กู้ชูหน่วนรู้สึกไร้ความหมายไร้ประโยชน์ ตอนที่กำลังคิดจะออกไป ฝ่าเท้าไม่ระวังเลยเหยียบเข้ากับอะไรบางอย่าง ลื่นๆ
นางตกใจ แล้วก้มศีรษะลงมอง
พอมองดู นางแทบจะเป็นลม
ใหญ่…..
งูใหญ่มาก….
งูตัวนี้ใหญ่ยาวราวสิบเมตร ขนตัวทุกส่วนขนาดใหญ่อยู่ที่ห้องหิน
เพราะแสงมืดสลัว อีกทั้งงูเป็นสีเขียวเข้มทำให้ไม่เห็น
สิ่งที่ทำให้กู้ชูหน่วนหวาดผวาคือ คิดไม่ถึงว่างูตัวนี้จะมีเก้าหัว ทุกหัวจะมีขนาดความใหญ่ประมาณหมู แทบไม่อยากจะคิดเลย หากว่าอ้าปากขนาดใหญ่ขึ้น ปากนี้จะสามารถกลืนกินคนคนหนึ่งได้เลยไหม
ราชางูเหลือมหยกเก้าเศียร….
หรือว่านี่คือราชางูเหลือมระดับห้าในปากของไป๋หลี่เจิ้น?
จากพละกำลังความสามารถของนางตอนนี้ ปะทะกับระดับห้า จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยเลย
ท้องของงูเก้าเศียรกลมป่อง ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วกินหมูย่างไปตั้งเท่าไหร่ มันนอนอย่างสบายใจ หลังจากที่มันถูกเหยียบแล้ว มันพลิกตัวแล้วนอนอย่างต่อเนื่อง ไม่แม้แต่จะลืมตาขึ้นมองเลย
กู้ชูหน่วนทอดถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก จิตใจไม่สงบ เขย่งเท้าย่องเบาออกจากห้องหิน เพราะกลัวจะทำให้งูเก้าเศียรตัวนี้ตื่น
ขาข้างสุดท้ายออกมาจากห้องหินแล้ว กู้ชูหน่วนแทบอยากจะปิดประตูลับของห้องหิน
ทันใดนั้น ได้มีเสียงซือๆดังขึ้นจากห้องลับ
กู้ชูหน่วนชะงักงัน หันกลับไปมอง แต่ทว่ากลับได้มองเห็นงูเก้าหัวที่ไม่รู้ว่าตื่นตอนไหน มันยืดเก้าหัวของมันขึ้นกระพริบตาปริบๆอยู่ตรงหน้านาง
งูเก้าหัวกำลังพินิจพิจารณานาง มันยืดหัวชะโงกขึ้นดมกลิ่นนางเป็นบางเวลา
กู้ชูหน่วนกระสับกระส่าย
จากนั้นพลิกฝ่ามือ แล้วพุ่งอาวุธลับออกไป
“ปังๆๆๆๆ….”
ไม่รู้ว่าตัวของงูเก้าหัวนี้มีลักษณะแบบไหน อาวุธลับของนางไม่เพียงแต่ทำร้ายไม่ได้ กลับสั่นสะเทือนกระจายลอยทั้งหมดด้วย
กู้ชูหน่วนยึดยกไม้ตะบองทองขึ้นมาอีกด้าน แล้วทำท่าทำทางไปที่หัวของงูเก้าหัวอย่างเหี้ยมโหด
“อย่าเข้ามานะ เข้ามาอีกอย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ”
“ซือๆ….”
เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ไม่ได้เข้าไป เพียงแต่ดวงตาของงูเก้าหัวมีอาการสะลึมสะลือสับสน
ราวกับว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่
มันโค้งงอหัว ด้วยท่าทางน่ารัก
แต่เมื่อบวกกับร่างกายใหญ่โต มันทำให้คนชื่นชอบไม่ได้หรอก กลับทำให้คนรู้สึกกลัวมากกว่า
กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่างูเก้าหัวนี้แท้จริงแล้วกำลังคิดอะไร
มันไม่ได้จู่โจม แต่นางเดินเก้าหนึ่ง งูเก้าหัวก็ตามด้วย ระยะห่างทุกครั้งจะห่างกับนางอยู่ที่ประมาณครึ่งเมตร
ตอนที่นางเผลอ งูเก้าหัวจึงโผเข้ามา ดมกลิ่นร่างกายของนางไม่หยุดหย่อน
ราวกับว่าจะดมอะไรออกมาจากร่างกายได้
กู้ชูหน่วนโมโหเล็กน้อย
“เจ้าคงไม่ใช่งูตัวผู้หรอกนะ อีกทั้งเป็นงูกามตัณหา ?ข้าจะบอกเจ้านะ ข้าไม่มีความหลงระเริงแบบนั้น เจ้าออกไปห่างๆจากข้าเลย ไม่อย่างนั้นอย่าโทษข้าที่ตัดเก้าหัวของเจ้าลงมา แล้วต้มซุปหัวงูกิน”
“ซือๆๆๆ….”
คำนี้เป็นคำข่มขู่
และไม่น่าฟังเป็นอย่างมาก
และทันทีที่งูเก้าหัวได้ฟังคำนี้จึงได้ตื่นตระหนกวู่วามขึ้นมา ลำตัวขนาดใหญ่ไม่หยุดที่จะเข้าใกล้ จนกระทั่งใช้ร่างของงูพันรัดกู้ชูหน่วนไว้ ดมกลิ่นตัวของกู้ชูหน่วนอย่างกำเริบเสิบสาน
งูน้อยเก้าหัวยิ้ม
ห่างกันสามปี ได้เจอนายท่านอีกครั้ง มันเลยไม่สามารถกลั้นความปิติยินดีได้
งูบิดตัว มันอยากจะเข้าไปออดอ้อนในอ้อมกอดของกู้ชูหน่วน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...