บทที่ 1108 ขอความช่วยเหลือ – ตอนที่ต้องอ่านของ กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
ตอนนี้ของ กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ โดย อี้หมิง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายInternetทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1108 ขอความช่วยเหลือ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
สำนักศึกษาวังหลวง เป็นที่ซึ่งเขาเจอนางเป็นครั้งแรก เขาเป็นคนชอบจับปลาเวลาเรียน ทำให้ถูกลงโทษอยู่เป็นประจำ
ในการชุมนุมแข่งขันวิชาการ พวกเขาทำลายทุกคน และได้รับผลประโยชน์เป็นอย่างมาก
บนภูเขาที่แห้งแล้งพวกเขาร่วมมือกันรักษาเยี่ยเฟิง และพวกเขาทั้งสามรวมถึงเยี่ยเฟิงก็กลายเป็นเพื่อนตาย
หุบเขาตันหุย เสียงร้องของนางทำให้ทุกคนตกใจ และร่วมสู้กับเขาเพื่อต่อต้านศัตรู
แล้วก็ยังมี......
ในค่ำคืนที่ฝนตก เขากับนางตัดขาดความสัมพันธ์ทั้งหมด และไม่ติดต่อกันอีกตลอดเวลาที่ผ่านมา
หัวใจของเซี่ยวอวี่เซวียนราวกับถูกมีดกรีด
นั่นเป็นช่วงเวลาที่เขาอ่อนแอที่สุด เขาหวังว่านางจะยืนเคียงข้างเขาเหมือนกับวันวานที่ผ่านมา
ภาพตรงหน้าเริ่มเลือนราง
ในเผ่าหยก นางทำลายคำสาปด้วยหัวใจและจิตวิญญาณของ และเป็นห่วงเขาก่อนที่นางจะจากไป
และหลังจากนางได้เกิดใหม่ พวกเขาก็ได้รู้จักกันอีกครั้ง ณ ดินแดนวิญญาณเยือกแข็ง
ทุกฉากทุกตอน เหมือนกับเพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อวาน
เขาเคยรัก เคยรู้สึกผูกพัน เคยโกรธ เคยเกลียด และก็เคยหลงใหล......
และตั้งแต่รู้จากปากของฮวาอิ่งว่านางคือกู้ชูหน่วน
เขา......เขาก็ไม่รู้ว่าควรปฏิบัติต่อนางเช่นไร
“เสี่ยวเซวียนเซวียน เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง ยังไหวหรือไม่?”
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างหูของเขาด้วยความเป็นห่วง
และเขาก็เคยได้ยินคำว่าเสี่ยวเซวียนเซวียนนับครั้งไม่ถ้วนในความฝันของเขา
เซี่ยวอวี่เซวียนยิ้มออกมาอย่างขมขื่น แต่ไม่รู้ว่าจะตอบกลับไปอย่างไร
เฉินหลิงรีบวิ่งมาข้างกายของเซี่ยวอวี่เซวียน ใช้ร่างกายของนางพยุงร่างของเขาไว้
“พี่หลาน นี่คือลูกปัดเฟยสิง ใช้กำลังภายในของเจ้าเพื่อบดขยี้มัน ความเร็วจะเพิ่มขึ้นหลายสิบเท่า เจ้าหนีออกไปจากที่นี่ก่อน......”
เฉินหลิงยังพูดไม่จบ แต่เซี่ยวอวี่เซวียนกลับผลักนางออกไปก่อน
หรือพูดอีกอย่างก็คือ เขาผลักนางออกไปตั้งแต่นางเข้ามาใกล้
ราวกับว่า......
เกรงว่าผู้อื่นจะเข้าใจผิดถึงความสัมพันธ์ของพวกเขา
เฉินหลิงรู้สึกเสียใจจนแทบรับไม่ไหว
คนของเผ่าเพลิงฟ้าโจมตีไม่สำเร็จ พวกเขาโกรธเป็นอย่างมาก
ไม่ง่ายเลยกว่าที่พวกเขาจะหาร่องรอยของเซี่ยวอวี่เซวียนพบ และไม่ง่ายเลยกว่าจะรู้ว่าแผ่นอักษรสีเหลืองเองก็อยู่ที่เขา
เพื่อที่จะกำจัดเขา ยอดฝีมือขั้นหกในเผ่าหลายคนต้องเปิดเผยตัวตนออกมา ร่วมมือกันเพื่อสังหารเซี่ยวอวี่เซวียน เพื่อแก้แค้นให้กับผู้คนในเผ่าที่ถูกฆ่าตายอย่างอนาถ และเพื่อให้ได้แผ่นอักษรสีเหลืองมาครอบครอง
แต่วันนี้กลับมีผู้หญิงคนหนึ่งมาทำให้เรื่องราวทั้งหมดต้องพังพินาศ
และเมื่อมองไปที่รูปลักษณ์ของผู้หญิงคนนั้น
นี่......
นี่มันจักรพรรดินีแห่งรัฐปิงไม่ใช่หรือ นางคือภรรยาของหัวหน้าเผ่าไม่ใช่หรือไง?
“เหตุใดถึงเป็นเจ้า เจ้าอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?” ผู้อาวุโสฉื่อกล่าวออกมาด้วยความตกใจ
“ผู้อาวุโสฉื่อ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร? เหตุใดข้าจึงรู้สึกคุ้นตายิ่งนัก?”
“นางคือจักรพรรดินีแห่งรัฐปิง......”
ควับ......
เมื่อคำพูดนี้ดังขึ้นมา สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป
แม้แต่ปู่และหลานสาวเฉินหลิงเองก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปเช่นกัน
แม้ว่าท่าทางของเซี่ยวอวี่เซวียนจะยังคงไร้ความรู้สึก
แต่ในใจของเขานั้นเต็มไปด้วยคลื่นที่โหมกระหน่ำ
หลังจากที่หายไปเพียงไม่กี่เดือน เวลานี้นางกลายเป็นจักรพรรดินีแห่งรัฐปิงไปเสียแล้ว
และยังแต่งงานกับเหวินเส่าอี๋ เยี่ยจิ่งหาน รวมถึงซือม่อเฟย
อ่า......
ทุกคนที่มาจากดินแดนเยี่ยอวี่ นอกจากเขาแล้ว ดูเหมือนพวกเขาทั้งหมดจะแต่งงานเป็นสามีภรรยากัน ยกเว้นเขา
“อะไรนะ เจ้าคือจักรพรรดินี้อย่างนั้นหรือ?”
กู้ชูหน่วนเก็บดาบของตนเอง กล่าวอย่างเหยียดหยามคนทางฝั่งของเผ่าเพลิงฟ้า “ในเมื่อพวกเจ้ารู้แล้วว่าข้าเป็นใคร เช่นนี้พวกเจ้าก็รีบจากไปเสีย”
“เซี่ยวอวี่เซวียนสังหารคนในเผ่าเพลิงฟ้าของพวกข้าไปมากมาย เขาสมควรตาย นี่คือความแค้นระหว่างพวกข้ากับเขา จักรพรรดิแห่งรัฐปิงได้โปรดอย่ายื่นมือเข้ามายุ่ง”
เฉินหลิงพูดแทรกเข้ามา “พี่สาว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาต้องการแย่งแผ่นอักษรสีเหลืองไปจากพี่หลาน”
กู้ชูหน่วนผงะอยู่ครู่หนึ่ง
แผ่นอักษรสีเหลือง?
อยู่ในมือของเซี่ยวอวี่เซวียนงั้นหรือ?
หรือว่าอาจารย์ของหยางเหมยก็คือปู่และหลานสาวคู่นี้?
เขาไม่ได้บอกว่าอาจารย์ของเขามีนามว่าซานจี และศิษย์น้องของเขามีนามว่าฮวาฮวางั้นหรือ?
ที่แท้ผู้หญิงในใจของพี่หลานก็คือจักรพรรดินีแห่งรัฐปิงของพวกเขา
มันก็ใช่......
พี่หลานมีหน้าตาหล่อเหล่าถึงเพียงนี้ คนที่เหมาะสมกับเขาก็มีแต่นางเท่านั้น
แต่นางกลับ......
เผ่าเพลิงฟ้ารู้สึกโกรธกู้ชูหน่วนเป็นอย่างมาก
หากนางไม่ใช่ผู้นำของรัฐปิง พวกเขาจะต้องกำจัดนางทันทีโดยไม่ลังเล
เหล่าผู้อาวุโสเต็มไปด้วยความยุ่งเหยิง
ผู้อาวุโสฉื่อกัดฟันแน่น
“ในเมื่อฝ่าบาทต้องการปกป้องพวกเขา เช่นนั้นพวกข้าก็ต้องขอล่วงเกินแล้ว”
“ก่อนที่พวกเจ้าจะลงมือ พวกเจ้าจงคิดให้ดีเสียก่อน ข้าคือจักรพรรดินีแห่งรัฐปิง หากมีอะไรเกิดขึ้นกับข้า กองทัพของรัฐปิงจะต้องไปบดขยี้เผ่าเพลิงฟ้าของพวกเจ้าเป็นแน่”
“เจ้า......เจ้าคิดว่าเผ่าเพลิงฟ้าของพวกข้าจะกลัวอย่างนั้นหรือ?”
“เช่นนั้นพวกเจ้าก็ลองดู”
“มันจะมากเกินไปแล้ว แม้ว่าเจ้าจะเป็นจักรพรรดินี แต่เจ้าก็ไม่สามารถรังแกผู้อื่นเช่นนี้ได้ วันนี้......ต่อให้เป็นการสู้รบเพื่อชี้ชะตาของทั้งสองฝ่าย ข้าก็จะ......”
“ผู้อาวุโสฉื่อ ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด......นางเป็นจักรพรรดินี หากเกิดอะไรไม่คาดฝันขึ้นที่นี่ เกรงว่าเผ่าเพลิงฟ้าของพวกเขาคงต้องวุ่นวายกันอีกครั้ง”
“ใช่ หากต่อสู้กันขึ้นมา เลือดจะไหลดุจลำธาร เผ่าเพลิงฟ้าของพวกเราไม่จำเป็นต้องไปเผชิญหน้ากับนาง”
“อีกอย่า หัวหน้าเผ่าของพวกเรายังเป็นเฟิงโห้ว มีความเกี่ยวข้องไม่มากก็น้อย และหัวหน้าเผ่าของพวกเราก็ไม่ได้สั่งให้แตกความสามัคคีกับนาง”
“อีกหนึ่งเรื่อง บรรพบุรุษของพวกเรามีสิ่งที่สืบต่อกันมาว่าจะไม่มีใจเป็นปฏิปักษ์กับรัฐปิงเป็นอันขาด”
เหล่าผู้อาวุโสต่างกล่าวกันออกมา ทำให้ผู้อาวุโสฉื่อโกรธจนหน้าซีด
“แม้ว่าบรรพบุรุษของเผ่าเพลิงฟ้าจะมีการสืบทอดเช่นนั้นอยู่ แต่นั่นเป็นเพราะจักรพรรดิของรัฐปิงมีเผ่าเพลิงฟ้าอยู่ในมือ เวลานี้เผ่าเพลิงฟ้าไม่ได้อยู่ในมือของพวกเขาแล้ว เหตุใดพวกเราจะไม่สามารถต่อต้านนางได้”
“แม้จะพูดเช่นนั้น แต่หัวหน้าเผ่าก็ไม่ได้ออกคำสั่งมา พวกเราอย่าทำอะไรล่วงเกินจะดีกว่า”
เสียงของพวกเขาเบาลง
แต่กู้ชูหน่วนและพวกของเซี่ยวอวี่เซวียนก็ยังได้ยินอย่างชัดเจน
กู้ชูหน่วนนำมือทั้งสองข้างขึ้นมากอดอก รอพวกเขาทำการตัดสินใจ
หลังจากนั้นไม่นาน ผู้อาวุโสฉื่อก็พูดออกมาด้วยความขมขื่น
“เมื่อฝ่าบาทพูดออกมาถึงเพียงนี้ เผ่าเพลิงฟ้าของพวกข้าก็จะหลีกทางให้ ครั้งนี้พวกข้าจะปล่อยเซี่ยวอวี่เซวียนไป แต่เผ่าเพลิงฟ้าจะเป็นต้องนำออกมา นี่คือสิ่งสำคัญที่สุดที่พวกข้าต้องการ”
“หากแม้แต่เรื่องนี้ฝ่าบาทยังเข้ามายุ่ง เช่นนั้นพวกข้าก็คงทำได้เพียงล่วงเกินท่านแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่แปลให้อ่านนะคะ อ่านถึง 1174 แล้วรอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
ไม่อัพจบเหรอคะ...
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...