กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 78

ทุกคนต่างพากันพูดยกย่องกู้ชูหน่วน จักรพรรดิเยี่ยยิ่งฟังก็ยิ่งไม่สบอารมณ์และไม่พอพระทัยมากขึ้น จึงรีบสั่งให้คนไปดูบทกลอนกวีและการประดิษฐ์ตัวอักษรของนักปราญย์คนอื่น

คนใช้จึงรีบนำบทกวีของฉางเจินและฉางผิงมาแสดงให้ดู พวกเขาทั้งสองคน คนหนึ่งประพันธ์บทกวีแปดบทและอีกคนหนึ่งประพันธ์บทกวีเก้าบท ถึงแม้ว่าบทกวีที่ประพันธ์ออกมานั้นจะดี แต่เมื่อเทียบกับกู้ชูหน่วนแล้ว พวกเขายังอ่อนด้อยกว่ามาก

เจ๋ออ๋องกลับยิ่งรู้สึกแย่ ก็แค่บทกวีห้าบทเท่านั้น บทกวีของเขาไม่ดีและการประดิษฐ์ตัวอักษรของเขาก็ยิ่งแย่ไปอีก ไม่เพียงเท่านั้นลายมือของเขาก็เละเทะและดูไม่เอาไหนเอาเสียเลย ดูเหมือนว่าบทกวีเหล่านี้เขียนขึ้นโดยเขาภายใต้ความวิตกกังวลอย่างมาก

กู้ชูหน่วนพูดเยาะเย้ย "ท่านเจ๋ออ๋อง ท่านมีความสามารถเพียงเท่านี้ แต่กลับกล้าเดิมพันด้วยจวนของท่านและเรือนคฤหาสน์อีกหกแห่งให้กับข้า ฮึฮึ ช่างใจกล้ายิ่งนัก ข้าช่างศรัทธาในตัวท่านเหลือเกิน"

ท่านเจ๋ออ๋องรู้สึกอึดอัดคับแค้นใจ เลือดในลำคอยังคงไหลไม่หยุดอย่างต่อเนื่อง แต่กลับถูกเขาเก็บกลั้นและฝืนกลืนกลับเข้าไป

ระดับความสามารถของเขาไม่ได้มีเพียงเท่านี้

แต่เป็นเพราะเขาถูกผึ้งต่อยและได้รับบาดเจ็บไปทั่วทั้งตัว จึงทำให้เขารู้สึกคันและเจ็บปวดไปหมด

อีกทั้ง...

เขารู้สึกตกตะลึงในความสามารถของกู้ชูหน่วน ฉะนั้นเมื่อยิ่งรีบร้อนก็ยิ่งไม่มีแรงบันดาลใจ

แต่คำพูดเหล่านี้ เขาไม่มีทางพูดออกมาอย่างแน่นอน

"อันดับหนึ่งไม่ได้เป็นของเจ้า เจ้าจะภูมิใจอะไร"

"ต่อให้อันดับหนึ่งไม่ใช่ของข้า เช่นนั้นก็ไม่มีทางเป็นของท่านไปได้อย่างแน่นอน หากข้าทายไม่ผิด การแข่งขันบทกวีและการประดิษฐ์ตัวอักษรในรอบนี้ ท่านจะต้องได้ลำดับสุดท้ายอย่างแน่นอน"

"เยี่ยเฟิงแต่งบทกวีได้สี่สิบสองบท"

เมื่อบทกวีของเยี่ยเฟิงถูกแขวนขึ้นมา ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้าง

ในแต่ละแถวของบทกวีนั้น แต่ละบทล้วนช่างเลิศเลอ รวมไปถึงการประดิษฐ์ตัวอักษรก็ยิ่งยอดเยี่ยม

ขนาดกู้ชูหน่วนก็รู้สึกทึ่งไปด้วย

การประดิษฐ์ตัวอักษรของเยี่ยเฟิงนั้นเป็นอิสระสวยงามและไร้ข้อจำกัด เมื่อเทียบกันแล้วไม่ถือว่าด้อยไปกว่านางเลย