล้ว ไม่อย่างนั้นข้าละอยากจะขอนางแต่งงานจริงๆ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่แปลให้อ่านนะคะ อ่านถึง 1174 แล้วรอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
ไม่อัพจบเหรอคะ...
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...