"ร่างกายของเขามีรอยแผลที่ดูคลุมเครือ บนร่างกายของเจ้ามีหรือไม่?"
"แต่ข้าเหลือเพียงเสื้อผ้าชิ้นเดียวแล้ว หากข้าให้เขาไป เช่นนั้นข้าจะมองหน้าคนอื่นอย่างไร?"
กู้ชูหน่วนชี้ไปที่ใบไม้บนต้นไม้ในวัดร้างและโยนเข็มเงินหนึ่งอันไปให้เขา "ข้างนอกมีใบไม้เป็นจำนวนมาก เจ้านำมาร้อยเข้าด้วยกันแล้วสวมใส่ก็ได้แล้วไม่ใช่หรือ ข้าไม่หัวเราะเยาะเจ้าหรอก"
เซี่ยวอวี่เซวียนมองไปที่เข็มเงินในมือและรู้สึกสับสนยุ่งเหยิง
"ที่นี่ไม่มีด้ายเสียหน่อย และเข็มนี้ก็เป็นเข็มที่ใช้สำหรับฝังเข็ม แต่เอามาร้อยด้ายไม่ได้ ข้าไม่สน ถึงอย่างไรเสียข้าก็จะไม่ถอด หากเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไป เช่นนั้นชื่อเสียงของข้าต้องพังลงอย่างแน่นอน"
กู้ชูหน่วนเอามือกอดอกและยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ "ข้าถอดเสื้อคลุมออกมาทำแผลให้กับเขาแล้วและตอนนี้ก็เหลือเพียงชิ้นเดียว หากเจ้าไม่ถอด เช่นนั้นข้าต้องถอดอย่างนั้นหรือ?"
"แต่......แต่ยังมีฝูกวงไม่ใช่หรือ? รอให้เขากลับมาแล้วถอดของเขาไม่ดีกว่าหรือ?"
"ยังไม่รู้ว่าฝูกวงจะกลับมาตอนไหนเลย หรือว่าเจ้าจะให้เขาเปลือยเปล่าไปตลอดเช่นนี้หรือ"
เซี่ยวอวี่เซวียนรู้สึกแทบจะเป็นบ้า
นี่มันเรื่องอะไรกัน
กู้ชูหน่วนกลอกตาขาวใส่เขาและลงมือถอดเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายบนร่างกายของเขาออกมา
"เฮ้ เจ้าไม่รู้ว่าคำว่าหญิงชายมิควรถูกเนื้อต้องตัวกันหรืออย่างไร หยุดเดี๋ยวนี้นะ เจ้ารีบหยุดเดี๋ยวนี้นะ"
ไม่รู้ว่าเซี่ยวอวี่เซวียนเอาพละกำลังมาจากไหนที่พยายามฉุดกระชากและหนีออกจากนางไปได้
"ต่อให้เจ้าต้องการเสื้อผ้าของข้า เจ้าก็ควรให้เวลาข้าบ้างสิ ไม่เช่นนั้นข้าจะทำอย่างไรล่ะ?"
"เร็วๆ เข้า"
"นับว่าข้าพ่ายแพ้ให้กับเจ้าแล้ว ต่อไปข้าจะไม่ไปไหนกับเจ้าอีก"
กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่าเขาไปได้ผ้าตาข่ายพันแผลที่ไหนมาจำนวนหนึ่งเพื่อทำเป็นเสื้อผ้าและปกปิดเรือนร่างของเขาเอาไว้
"หยุดดูได้แล้ว ข้างหน้าไม่ไกลนักยังมีวัดเทพเจ้าแห่งขุนเขา ข้าได้ค้นพบเศษผ้าจำนวนหนึ่งที่นั่นเข้า"
จริงหรือ......
ในหุบเขารกทึบ ข้างวัดร้างยังมีวัดเทพเจ้าแห่งขุนเขาอย่างนั้นหรือ?
แถมยังบังเอิญที่เซี่ยวอวี่เซวียนไปพบเข้า?
จะบังเอิญเกินไปหรือไม่นะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...