กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 803

ตระกูลไป๋หลี่เป็นตระกูลที่มีหน้ามีตา คานเรือนของที่นี่ได้แกะสลักและวาดลวายวิจิตรงดงาม บรรยากาศไม่ธรรมดา เรือนแต่ละเรือนเชื่อมต่อกันซึ่งเทียบได้กับวังหลวงเลย

ที่่ทางที่นี่ก็สลับซับซ้อนยิ่งนัก สถานที่หลายแห่งไร้ซึ่งค่ายกลและกลไก

ผู้คนที่หมุนเวียนกันไปมานั้นกู้ชูหน่วนไม่รู้จักเลย รู้เพียงว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่เบาเลย

ยังไม่ทันที่นางจะสถานที่พักพิงชั่วคราวก็ถูกพ่อบ้านจัดแจงให้ไปรดน้ำดอกไม้แล้ว

มุมหนึ่งอันห่างไกลของสวนดอกไม้

กู้ชูหน่วนด้านหนึ่งรดน้ำดอกไม้อีกด้านหนึ่งมองดูที่ทางของตระกูลไป๋หลี่อย่างละเอียดถี่ถ้วนตระเตรียมตรวจดูตระกูลไป๋หลี่เพื่อไม่ให้นางเข้ามาเสียเที่ยวรอบหนึ่ง

ได้ยินการสนทนาระหว่างไป๋หลี่เจิ้นกับไป๋หลี่หมิงบนศาลาไม่ค่อยชัดอยู่ข้างๆหู

“ท่านปู่ ความแข็งแกร่งของนางพุ่งสูงขึ้นถึงของจุดเส้นวรยุทธ์ระดับห้าแล้วหรือ? จะไม่เกินจริงไปหน่อยหรือนางเป็นเพียงแค่คนไร้ประโยชน์นะ”

“หมิงเอ๋อร์ เริ่มแรกปู่ก็ไม่เชื่อแต่ทุกอย่างล้วนเป็นไปได้ทั้งสิ้น อย่าได้ลืมของเหลววิญญาณไท่ยี”

หากรู้ว่านางได้พุ่งทะยานขึ้นถึงระดับห้าของจจุดเส้นวรยุทธ์ เขาจะต้องจัดยอดฝีมือลำดับสูงไปลอบสังหารนางเป็นแน่แต่ไม่ใช่เป็นผู้ที่มีความแข็งแกร่งใกล้เคียงกับนาง

ไป๋หลี่หมิงตบโต๊ะ "ข้ารู้อยู่แล้วว่าของเหลววิญญาณไท่ยีต้องถูกนางกลืนลงไปเองส่วนตัวแล้ว ไม่เข้าใจจริงๆว่าเหตุใดเยี่ยจิ่งหานถึงได้ปกป้องนาง ท่านปู่ข้ากล้ำกลืนฝืนทนไม่ได้ ก็แค่มู่หน่วนผู้หนึ่งก็แค่จวนมู่จวนหนึ่งเหตุใดถึงไม่สามารถทำลายพวกเขาทิ้งเลยในทันที”

"ทำลายพวกเขานั้นง่ายดายแต่เยี่ยจิ่งหานมีใจที่จะปกป้อง หากว่าทำลายก็จะทำให้เขาขุ่นเคืองเป็นแน่ ตอนนี้ตระกูลไป๋หลี่ของเราไม่สามารถทำให้เยี่ยจิ่งหานโกรธเคืองซึ่งๆหน้าได้"

“เยี่ยจิ่งหานเป็นผู้ใดกันแน่ เหตุใดท่านหัวหน้าตระกูลถึงต้องระแวดระวังต่อเขาเช่นนั้น?”

“ข้าก็ไม่รู้ ผู้ที่ไม่สามารถค้นหาข้อมูลอันใดได้ย่อมไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปเป็นแน่”

กู้ชูหน่วนขยับตัว

เยี่ยจิ่งหาน......

เหตุใดชื่อนี้ถึงได้คุ้นเคยนักนะ?

นางเคยได้ยินที่ใดมาก่อนใช่หรือเปล่านะ?

ชู่ว์......

จู่ๆก็ปวดหัวขึ้นกะทันหันจนกู้ชูหน่วนเกือบจะทำน้ำเต้าหล่นลงซะแล้ว

ให้ตายสิ

เหตุใดสมองของนางถึงได้เจ็บปวดทรมานเช่นนี้?

เป็นเสี้ยววิญญาณนั้นที่จู่ๆได้เคลื่อนเข้ามาในระหว่างคิ้วของนางอย่างกะทันหันได้ทำพิษหรือ?

ต้องใช่แน่ๆ

นางรู้สึกคุ้นเคยซึ่งก็น่าจะเนื่องด้วยวิญญาณเสี้ยวนั้น

“ใคร ใครอยู่ตรงนั้น?”

หูของไป๋หลี่เจิ้นสัมผัสถึงได้โดยที่ความคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยก็สามารถได้ยินได้

กู้ชูหน่วนสงบสติลงและเตรียมพร้อมที่จะปรับตัวตามสถานการณ์

เสียงแก่ๆเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างๆใบหู

“ผู้......ผู้อาวุโส ผู้น้อยเพียงแค่รดน้ำดอกไม้อยู่ที่นี่......”

“รดน้ำดอกไม้?”

ไป๋หลี่เจิ้นเหลือบมองไปทางซ้ายขวา ในสวนดอกไม้นี้นอกจากผู้รับใช้เก่าแก่ผู้นี้ก็ไม่มีผู้ใดอื่น

เขาโบกมือให้สัญญาณเขาถอยออกไป

ผู้รับใช้เก่าแก่พยักหน้าพร้อมกับโค้งคำนับและจากไปด้วยท่าทางเชื่องช้า

ไม่คิดเลยว่าเขาเพิ่งหันหลังกลับ ไป๋ลี่เจิ้นก็ซัดฝ่ามือไปทำให้เขาสิ้นลมไปเลยโดยตรง

“ท่านปู่ท่านสังหารเขาทำไมกัน ผู้เฒ่าเฉินอยู่ในตระกูลของเรามาเป็นเวลาห้าหกสิบปีแล้ว เขาเป็นผู้ที่ปากแข็งมาโดยตลอด ไม่พูดจาเรื่อยเปื่อยอยู่แล้ว”

"คนที่ตายไปแล้วจึงจะไม่ปริปาก"

ดวงตาของกู้ชูหน่วนเย็นยะเยือกลงและกลั้นลมหายใจต่อไป

“อีกไม่กี่วันก็จะเป็นการชุมนุมควบคุมอสุรกายแล้ว ท่านปู่ควรจะโน้มน้าวราชางูเหลือมเก้าเศียรให้ได้แล้ว ถึงเวลานั้นมันก็จะเป็นสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของท่าน มีราชางูเหลือมอยู่อันดับที่หนึ่งของการชุมนุมควบคุมอสุรกายต้องเป็นของท่านเป็นแน่แท้"