กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1051

เยี่ยจิ่งหานทำสัญญาณให้เจี้ยงเสวี่ยหุบปาก

กู้ชูหน่วนเป่าคบไฟให้ดับและเดินข้ามเยี่ยจิ่งหานไป โดยใช้ความรู้สึกเพื่อเดินไปข้างหน้า

เจี้ยงเสวี่ยเห็นดังนั้นจึงรีบเป่าคบไฟให้ดับและเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง

ไม่รู้ว่าเดินไปนานแค่ไหน จากนั้นเบื้องหน้าก็มีเสียงดังเกิดขึ้น

"น้องเฉินหลิง เหตุใดเจ้าต้องทำเช่นนี้ด้วย เพื่อผู้ชายคนเดียว ทว่าเจ้ากลับต้องคอยติดตามข้าอยู่เช่นนี้กว่าสองเดือน แถมยังเอาอายุขัยของตัวเองเข้าแลก มันคุ้มค่าแล้วอย่างนั้นหรือ?"

"เพียงแค่เจ้าปล่อยชายชุดฟ้าครามไป จากนั้นข้าจะไม่คอยติดตามเจ้าอีก"

"ข้าตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ วันนี้ข้าอารมณ์ดี หากเจ้ายอมออกไปแต่โดยดีและจะไม่คอยมาตอแยอะไรข้าอีก ข้าจะปล่อยเจ้าไป ไม่งั้น.....ฮึ....เจ้าอย่าหาว่าข้าใจร้ายกับเจ้าก็แล้วกัน"

"อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้าต้องการทำอะไร เจ้าเรียนทักษะมนตร์ดำไป เพราะเจ้าต้องการให้ความสามารถของพี่ชายชุดฟ้าครามมาใช้กับตัวเองใช่ไหม"

"เด็กน้อย เจ้าก็รู้มากเหมือนกันนี่นา ปู่ของเจ้าถูกถ้าทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บสาหัสไปแล้ว เจ้าคิดว่าตัวเองสมควรอย่างนั้นหรือ?"

"ข้าไม่มีทางปล่อยให้เจ้าได้ทำสำเร็จหรอก"

"ปัง....."

"ครื่น ครื่น....."

เส้นทางใต้สุสานเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวอย่างต่อเนื่องจนทำให้พื้นดินสั่นสะเทือนไปมา

เจี้ยงเสวี่ยกังวลว่าเส้นทางใต้ดินนี้จะถล่มลงมา

พี่ชายชุดฟ้าคราม?

ปู่หลาน?

หรือจะเป็นปู่หลานสองคนที่เจอที่โรงน้ำชา?

ในที่สุดทั้งหมดก็เดินมาถึงทางแยกแห่งหนึ่งและสุดท้ายก็ได้พบกับผู้หญิงสองคนที่กำลังทะเลาะเบาะแว้งกัน

ข้างในมีแสงสว่างไม่เพียงพอ ทว่ายังพอเห็นได้ว่าผู้หญิงที่อายุมากกว่าคนหนึ่งกำลังทำร้ายทุบตีผู้หญิงที่อายุน้อยกว่า

อันที่จริงนางสามารถตบผู้หญิงอายุน้อยให้ตายลงได้ ทว่ากลับทำเหมือนเหมือนหมาหยอกไก่ จนทำให้ร่างกายของนางเต็มไปด้วยบาดแผลและเจ็บปวดอย่างมาก