ทุกคนตะโกนออกมาด้วยความตกใจ “อาหน่วน เจ้าทำอะไรของเจ้า”
“พี่หญิง พวกเจ้าเร่งมือเข้า ไปตามหมอหลวงมา รีบไปตามหมอหลวงมาเร็วเข้า”
“น้องหญิง ผู้อาวุโสอวี๋ ท่านรีบช่วยนางเร็วเข้า”
“นายท่าน......”
กู้ชูหน่วนกล่าวออกมาอย่างเยือกเย็น “ห้ามใครเข้ามาทั้งนั้น หากมีใครก้าวเข้ามา เขาจะแทงเข้าไปให้ลึกสุดหัวใจ”
เยี่ยจิ่งหานตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก “อาหน่วน ไม่ว่าเจ้าจะทำเช่นไร ข้าไม่คิดจะขัดขวางทั้งนั้น แต่เวลานี้ เจ้าทิ้งกริชในมือลงก่อนได้หรือไม่?”
กู้ชูหน่วน “เยี่ยจิ่งหาน สิ่งที่เจ้าต้องการมากที่สุดคือชีวิตของข้าไม่ใช่หรือ? เพื่อล้างแค้นความตายของผู้คนนับหมื่นของเผ่าเพลิงฟ้า หากข้าตายไปพร้อมกับเซี่ยวอวี่เซวียน ความแค้นในใจของเข้าจะหายไปหรือไม่?”
เหวินเส่าอี๋เองก็คิดไม่ถึงว่านางจะตัดสินใจทำเช่นนี้
นั่นมันคือหัวใจ นางแทงเข้าหัวใจของตนเองตามที่นางพูด
หากอีกเพียงนิ้วเดียวเท่านั้น นางก็จะก้าวเข้าสู่ความตาย
“ต่อให้พวกเจ้าตายไปเป็นหมื่นครั้งก็ไม่สามารถทำให้ความแค้นในใจของข้าจางหายไปได้”
จอมมารกล่าวเตือนอย่างเยือกเย็น “เหวินเส่าอี๋ ก่อนที่เจ้าจะพูดอะไร ทางที่ดีเจ้าไตร่ตรองให้ดีเสียก่อนค่อยพูดออกมา ไม่อย่างนั้นข้าก็ไม่รังเกียจที่จะทำลายเผ่าเพลิงฟ้าของเจ้าอีกครั้ง”
กู้ชูหน่วนยิ้มอย่างโศกเศร้า
“เช่นนั้นหากเพิ่มดวงวิญญาณอีกห้าดวงให้เจ้าจะเป็นเช่นไร”
กู้ชูหน่วนกล่าวออกมาพร้อมกับปลดปล่อยลมปราณจากร่างกาย นำดวงวิญญาณออกมา
ก่อนหน้านี้นางไม่สามารถบังคับมันได้
แต่วันนี้ ความแข็งแกร่งของนางก้าวขึ้นมาถึงขั้นหกแล้ว การเรียกดวงวิญญาณในร่างกายออกมา เวลานี้มันไม่ใช่เรื่องยากอะไร
เยี่ยจิ่งหานและจอมมารเองก็พยายามดึงดวงวิญญาณของนางกลับมาโดยพร้อมเพรียงกัน
เยี่ยจิ่งหาน “ก่อนที่เจ้าจะทำอะไรลงไป เจ้าลองคิดทบทวนถึงตัวเอง และลองคิดทบทวนถึงข้าบ้างได้หรือไม่”
“เยี่ยจิ่งหาน ข้าขอโทษ ข้าไม่สามารถช่วยรวบรวมดวงวิญญาณของเจ้ากลับมาได้ ไม่สามารถชุบชีวิตภรรยาของเจ้ากลับมา อี้หยุนเฟยจำเป็นต้องใช้ครึ่งหนึ่งของดวงวิญญาณนั้น ข้าไม่สามารถปล่อยอี้หยุนเฟยไปโดยไม่สนใจ และข้าก็ไม่สามารถปล่อยให้เสี่ยวหูเตี๋ยมีชีวิตอยู่ด้วยความทุกข์ทรมานได้”
“แล้วข้าเล่า ในสายตาของเจ้า ข้าเป็นตัวอะไร? เจ้าทนไม่ได้ที่จะเห็นเขาต้องมีชีวิตอยู่ด้วยความแค้น แต่เจ้ากลับทนเห็นข้ามีชีวิตอยู่อย่างทุกข์ทรมานได้งั้นหรือ?”
“ข้าขอโทษ”
“ข้าไม่ต้องการคำขอโทษจากเจ้า ข้าต้องการเพียงเจ้าเท่านั้น เพราะเหตุใด......เพราะเหตุใดจึงไม่สามารถดึงดวงวิญญาณกลับมาได้”
เยี่ยจิ่งหานหันไปมองจอมมาร
จอมมารก็รู้สึกตกใจไปพร้อมกับเขา
ดวงวิญญาณของอาหน่วนหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับร่างกายของนางมาโดยตลอด
เหตุใดเวลานี้ถึงได้เริ่มทำการปฏิเสธ
หากร่างกายของนางไม่สามารถหลอมรวมกับดวงวิญญาณได้
แล้วหลังจากนี้จะช่วยนางได้อย่างไร
แล้วเส้นแห่งดวงวิญญาณที่เหลืออีกหกเส้น?
“พี่หญิง เจ้าไม่สนใจข้ากับเยี่ยจิ่งหานแล้วจริง ๆ อย่างนั้นหรือ?”
“ข้าขอโทษ ข้าเป็นห่วงเจ้าและเยี่ยจิ่งหาน แต่ก็เป็นห่วงอี้หยุนเฟยและเหวินเส่าอี๋เช่นกัน หากข้ามีชีวิตอยู่ต่อไป วงจรแห่งการฆ่าก็ไม่มีวันสิ้นสุด ข้าไม่อยากให้พวกเจ้าต้องมาตกอยู่ในภวังค์แห่งความเกลียดชังเพียงเพราะความแค้นในอดีต”
อี้หยุนเฟยตะโกนออกมาพร้อมร้องไห้ “ข้าไม่ต้องการแผ่นอักษรสีเหลือง ข้าไม่ต้องการแผ่นอักษรสีเหลือง เจ้าหยุดเดี๋ยวนี้ หากไม่มีเจ้า ข้าจะเอาแผ่นอักษรสีเหลืองมาเพื่อสิ่งใด”
“หลังจากข้าตายไป พวกเจ้าก็จะไร้ซึ่งความแค้นต่อกัน ข้าเหนื่อยมากแล้ว ไม่อยากมีชีวิตอยู่ด้วยการฆ่าฟัน มีชีวิตอยู่ในท่วงทำนองแห่งการแก้แค้นเช่นนี้อีกต่อไป”
เยี่ยจิ่งหานเดินโซซัดโซเซ ใบหน้าของเขาซีดขาว
เขานางหานางมาตั้งนาน
นางบอกว่าอยากตายก็ตาย
เช่นนั้นเขาจะทำเช่นไร
นางเห็นเขาเป็นตัวอะไร?
กู้ชูหน่วนกล่าวออกมาว่า “ฝูกวง หลังจากข้าตายไป จงแต่งตั้งใจหยางโม่เป็นจักรพรรดิ และให้อ๋องเสวี่ยดำรงตำแหน่งอัครเสนาบดีต่อไป”
“นายท่าน......”
“เสี่ยวหูเตี๋ย ข้าขอโทษ เจ้าเองก็คงไม่สามารถชุบชีวิตกู้ชูหน่วนกลับมาได้ แต่ ดูเหมือนข้าจะเป็นคนเดียวกับนาง เมื่อข้าตายไปก็เท่ากับนางตายไปด้วย”
“ดวงวิญญาณทั้งห้าอยู่ที่นี่แล้ว เจ้านำไปเถิด ข้ารู้ว่ามันยังห่างไกลจากความแค้นที่เจ้ามีต่อข้า แต่สิ่งที่ข้าทำได้มีเพียงเท่านี้”
ควับ......
ดวงวิญญาณทั้งห้าเคลื่อนย้ายไปอยู่ในมือของเหวินเส่าอี๋
พวกของเยี่ยจิ่งหานต้องการแย่งชิงมันกลับมา
แต่กู้ชูหน่วนขยับกริชที่อยู่ในมือของนาง ทำให้เลือดไหลออกมามากขึ้น
กู้ชูหน่วนเองก็ล้มลงพื้น
“อาหน่วน”
“พี่หญิง”
“น้องหญิง”
เวลานี้จะมีใครสนใจดวงวิญญาณเหล่านี้ ความสนใจของทุกคนมุ่งมาที่ความปลอดภัยของกู้ชูหน่วน
เหวินเส่าอี๋มองดวงวิญญาณทั้งห้าที่อยู่ในมือของเขาด้วยความงุนงง แม้ว่าจะมองไม่เห็นแต่สามารถรู้สึกและรับรู้ได้ถึงลมปราณและความเป็นตัวตนของนางจากดวงวิญญาณเหล่านั้น
นี่เป็นดวงวิญญาณที่เขาต้องการมาโดยตลอด แต่ไม่อาจได้มันมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
ไม่อัพจบเหรอคะ...
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...