กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 253

อัครมเหสีฉู่ยิ้มและกล่าวว่า "เพื่อนของเจ้าช่างโชคดีเหลือเกิน"

"ฮูหยินรับประทานหรือยังขอรับ? หากยังไม่ทาน เช่นนั้นอาหารเหล่านี้ก็มอบให้กับฮูหยินเลยขอรับ

ไม่ทันที่อัครมเหสีฉู่จะตอบกลับ ซิ่งเอ๋อร์ก็รีบปฏิเสธและตำหนิ "อาหารเช้าของฮูหยินทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไม่รบกวนคุณชายหรอก ส่วนอาหารของคุณชายก็เก็บเอาไว้ทานเองเถอะ"

ความหวังของเขาสิ้นสุดลงเพียงคำพูดเดียว เขายิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวว่า "ขอโทษขอรับ" จากนั้นจึงนำตะกร้าสำรับอาหารเดินจากไป

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแผ่นหลังของเขาช่างเปล่าเปลี่ยวเดียวดายหรือเป็นเพราะระหว่างคิ้วของเขาช่างดูคุ้นเคย อัครมเหสีฉู่เห็นเข้าก็รู้สึกสงสารอย่างบอกไม่ถูก

"เดี๋ยวก่อน"

อัครมเหสีฉู่เดินไปข้างหน้าและยิ้มจางๆ "อาหารของคุณชายช่างหอมเหลือเกิน ข้ารู้สึกอยากลิ้มรสเสียแล้ว หากคุณชายไม่รังเกียจ เช่นนั้นข้าก็จะรับตะกร้าสำรับอาหารนี้เอาไว้"

"ฮูหยิน" ซิ่งเอ๋อร์ตกใจ

ฮูหยินไม่เคยรับประทานอาหารข้างนอกเลย นอกเหนือจากที่พวกเขาจัดเตรียมเอาไว้ แต่ทำไมวันนี้กลับรับประทานอาหารของคนแปลกหน้าได้นะ?

นางกล่าวกระซิบ "ฮูหยิน เด็กหนุ่มคนนี้ไม่เป็นก็ไม่รู้ หากการพบเจอกับเราเมื่อวานเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ เช่นนั้นทำไมวันนี้ถึงยังเจอกันอีก แถมยังมอบอาหารให้กับท่านอีกด้วย? บ่าวเห็นว่า เขาจงใจเข้าหาท่านนะเจ้าคะ ท่านห้ามรับประทานอาหารของเขาเชียวนะเจ้าคะ"

"ข้าว่าเขาดูเป็นคนจิตใจดีเสียออก ไม่เหมือนกับเป็นคนไม่ดี"

"คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ ต่อให้เขาเป็นคนไม่ดี เขาก็ไม่แสดงออกมาทางสีหน้าหรอกเจ้าค่ะ ฮูหยิน......"

"พอได้แล้ว เจ้าถอยออกไปก่อนเถอะ"

ซิ่งเอ๋อร์ยังจะพูดต่อ แต่อัครมเหสีฉู่ทำสีหน้าเย็นชาจ้องเขม็งใส่นางเพื่อให้นางหยุดพูด

ซิ่งเอ๋อร์ทั้งกระวนกระวายทั้งเป็นกังวล

อัครมเหสีฉู่ไม่เคยพูดรุนแรงกับนางเช่นนี้มาก่อนเลย แต่วันนี้กลับโมโหขึ้นเพียงเพื่อเด็กหนุ่มที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า นี่......

อัครมเหสีฉู่กล่าวขอโทษขอโพย "คนใช้ของข้าไม่รู้เรื่อง คุณชายได้โปรดอย่าใส่ใจเลย"

"ไม่เลย เป็นเรื่องดีเสียต่างหากที่นางจงรักภักดีต่อเจ้านาย"