“นายท่าน องค์ชายลั่วอิ่งกลับมาแล้ว”
“พาข้าไปพบเขา”
“ขอรับ”
เยี่ยเฟิงเดินตามผู้รับใช้ในพระราชวังไปยังตำหนักที่หรูหราและเงียบสงบ
เขาบอกให้ทุกคนออกไป และเผชิญหน้ากับลั่วอิ่งตามลำพัง
พวกเขาคือพี่น้องที่แยกจากกันไปนานหลายปี
ใบหน้าและรูปลักษณ์ของพวกเขาคล้ายกันมาก
แต่ในวันนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้พบกัน
แม้ว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นมากมายจะไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดี แต่เมื่อเยี่ยเฟิงได้พบกับลั่วอิ่ง ใบหน้าของเขาก็ยังมีรอยยิ้มแห่งความสุข
“ลั่วอิ่ง”
ลั่วอิ่งมองมาที่เขาด้วยความระมัดระวัง
สำหรับอดีตของเยี่ยเฟิง เขารู้ถึงมันเป็นอย่างดี
ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นภายหลังและเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น เขารู้เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น
รวมถึง......
เขาหมดสติไปอย่างไม่มีเหตุผล จับเขาเข้าไปขัง จากนั้นก็ปลอมตัวเป็นตัวเองเพื่อไปอยู่ข้างกายของกู้ชูหน่วน
ด้วยการที่ตนเองเป็นมือสังหารมาเป็นเวลานาน ทำให้เขาไม่ห่วงในเรื่องของศักดิ์ศรีและความอับอาย สามารถควบคุมอารมณ์ความโกรธได้ดี
ทัศนคติที่ไม่แยแสของเขาทำให้ความสุขของเยี่ยเฟิงจมลงในทันที
“เจ้า......เจ้าเองก็ไม่อยากให้ข้ามีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างนั้นหรือ?”
ลั่วอิ่งเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดของเขาจึงส่ายหน้าออกมา “ไม่”
“ขอโทษ ที่ข้าทำลงไปครั้งที่แล้ว เพราะมันจำเป็น”
นานมากแล้วที่เขาไม่ได้เห็นกู้ชูหน่วน เขาเพียงแค่อยากอยู่เตียงข้างนาง แต่เขาก็กลัวที่จะกลับมาอย่างกะทันหัน เนื่องจากมันก็ผ่านมาหลายปีมากแล้ว เขากลัวว่านางจะลืมเขา
ดังนั้นเยี่ยเฟิงจึงใช้ตัวตนของลั่วอิ่งเป็นเครื่องมือ
ท่าทางของลั่วอิ่งเต็มไปด้วยความเยือกเย็น “ไม่เป็นไร ขอแค่เจ้าไม่ทำร้ายนาง จะใช้ตัวตนของข้านานแค่ไหนก็ไม่เป็นไร เพียงแค่......เจ้าเป็นคนสังหารเยี่ยจิ่งหานจริง ๆ อย่างนั้นหรือ?”
“ดังนั้น......เจ้าจะมาแก้แค้นข้าแทนเยี่ยจิ่งหานอย่างนั้นหรือ?”
เยี่ยเฟิงหันหลังให้กับลั่วอิ่ง จ้องมองไปนอกหน้าต่างอย่างเดียวดาย
“เยี่ยจิ่งหานคือคู่ชีวิตของนายท่าน การที่เจ้าสังหารเยี่ยจิ่งหาน มันก็เหมือนกับการเอามีดแทงเข้าไปในหัวใจของนายท่าน และนายท่านก็ไม่เคยทำเรื่องอะไรเลวร้ายกับเจ้าเลย”
“พวกเราสองพี่น้องไม่ได้เจอกันมากว่ายี่สิบปี เจ้าไม่มีเรื่องอื่นพูดกับข้าแล้วอย่างนั้นหรือ?”
ลั่วอิ่งผงะไปครู่หนึ่ง
ทำไมเขาจะไม่มีเรื่องพูด
เขามีคำพูดตั้งมากมายที่อยากจะพูดออกมา
เขาเองก็หวังว่าครอบครัวจะได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง
และหวังว่าบนโลกนี้จะยังมีญาติของเขาหลงเหลืออยู่
แต่ว่า......
เขาเป็นคนพูดไม่เก่ง ไม่รู้ว่าจะพูดหรือแสดงออกมาอย่างไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...