กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 804

มีป้ายคำสั่งที่พ่อบ้านให้มากู้ชูหน่วนก็ผ่านตลอดทางโดยไร้การขวางกั้น

ด้านซ้ายคือหอเจินเป่า ด้านขวาคือชุ่ยอวี้เซวียน

กู้ชูหน่วนสัมผัสคางและในที่สุดก็เลือกที่จะไปยกเค้ายังชุ่ยอวี้เซวียนก่อน

ด้วยป้ายคำสั่งกู้ชูหน่วนเข้าสู่ชุ่ยอวี้เซวียนได้แล้ว

ชุ่ยอวี้เซวียนมีทั้งหมดสามชั้น

เมื่อเปิดประตูชั้นที่หนึ่งเข้าไปเต็มไปด้วยไข่มุกราตรีหินโมราและหยกมากมายหลากหลายชนิด รวมทั้งเครื่องประดับทองคำอันล้ำค่าและอื่นๆนานาชนิด

ชั้นสองเต็มไปด้วยอักษรและภาพเขียนอันเลื่องชื่อซึ่งจัดเรียงเอาไว้เต็มไปทั่วทั้งชั้น

“สมเป็นห้องเก็บของขนาดเล็กของตระกูลไป๋หลี่จริงๆ หากว่ามีวงแหวนอวกาศก็คงจะดี ไม่ได้สิ ข้าต้องรีบสร้างวงแหวนอวกาศวงหนึ่งออกมาโดยเร็ว”

กู้ชูหน่วนค้นหารอบใหญ่รอบหนึ่งในกองสมบัติล้ำค่า ที่นี่มีแหวนมากมายแต่ว่าไม่มีวงแหวนอวกาศ

ชั้นที่สามนางก็ค้นหาแล้ว ที่นี่นอกเสียจากวิชายุทธบางอย่างก็ไม่มีสิ่งใดเลย

วิชายุทธก็เป็นเพียงผิวเผินทั้งสิ้นซึ่งเหมาะสำหรับสาวกใหม่ที่พึ่งเข้าสำนักใช้ฝึกฝน กู้ชูหน่วนไม่ได้รู้สึกสนใจเลยแม้แต่น้อย

กู้ชูหน่วนหยิบเจ้าเสือน้อยในอ้อมแขนขึ้นมาแล้วปลุกให้มันลุกขึ้น

“มีวิธีที่จะขนสมบัติทั้งหมดของที่นี่ออกไปหรือไม่?”

“เสียงคำรามโฮกโฮก......”

เจ้าเสือน้อยเห็นสมบัติมากมายเช่นนี้ก็ตื่นเต้นมากกว่านางเสียอีกโดยที่กรงเล็บอันน้อยได้กอดทองคำแท่งเป็นหีบๆเอาไว้แน่น

มันล้วงไปล้วงมาโดยที่ไม่รู้ว่าล้วงกระสอบใหญ่อันหนึ่งออกมาจากที่ใด

กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

“เจ้านี่มันช่างโลภมากนักในตัวยังมีกระสอบใบใหญ่ซ่อนอยู่ด้วย แต่ว่าที่นี่คือตระกูลไป๋หลี่แบกสมบัติกระสอบใหญ่ใบหนึ่งออกไปเกรงว่าจะออกไปไม่ได้ง่ายๆ”

“โฮก โฮก......”

“เจ้าบอกให้เอาของรักใส่กระสอบก่อนแล้วหลอกล่อคนที่ประตูออกไปจากนั้นก็ทำเช่นดังเดิมซ่อนของรักเอาไว้ ผ่านไปแล้วค่อยไปเอาทีหลัง”

“โฮก โฮก......”

เจ้าเสือน้อยพยักหน้าอย่างแรง

กู้ชูหน่วนสัมผัสคางพร้อมพิจารณาคำพูดของมัน

แม้ว่าจะซ่อนเอาไว้ก็เกรงว่าจะขนออกไปไม่ได้ง่ายๆหรอกนะ

นางส่ายศีรษะ

วิธีนี้ไม่เท่าไหร่

เจ้าเสือน้อยใช้กรงเล็บเปรียบเทียบไปมาแม้กระทั่งหยิบเครื่องประดับหยกพวงใหญ่หลายพวงออกมาห้อยไว้บนตัวของมันเองอย่างตื่นเต้น ขณะเดียวกันก็คาบเอาไว้ในปากของมันเองกองโตพร้อมใช้กรงเล็บอันน้อยขี้ไปยังที่ไกลๆ

กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างลังเลว่า "เจ้าบอกว่าเจ้าสามารถค่อยๆขนไปทีละเล็กทีละน้อย?"

“โฮก โฮก......”

“นี่เป็นความคิดที่ดีเช่นไรเจ้ามันเสือโลภมากก็มีศักยภาพการเป็นขโมย เนียนเพียงพอ ซ่อนตัวได้เพียงพอ”

ใบหน้าเล็กของเจ้าเสือน้อยทรุดลง

"ชมเจ้านะ ชักสีหน้าหน้าอันใดกัน"

“โฮก โฮก......”

“เอาเถอะ งั้นเจ้าก็ขนเถอะ อย่าลืมหาที่ลับๆซ่อนเอาไว้เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ถึงเวลานั้นถูกผู้อื่นนำไปทำเป็นชุดออกเรือน”

“โฮก โฮก......”

เจ้าเสือน้อยกางกรงเล็บออก ยามค่ำคืนมันเป็นเสมือนเสือดาวนักล่า รวดเร็วราวกับฟ้าแลบซึ่งสัมผัสไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

ไม่นานนักมันก็วนกลับมาอีกครั้ง จากนั้นก็คว้ากำมือหนึ่งแล้วห้อยเอาไว้ที่คอพร้อมด้วยในปากก็คาบกองโตไว้ด้วย แม้แต่กรงเล็บก็ไม่ยอมละเว้นโดยที่กำทองคำแท่งเอาไว้หลายอแท่งด้วย

มุมปากกู้ชูหน่วนกระตุก

“สิ่งของมากมายเกินไปเจ้าเลือกยกเค้าเพียงแค่ของมีค่าก็พอ พวกเรามีเวลาจำกัด”

ปากของเจ้าเสือน้อยตอบสนองแต่การเคลื่อนไหวในมือนั้นไม่เลอะเลือนเลยแม้แต่น้อย

มันไม่สนหรอกว่าจะมีค่าหรือไม่มี คาบเอาไปให้หมด

หากไม่ใช่ว่ากู้ชูหน่วนขวางเอาไว้ แม้แต่ชั้นวางสมบัติล้ำค่ามันก็คงจะยกเค้าไปหมดเลย

กู้ชูหน่วนเขกหัวเสือโดยไม่เกรงใจ "เจ้าน่าเชื่อถือหน่อยได้ไหม ชั้นวางของใหญ่เช่นนี้เจ้าจะแบกออกไปได้หรือ?"

“โฮก โฮก.....”

“ข้ารู้ว่าเจ้าสามารถกลายร่างใหญ่ออกไปได้ แต่หากว่าเจ้ากลายร่างโหญ่แล้วพวกเราทั้งคู่ต้องฝากคำอธิบายเอาไว้ที่นี่”

“โฮก โฮก......”