กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 845

sprite

ความรู้สึกที่ไร้กำลังความสามารถเช่นนี้ ช่างทำให้นางรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก

เซี่ยวอวี่เซวียนฝืนยิ้มขึ้นมาอย่างขมขื่นและจับมือนางไว้อย่างอ่อนแรง

"ไม่มีประโยชน์ บางทีชีวิตของข้าควรถึงวาระแล้ว"

เขาเพียงโกรธแค้นที่เขาไม่สามารถฆ่าเหวินเส่าอี๋และลั่วอิ่ง เพื่อแก้แค้นให้กับคนในตระกูล

เขาเพียงโกรธแค้นที่ไม่สามารถทำให้แม่สาวอัปลักษณ์ฟื้นกลับขึ้นมามีชีวิตได้

"ใครบอก เพียงแค่ข้าไม่อยากให้เจ้าตาย เจ้าก็ต้องไม่ตาย ไปกันเถอะ ข้าจะพาเจ้าออกไปจากหุบเขาสัตว์เทพ เราไปหาหมอ โลกใบนี้กว้างใหญ่ไพศาล ข้าไม่เชื่อหรอกว่าจะไม่มีใครสามารถช่วยชีวิตของเจ้าได้"

กู้ชูหน่วนอุ้มเซี่ยวอวี่เซวียนขึ้น

แต่นางบาดเจ็บสาหัสอย่างมากและพละกำลังของนางก็ไม่มีเหลือ เดิมทีก็บาดเจ็บสาหัสอยู่แล้ว เช่นนั้นจะอุ้มเซี่ยวอวี่เซวียนขึ้นมาได้อย่างไร

เดินไปเพียงไม่กี่ก้าว นางก็ล้มลง

แต่นางไม่ยอมแพ้และพยายามอุ้มเซี่ยวอวี่เซวียนขึ้นทุกครั้ง จากนั้นก็ล้มลงอีกนับครั้งไม่ถ้วน

หยางโม่เดินกะเผลกมายังตรงหน้าของกู้ชูหน่วนและพูดเกลี้ยกล่อม "แม่นางมู่ รอยดาบของพี่เซี่ยวนี้โดยไปยังจุดสำคัญ เกรงว่า......เกรงว่าใครก็ไม่อาจยื้อชีวิตของเขาไว้ได้ เจ้า......เจ้าก็บาดเจ็บสาหัสเช่นกัน หากไม่ทำการรักษา เกรงว่าแม้แต่ชีวิตของตัวเจ้าเองก็จะรักษาไว้ไม่ได้"

"เหลวไหล เพียงแค่ดาบด้ามเดียว เมื่อก่อนพวกข้าถูกฟันมานับไม่ถ้วน แต่ก็รอดชีวิตมาได้ไม่เห็นหรือ? เจ้าไม่รู้จักพูดอะไรก็ถอยไปห่างๆ เถอะ"

"แม่นางมู่......"

"อั่ก......"

กู้ชูหน่วนกระอักเลือดออกมา

นางไม่มีเรี่ยวแรงแล้วจริงๆ

ครื่นๆๆ......

ฝนตกลงมาอย่างหนัก

เม็ดฝนตกลงมายังร่างกายของพวกเขา ทำให้เลือดที่อยู่บนร่างกายของพวกเขาชะล้างลงไปบนพื้น

กู้ชูหน่วนกอดเซี่ยวอวี่เซวียนเอาไว้ด้วยสีหน้าซีดเซียวและกังวลใจ

"ข้าเคยพูดเอาไว้ ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าตาย เจ้าเข้มแข็งเอาไว้นะ ไม่ว่าอย่างไรเจ้าต้องอดทนเอาไว้ รู้หรือไม่?"

"แม่......แม่สาวอัปลักษณ์......" การมองเห็นของเซี่ยวอวี่เซวียนพร่ามัวลง

มองไปยังใบหน้าของมู่หน่วนที่ละม้ายคล้ายคลึงกับกู้ชูหน่วนอย่างผสมผสานกัน

เขากำลังยิ้ม แต่ในรอยยิ้มนั้นกลับมีคราบน้ำตา

กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่าแม่สาวอัปลักษณ์ที่เขาพูดออกมานั้นคือใคร

เพียงแค่กัดฟันและกล่าวว่า "เจ้าเสือน้อย เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ พวกเจ้ามีวิธีพาพวกข้าออกไปจากที่นี่หรือไม่?"

เจ้าเสือน้อยอดทนกับความเจ็บปวดและเปลี่ยนร่างให้ใหญ่ขึ้นในพริบตา เพื่อให้พวกเขานั่งบนหลังของมัน

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์น้ำตาคลอ

ทันใดนั้น ร่างงูของมันก็สั่นสะท้าน

"นายท่าน ข้ารู้วิธีที่จะช่วยชีวิตเซี่ยวอวี่เซวียน"

"วิธีอะไร?" กู้ชูหน่วนคว้าตัวของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ ราวกับว่ากำลังคว้าฟางเส้นสุดท้าย

เพื่อนงูของข้าได้บอกข้าว่า ใกล้เคียงกับซากปรักหักพังมีดอกบัวศักดิ์สิทธิ์หลากสีอยู่ในส่วนที่ลึกเข้าไป ผู้ที่มีความสามารถระดับหกสามารถกินเข้าไป จากนั้นก็สามารถช่วยได้คนคนนั้นมีความสามารถเพิ่มไปถึงระดับเจ็ด ผู้ที่ใกล้จะตาย

"ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์หลากสี? เชื่อถือได้หรือไม่?"

พวกมันไม่มีความจำเป็นต้องโกหกข้า อีกอย่าง ข้ายังรู้อีกด้วยว่า กฎเกณฑ์ของหุบเขาสัตว์เทพในครั้งนี้นั้นได้เปลี่ยนไป ได้ยินมาว่าที่นี่นั้นมีขุมทรัพย์ล้ำค่าจำนวนมาก ตระกูลใหญ่ทั้งสี่ต่างก็พากันเข้ามาแล้ว แม้แต่ผู้อาวุโสของแต่จะตระกูลก็ต่างพากันเข้ามา

"ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์หลากสีอยู่ที่ใด? พาข้าไปเดี๋ยวนี้"

"ข้างๆ ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์มี......มีอสูรร้ายความสามารถระดับเจ็ดคุ้มครองอยู่ ต่อให้พวกเราไปแล้ว ก็......ก็แย่งชิงมาไม่ได้"

และอาการของเซี่ยวอวี่เซวียนก็หนักมาก เกรงว่าจะรอได้ไม่นาน

หยางโม่จ้องมองกู้ชูหน่วนด้วยความมึนงง

ไม่รู้ว่านางกำลังพูดคุยอะไรกับเสือและงู

หรือว่านางสามารถเข้าใจภาษาของสัตว์ได้?

ไม่ใช่ว่ามีแต่ปรมาจารย์ควบคุมสัตว์ร้ายเท่านั้นหรือที่สามารถเข้าใจภาษาของสัตว์ได้?

กู้ชูหน่วนก้มหน้าลงและเห็นว่าเซี่ยวอวี่เซวียนแทบไม่มีสติแล้ว เขาอยู่ในภาวะที่เกือบจะหมดสติไป

ลทหายใจของเขาค่อยๆ อ่อนลง

ร่างกายของเขาก็เย็นลงเรื่อยๆ

เพียงแต่ปากของเขายังคงพึมพำออกมาด้วยความเจ็บปวด

"แม่สาวอัปลักษณ์......เพราะอะไร......เหตุใดถึงต้อง......ต้องช่วยเขา......ท่านพ่อ......ท่านพี่......แม่สาวอัปลักษณ์......"

"เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ แม่สาวอัปลักษณ์คือใครหรือ?"

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ตัวสั่นและหลบหน้า "ข้า......ข้าไม่รู้"

"เจ้ารู้จักเซี่ยวอวี่เซวียนมานานแล้วไม่ใช่หรือ? เหตุใดถึงไม่รู้?"

"ข้าไม่ได้สนิทสนมกับเขา อีกอย่าง......ข้าก็รู้เรื่องของเขาไม่มาก ข้าเพียงแค่ชอบติดตามเขาและกินอาหารของเขาก็เท่านั้นเอง"

สำหรับคำพูดของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ กู้ชูหน่วนไม่เชื่อแม้แต่นิดเดียว

แต่นางก็พอคาดเดาได้ว่าแม่สาวอัปลักษณ์ที่เซี่ยวอวี่เซวียนพูดออกมานั้น น่าจะเป็นผู้หญิงคนนั้นที่เป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของเขาที่เขาเคยพูดไว้ ตระกูลของเขาต้องจบชีวิตลงแต่เพื่อนของเขากลับปกป้องคนอื่น โดยไม่สนใจเขาเลยสักนิด

ฝนยิ่งตกลงมาหนักขึ้นเรื่อยๆ

กู้ชูหน่วนอุ้มเซี่ยวอวี่เซวียนเข้าไปหลบฝนด้วยความยากลำบาก

หยางโม่ก็ช่วยประคองด้วยอีกคน

ผู้ชายสองคนและผู้หญิงหนึ่งคน รวมไปถึงเสือหนึ่งตัวและงูอีกหนึ่งตัวได้รับบาดเจ็บสาหัส พวกเขาช่วยเหลือกันท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

ในที่สุด พวกเขาก็มายังถ้ำแห่งหนึ่ง

หยางโม่หนาวเหน็บจนตัวสั่นสะท้าน ไม่รู้ว่าเขาไปเก็บไม้ฟืนมาจากที่ใดเพื่อก่อกองไฟ จากนั้นเขาก็หยิบตะบันไฟออกมาเพื่อจะจุดไฟ

ฟืนได้เปียกไปหมดและไม่สามารถจุดไฟได้

เจ้าเสือน้อยใช้ความสามารถที่เหลืออยู่ทำให้ฟืนแห้งและจากนั้นพ่นไฟอีกครั้งเพื่อจุดไฟ

เมื่อกู้ชูหน่วนเข้ามายังภายในถ้ำก็ได้ทำการจัดการกับบาดเจ็บของเซี่ยวอวี่เซวียนไม่หยุดหย่อน

เขามีบาดแผลมากเหลือเกิน กู้ชูหน่วนกลัวว่าจะเสียเวลาและจัดการอย่างเรียบง่ายเท่านั้น

หลังจากจัดการกับบาดแผลของเซี่ยวอวี่เซวียนเสร็จเรียบร้อยแล้ว กู้ชูหน่วนจึงได้เห็นเจ้าเสือน้อยพวกเขาต่างอ่อนล้าและแนบพิงไปที่ผนังถ้ำอย่างอิดโรย คราบเลือดและรอยแผลนั้นสะดุดตาอย่างมาก

ทั้งเสือและงูต่างก็ไม่ร่าเริงและไร้จิตวิญญาณเหมือนแต่ก่อน ดูไปแล้วช่างน่าอดสูเสียเหลือเกิน

กู้ชูหน่วนรีบหยิบยาออกมาให้พวกมันและช่วยห้ามเลือดให้กับพวกมัน

"ข้าได้พันแผลให้กับบาดแผลที่ค่อนข้างสาหัสให้พวกเจ้าแล้ว ส่วนบริเวณที่บาดเจ็บเล็กน้อยนั้น พวกเจ้าจัดการด้วยตัวเองแล้วกัน ข้าต้องรีบไปค้นหาดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ที่ส่วนลึกเข้าไปของซากปรักหักพัง เซี่ยวอวี่เซวียนอดทนต่อไปได้ไม่นานแล้ว"

หยางโม่คิดว่า เมื่อพันแผลให้กับเสือและงูเสร็จ มู่หน่วนจะมาช่วยเขาจัดการบาดแผล

ไม่คิดเลยว่ามู่หน่วนจะเพียงแค่โยนขวดยาให้กับเขา จากนั้นกัดฟันและดึงลูกศรออกจากร่างกายของนางทั้งหมด

เมื่อลูกศรถูกดึงออก เลือดก็ไหลกระจายออกมาทั่ว แต่นางไม่ขยับคิ้วแม้แต่นิดเดียว เพียงแค่ฉีกชายเสื้อของตัวเองทำการใส่ยาและพันแผล

หยางโม่เห็นแล้วก็อดสงสารนางไม่ได้

ลูกศรเหล่านั้นปักเข้าไปลึก อีกทั้งยังมีหนามแหลมคม

เหตุใดนางถึงไม่ร้องออกมาเลยสักนิด

หากไม่เห็นเหงื่อที่ไหลหยดย้อยของนาง หยางโม่คิดว่านางคงไม่เจ็บกระมัง

กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 845 โดย อี้หมิง

อ่าน บทที่ 845 ของนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ที่นี่ นวนิยายชุด กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ประเภท: นวนิยายโรแมนติกของจีนอัปเดตเป็น บทที่ 845 อ่านนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ฉบับเต็มได้ที่ novelones.com

คำค้นหาที่เกี่ยวข้อง บทที่ 845:

กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 845

บทที่ 845