กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1089

ฝูกวงใจสั่น จากนั้นก็ถามออกมาอย่างไม่แน่ใจว่า “นายท่าน ท่านฝันถึงอะไรงั้นหรือ?”

ฝันถึงอะไร?

สิ่งที่ฝันถึงนั้นมีมากมาย และมันก็มากจะเกินไป

กู้ชูหน่วนโบกมืออย่างอ่อนล้า นางไม่อยากพูดอะไรไปมากกว่านี้ “บางทีอาจเป็นเพราะในหัวของข้ายังมีจิตวิญญาณของนาง จึงทำให้นึกถึงความทรงจำของนาง”

นางคิดจะลุกขึ้นมา แต่เพียงแค่ขยับร่างกายก็เจ็บปวดไปทั้งร่างกาย

“นายท่าน ข้าว่าท่านควรจะพักผ่อนอีกเสียหน่อย”

หมอหลวงรีบวิ่งเข้ามาตรวจชีพจรของกู้ชูหน่วน แต่ทุกคนก็ถูกกู้ชูหน่วนไล่ออกไป เนื่องจากนางเองก็เป็นหมอ นางรับรู้และเข้าใจร่างกายของตนเองดี

“แผลจากลำแสงยากจะรักษา พิษของหนอนกู่ก็ต้องนางพญาหนอนกู่ถึงจะสามารถถอนพิษได้ แค่อี้หยุนเฟยเพียงคนเดียว คิดว่าจะสามารถรักษาอาการป่วยของข้าได้อย่างนั้นหรือ? ฝูกวง เจ้าอธิบายออกมาให้ละเอียดว่าเขารักษาข้าด้วยวิธีใด?”

หลังจากนางตรวจสอบร่างกายของตนเองโดยละเอียด นางก็พบว่าพิษของหนอนกู่นั้นหายไปจากร่างกายของนางอย่างไม่เหลือร่องรอย

และแผลจากลำแสงเองก็เกือบจะหายดีแล้วเช่นกัน

ร่างกายของนางได้รับการรักษาเป็นอย่างดี

บาดแผลอย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง แค่บาดแผลจากลำแสงและพิษจากหนอนกู่ แม้แต่นางเองยังไม่สามารถคิดวิธีการรักษาออกมาได้

ฝูกวงลังเลเล็กน้อย และไม่กล้าจะสบตากับกู้ชูหน่วน

“คือ......คือว่าเขารู้จักกับหมอเทวดาท่านหนึ่ง หวงกุ้ยจวินจึงไปเชิญหมอเทวดาท่านั้นมาเพื่อรักษาอาการป่วยของท่าน”

“หมอเทวดาผู้นั้นชื่ออะไร และเขารักษาให้ข้าอย่างไร”

“เรื่องนี้......คือ......เรื่องนี้ข้าเองก็ไม่แน่ใจ นายท่าน แค่เวลานี้ท่านหายดีก็เพียงพอแล้ว”

“ฝูกวง มีคนเคยบอกเจ้าหรือไม่ ว่าเจ้าเป็นคนที่โกหกไม่เก่ง”

ฝูกวงคุกเข่าลงพื้นด้วยใบหน้าหวาดกลัวและลำบากใจ

“นายท่าน ข้าน้อยไม่ทราบรายละเอียดจริง ๆ สามเดือนที่ผ่านมา ทุกครั้งที่หวงกุ้ยจวินมาทำการรักษาให้ท่าน มีแค่เขาและท่านปู่เจียงเท่านั้นที่อยู่ที่นี่ หวงกุ้ยจวินไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้ามา และไม่อนุญาตให้ข้าน้อยบอกกับท่านว่า เขาเป็นคนรักษาอาการป่วยของท่าน”

“ข้าน้อยเห็นว่าอาการป่วยของท่านดีวันดีคืน หมอหลวงคนอื่นก็ไร้ซึ่งวิธีการรักษา ดังนั้น......จึงไม่ได้เข้ามาแทรกแซงแต่อย่างใด”

“แต่......ลั่วอิ่งบอกว่า......บอกว่า......”

“บอกว่าอะไร?”

“บอกว่าหวงกุ้ยจวินอาจจะแลกด้วยชีวิตของเขา”

“แลกด้วยชีวิตของเขา?”

“ใช่ ท่านถูกพิษหนอนกู่ นอกจากจะหานางพญาหนอนกู่ให้พบ ไม่เช่นนั้นพิษก็จะกระจายไปทั่วร่างในระยะเวลาอันสั้น ฮวาอิ่งตายไปแล้ว การที่จะตามหานางพญาหนอนกู่นั้นเป็นเรื่องซึ่งเป็นไปไม่ได้ แต่......แต่หากใช้วิชาศักดิ์สิทธิ์ของรัฐอี้ ก็สามารถย้ายพิษบนร่างกายของท่านไปยังร่างกายของเขาได้”

“หากข้าน้อยเดาไม่ผิด หวงกุ้ยจวินจะต้องใช้วิธีนี้ในการรักษาพิษหนอนกู่ในร่างกายของท่านเป็นแน่”

ดังนั้นหลังจากทุกครั้งหลังจากที่หวงกุ้ยจวินรักษาอาการให้นายท่าน ลมปราณของเขาจะไม่มั่นคง ใบหน้าซีดขาว และยืนแทบไม่อยู่

และด้วยเหตุนี้เองทำให้เขาทะเลาะกับพวกของท่านปู่เจียง

กู้ชูหน่วนที่ร่างกายอ่อนแอ นางแทบจะล้มลงเมื่อได้ยินสิ่งนี้

ชีวิตแลกชีวิต......

หรือพูดอีกอย่างก็คือ มันไม่มีวิธีการรักษาพิษหนอนกู่มาตั้งแต่แรกแล้ว อี้หยุนเฟยจึงย้ายพิษทั้งหมดไปที่ร่างกายของเขา

หากพิษหนอนกู่ยังอยู่บนร่างกายของนาง มันก็มีแต่ต้องหาตัวนางพญาหนอนกู่ให้พบเท่านั้นถึงจะสามารถรักษามันได้

แต่หากย้ายพิษออกไป

หากต้องการจะรักษาพิษหนอนกู่บนร่างกายของเขา มันก็มีเพียงวิธีเดียว......คือนางต้องตาย

ด้วยเหตุนี้ ทำให้อาการของอี้หยุนเฟยไร้หนทางรักษา

ริมฝีปากสีซีดของกู้ชูหน่วนแยกออกจากกันเล็กน้อย “แล้วแผลจากลำแสงเล่า?”

“เรื่องนี้......ข้าน้อยไม่ทราบจริง ๆ หวงกุ้ยจวินไม่บอกอะไรข้าเลยแม้แต่น้อย เรื่องการรักษาพิษของหนอนกู่ด้วยการแลกด้วยชีวิต ลั่วอิ่งก็ได้รู้มาจากเหล่าผู้อาวุโสที่อยู่ข้างกายของหวงกุ้ยจวิน ผู้อาวุโสพวกนั้นโกรธจนจะเป็นบ้ากันไปหมดแล้ว......”

กู้ชูหน่วนกำผ้าปูที่นอนแน่นด้วยความรู้สึกอึดอัด

หนี้บุญคุณต่อเยี่ยจิ่งหาน เซี่ยวอวี่เซวียน อาม่อ แล้วก็เหวินเส่าอี๋ นางยังไม่รู้จะตอบแทนกลับไปอย่างไร

เวลานี้ยังมีอี้หยุนเฟยเพิ่มเข้ามาอีก

อี้หยุนเฟยไม่เพียงแค่มอบอำนาจในการปกครองของตนเองให้กับนาง

แต่ยังยอมสละชีวิตของตนเองให้กับนางด้วย

“แค่แก่งแย่งแผ่นอักษรสีเหลืองเท่านั้น เหตุใดถึงต่อสู้กันรุนแรงถึงเพียงนี้ เหวินเส่าอี๋ไม่สนใจเลยอย่างนั้นหรือ......”

เมื่อนึกถึงเหวินเส่าอี๋ที่ยังคงหมดสติอยู่

กู้ชูหน่วนนำมือขึ้นมาปิดปากทันที

“รองหัวหน้าเผ่าเพลิงฟ้าไม่ใช่คนไร้เหตุผล เขาจะปล่อยให้เรื่องเช่นนี้เลยเถิดมาถึงขั้นนี้ได้อย่างไร”

“สิ่งที่เลวเลยที่สุดก็คือ รองหัวหน้าเผ่าเพลิงฟ้าได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการโจมตีประสานของท่านปู่เจียงและท่านปู่อวี๋ เวลานี้ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร ดังนั้นเผ่าเพลิงฟ้าจึงโกรธมาก และคิดว่าหวงกุ้ยจวินเป็นคนลักพาตัวรองหัวหน้าเผ่าของพวกเขาไป”

นอนอยู่ติดเตียงมาสามเดือน กู้ชูหน่วนพยายามอยู่หลายครั้งกว่าจะลุกขึ้นยืนได้

“นายท่าน อาการป่วยของท่านยังไม่หายดี ท่านต้องการไปที่ไหนอย่างนั้นหรือ?”

“ข้าจะไปหาอี้หยุนเฟยก่อน”

แม้จะเป็นห่วงเหวินเส่าอี๋ ซือม่อเฟย และเยี่ยจิ่งหาน แต่กู้ชูหน่วนก็เลือกที่จะไปพบอี้หยุนเฟย

หากเรื่องระหว่างพวกเขากับเผ่าเพลิงฟ้าไม่ได้รับการแก้ไข ก็ไม่รู้ว่าจะต้องมีคนตายอีกมากมายแค่ไหน

และนางก็ต้องไปดูอาการของอี้หยุนเฟยว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง

“ข้าน้อยจะเป็นผู้นำทางให้นายท่านเอง”

เอี๊ยด......

ประตูห้องนอนถูกเปิดออก ไม่รู้ว่าท่านปู่เจียงรู้ได้อย่างไรว่านางฟื้นขึ้นมาแล้ว จึงปรากฏตัวออกมาต่อหน้านางอย่างไม่คาดฝัน

“ท่านปู่”

ท่านปู่เจียงประสานมือและคารวะต่อกู้ชูหน่วนเพื่อแสดงถึงความเคารพ

ก่อนหน้านี้เขาเคารพในตัวของกู้ชูหน่วนมาก

แต่ตอนนี้ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเรื่องที่อี้หยุนเฟยยอมแลกชีวิตของตนเองเพื่อรักษาอาการป่วยของนาง จึงทำให้เขารู้สึกเจ็บปวด และรู้สึกบาดหมางกับนางหรือไม่

ท่านปู่เจียงกล่าวออกมาโดยตรง “นายน้อยของข้ามีจิตใจเมตตา เขาไม่ต้องการให้พวกข้ามาหาท่าน แต่ข้าก็อดคิดและไตร่ตรองเพื่อนายน้อยไม่ได้”

“แผ่นอักษรสีเหลืองอยู่บนแท่นแห่งวีรบุรุษชานฉุ่ย กองกำลังคุ้มกันของรัฐอี้กำลังต่อสู้กับเผ่าเพลิงฟ้าเพื่อแย่งชิงแผ่นอักษรสีเหลือง ไม่รู้ว่าฝ่าบาทจะอยู่ฝ่ายใด”