กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1053

หญิงวัยกลางคนเองก็ตกใจเช่นกัน

นาง.....นางเล่นเข้ากับของแข็งแล้วใช่ไหม?

เยี่ยจิ่งหานรู้สึกอึดอัดอย่างมาก

เขาแทบอยากโยนเซี่ยวอวี่เซวียนออกไปซะตอนนี้ด้วยซ้ำ

เจี้ยงเสวี่ยเห็นความผิดปกติของเจ้านายเข้าก็รีบกล่าว "คุณชายเซี่ยวปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้อน้อยเถอะขอรับ ข้าน้อยจะดูแลคุณชายเซี่ยวเองขอรับ"

"ชิ้ว....."

หญิงวัยกลางคนรีบวิ่งหนีและภาวนาในใจว่าไม่อยากเจอผู้คนเหล่านี้อีกเลย

"ครื่น ครื่น ครื่น....."

หินก้อนใหญ่ตกลงมาและขวางทางหญิงวัยกลางคนเอาไว้

สีหน้าของนางซีดเผือดและคุกเข่าลงทันที "ไว้ชีวิตข้าด้วย ข้าสำนึกผิดแล้ว หากข้ารู้ว่าเขาเป็นเพื่อนของพวกท่าน ข้าไม่มีทางเคียดแค้นต่อเขาอย่างแน่นอน ได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วยเถอะ"

เฉินหลิงรีบกล่าว "จะปล่อยนางไปไม่ได้ นางเป็นคนจิตใจชั่วช้าอำมหิต แม้แต่คนแก่ชรา คนท้องหรือเด็กนางก็ไม่ปล่อย หลายปีมานี้ไม่รู้ว่านางได้ทำร้ายคนบริสุทธิ์ไปมากเท่าไรแล้ว"

กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างเย็นชา "พูดมาว่าเจ้าทำอะไรกับเซี่ยวอวี่เซวียนไปบ้าง?"

"ข้าพูดด้วยใจจริงว่าข้าไม่ได้ทำอะไรกับเขาเลย บาดแผลของเขาเป็นบาดแผลที่มีมาก่อนแล้วทั้งสิ้น ข้าไม่ได้เป็นคนทำแน่นอน เฉินหลิงสามารถเป็นพยานให้ข้าได้ ตอนที่ข้าเห็นเขา เขาก็ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้แล้ว"

"ไม่ใช่ว่าเจ้าไม่ได้ทำอะไรเขา เพียงแค่เจ้ายังไม่ทันได้ทำอะไรเขา"

"พวกท่านปล่อยข้าไปเถอะนะ ต่อไปข้าไม่กล้าทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว"

กู้ชูหน่วนชำเลืองมองไปที่เฉินหลิงและคุณปู่ของนางที่มีรอยฟกช้ำเต็มตัว พร้อมกับกล่าวอย่างเย็นชา "เจ้าคิดจะทำอะไรต่อเสี่ยวเซวียนเซวียน ฉะนั้นเจ้าก็สมควรตาย"

กู้ชูหน่วนดีดนิ้ว จากนั้นเยี่ยจิ่งหานก็เป่าขลุ่ยด้วยบทเพลงแห่งความตาย

รูม่านตาของหญิงวัยกลางคนหดลงและคิดอยากจะข้ามก้อนหินเพื่อหลบหนีไป ทว่านางกลับรู้สึกปวดหัวอย่างมาก ปวดจนนางเกลือกกลิ้งอยู่กับพื้นและกระดูกตามร่างกายของนางก็แตกหักลงพร้อมกับส่งเสียงร้องโอดครวญ

เฉินหลิงรู้สึกตกใจจนตัวสั่น

นี่มันบทเพลงอะไรกัน นางรู้สึกแค่ว่ามันเพราะดี ทว่าทำไมผู้หญิงชั่วคนนั้นถึงมีอาการกระดูกแตกหักจนแทบเหมือนตายทั้งเป็น?

วรยุทธความสามารถของคนเหล่านี้แข็งแกร่งและร้ายกาจอย่างมาก