กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 239

ฝีเท้าของกู้ชูหน่วนหยุดชะงักลงราวกับหนักอึ้ง

แววตาที่มีเสน่ห์น่าหลงใหลของจอมมารมีความเยือกเย็นแฉลบผ่านอย่างเลือนราง

“ผู้คอยปรนนิบัติต่ำต้อยคนหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าจะกล้าสมรู้ร่วมคิดกับคนนอก ก่อความวุ่นวายที่หุบเขาพิศวิญญาณ แล้วยังสังหารลูกน้องของผู้นำกองธงกล้วยไม้มากมาย จุ๊ๆๆๆ ต่อให้เขาได้รับการโปรดปรานมาก ก็เกรงว่าผู้นำกองธงกล้วยไม้ไม่มีทางปล่อยเขาหรอก”

“แต่....เจ้าว่าผู้พิทักษ์ของเราจะคืนเยี่ยเฟิงให้กับผู้นำกองธงกล้วยไม้หรือไม่?”

“อย่างไร หรือว่าเจ้าสงสัยว่าผู้พิทักษ์จะไม่คืนเยี่ยเฟิงให้ผู้นำกองธงกล้วยไม้หรือ?”

ทหารยามมองไปบริเวณโดยรอบอย่างระมัดระวัง เห็นไม่มีคน ถึงได้กล่าวซุบซิบขึ้นว่า“ผู้พิทักษ์ฝ่ายขวาได้ไล่คนรับใช้แยกย้ายทั้งหมดแล้ว และได้ปิดกั้นข่าวคราวทั้งหมดด้วย เพื่อไม่ให้ใครรู้ว่าเขาได้จับตัวเยี่ยเฟิงแล้ว ข้าเลยสงสัยว่าผู้พิทักษ์ไม่มีเจตนาที่จะมอบเยี่ยเฟิงหรอก"

“เขาไม่ส่งมอบเยี่ยเฟิง แล้วจะเก็บไว้ทำสิ่งใด?คงไม่ใช่....”

“ชู่วว์ เบาๆ อย่าให้คนได้ยิน ความคิดของผู้พิทักษ์นั้น ไม่มีใครจะเดาออก”

“แต่ทำเช่นนี้ ไม่ใช่จะทำให้ผู้นำกองธงกล้วยไม้ไม่พอใจหรือ?”

“เดิมผู้พิทักษ์ของพวกเราเป็นมิตรเพียงผิวเผินกับผู้นำกองธงกล้วยไม้ พวกเขาต่อสู้กันเองเบื้องหลังกี่ครั้งล่ะเพื่อที่จะได้เยี่ยเฟิง ผู้พิทักษ์อาจจับเอาเยี่ยเฟิงไว้จริงๆ และไม่ยอมให้เลย”

กู้ชูหน่วนกล่าวถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า“ผู้พิทักษ์ฝ่ายขวาคือใครกัน?”

“ข้างกายของจอมมารมีผู้พิทักษ์ฝ่ายซ้ายฝ่ายขวา ผู้พิทักษ์ฝ่ายซ้ายเป็นคนจิตใจดี ส่วนผู้พิทักษ์ฝ่ายขวาเหี้ยมโหด”

“ที่ข้าถามคือ ผู้พิทักษ์ฝ่ายขวาเป็นคนอย่างไร?”

“เจ้าชู้ประตูดิน ละโมบ รักในอำนาจ มุ่งมั่นกบฏ”

“โอ้ย จอมมารนี่ไม่ได้เรื่องจริงๆ”

“ท่านพี่หญิง แล้วเกี่ยวอะไรกับจอมมาร?”เปลือกตาของจอมมารกระตุก เพราะเหตุใดความผิดอะไรล้วนแต่เป็นของเขา?