กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 806

มันหัวเราะออกมา "เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์รู้เพียงว่า ท่านเป็นนายท่านของข้าตลอดไป"

ความออดอ้อนไร้เดียงสาของมันทำให้ความกังวลของกู้ชูหน่วนค่อยๆ ผ่อนคลายลง จากนั้นจึงจับมันขึ้นมาและวางไว้ในมือ

ร่างกายของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เปลี่ยนแปลงอีกครั้ง ศีรษะทั้งเก้าของมันเปลี่ยนเป็นศีรษะเดียวเพียงชั่วพริบตา ลำตัวของมันก็เปลี่ยนไปเป็นเล็กราวกับตะเกียบ จากนั้นขดตัวพันรอบข้อมือของนางอย่างสบายใจและนอนหลับไป

ท่าทางการเคลื่อนไหวของมันคุ้นชินราวกับเมื่อก่อนเคยนอนด้วยท่านี้อยู่บ่อยครั้ง

กู้ชูหน่วนยิ้ม นางลูบสัมผัสไปที่ลำตัวของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์และหัวเราะ "ต้องการให้ข้ายอมรับเจ้าก็ได้ แต่เจ้าต้องคิดวิธีนำของจากหอเจินเป่าออกมาให้ข้า"

"ใส่ไว้ในวงแหวนอวกาศก็ได้แล้วไม่ใช่หรือ"

"ข้าคิดว่าเจ้าจะคิดไม่ได้เสียอีก สิ่งสำคัญก็คือหาวงแหวนอวกาศไม่เจอนี่สิ"

"ตรงไปข้างหน้าเลี้ยวขวาห้าร้อยเมตร แล้วก็เดินตรงไปอีกสามร้อยเมตร เลี้ยวซ้ายสี่ร้อยเมตร เลี้ยวขวาอีกห้าร้อยเมตรก็จะถึงห้องลับห้องหนึ่ง จากนั้นเปิดออกมา......อ่า......"

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เจ็บศีรษะ แต่กลับเห็นกู้ชูหน่วนตบศีรษะของมันอย่างไม่เกรงใจ จากนั้นกล่าวด้วยสีหน้าขุ่นเคือง

"ข้าเป็นนายท่านของเจ้า ไม่ได้เป็นทาสของเจ้าเสียหน่อย เจ้าสิต้องเป็นคนนำทาง"

"ไม่เจอกันสามปี เหตุใดนายท่านถึงใจร้ายกว่าเมื่อก่อนนะ"

"จะนำทางหรือไม่นำทาง"

"นำทางก็ได้ แต่ให้รางวัลหน่อยได้หรือไม่"

"เจ้าต้องการรางวัลเป็นอะไร?"

"หมูย่างหนึ่งร้อยตัว"

"หนึ่งร้อยตัว? เจ้าตัวเล็กเช่นนี้ เจ้าไม่กลัวอิ่มตายเลยหรือ?"

"ไม่อิ่มตายหรอก เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กินจุมาก แม้ว่าตระกูลไป๋หลี่จะทำหมูย่างอร่อย แต่ก็เทียบนายท่านไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์อยากกินที่นายท่านย่าง"

มันพูดจบก็แลบลิ้นออกมาอย่างตะกละตะกลาม โดยไม่รู้ว่ามันอยากกินหมูย่างมานานเพียงใดแล้ว

"หนึ่งร้อยตัวเยอะเกินไปแล้ว หากเจ้าสามารถช่วยข้าหาวงแหวนอวกาศได้และนำของจากที่นี่ออกไปได้ เช่นนั้นข้าจะย่างให้เจ้ากินหนึ่งตัว"

"อ๋า......ตัวเดียวเองหรือ น้อยเกินไปหรือไม่"

"เห็นว่าน้อยไปก็ไม่ต้องกิน"

สีหน้าของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์แย่ลง มันบิดลำตัวที่เย้ายวนและคร่ำครวญออกมา

สามปีก่อน หลังจากที่ดวงวิญญาณของนายท่านล่องลอยออกไปจากเผ่าหยก มันก็ล่องลอยไประหว่างสวรรค์และโลกอย่างไร้จุดหมาย

หลังจากนั้นก็ถูกใครบางคนจับไปและจงใจปรับแต่ง

โชคดีที่ดวงวิญญาณของนายท่านมีพลังแข็งแกร่งและมีความพยายามอย่างมาก จึงไม่ให้ถูกขัดเกลาไปทั้งหมด เพียงแต่ดวงวิญญาณของนางไม่เหมือนเดิมแล้ว นางถูกคนอื่นขัดเกลาจนแทบจำไม่ได้แล้ว

มันคิดว่านายท่านจะจากไปตลอดกาลเสียแล้ว

โชคดีที่นายท่านเป็นคนเฉลียวฉลาดและรู้วิธีใช้ร่างกายของคนอื่นเพื่อให้ความอบอุ่นและหล่อเลี้ยงวิญญาณที่บาดเจ็บสาหัส

และโชคดีที่ร่างกายของผู้หญิงคนนี้เหมาะสมที่นายท่านจะทำการหล่อเลี้ยงดวงวิญญาณ

แต่......

นายท่านไม่สามารถจำเรื่องราวในอดีตได้

หากนายท่านจำเรื่องราวทั้งหมดในอดีตได้ เช่นนั้นวิญญาณของนางจะกลายเป็นควันและเลือนหายไปในอากาศ

เมื่อนึกถึงคนที่จับวิญญาณของนายท่านเอาไว้ก็ทำให้เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์รู้สึกโกรธจนกัดฟันกรอด และอดไม่ได้จะกัดกินเขาเสีย

กู้ชูหน่วนกล่าว "แค่ให้เจ้านำทาง เจ้าต้องโกรธเคืองมากเช่นนี้เชียวหรือ? เก็บความอาฆาตของเจ้าเอาไว้ ไม่เช่นนั้นข้าจะจับเจ้าไปต้มเป็นงูตุ๋นกินเสียก่อนเลย"

"ฟ่อๆ......"

ไม่รู้ว่าเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กำลังพึมพำอะไร

กู้ชูหน่วนเตะออกไปหนึ่งครั้ง

"ตัวเจ้าเล็กเพียงนี้ เมื่อไรจะเลื้อยไปถึงกันล่ะ เปลี่ยนให้ตัวใหญ่กว่านี้หน่อยเถอะ"

"นายท่าน เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เจ็บก้นที่ถูกนายท่านเตะเหลือเกิน"