กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 288

ด้านบนมีคนกินค้างคาวกินคนอยู่และมีงูพิษเกาะตัวกันเป็นฝูงอยู่ตรงด้านล่าง

อุบายนี้ช่างโหดร้ายซะจริงๆ

ทหารอารักขาแต่ละคนได้เรียนแบบฝูกวงใช้กำลังภายในของตนเองสลายฝูงค้างคาวพยายามอย่างสุดกำลังเพื่อที่จะปกป้องกู้ชูหน่วนและคนอื่นๆ

กู้ชูหน่วนกล่าวว่า "เช่นนี้ต่อไปก็ไม่ใช่ทางแก้ ฝูกวงเจ้าหาวิธีตามหาผู้อาวุโสสกุลตงและทำให้นางยอมให้ได้มิเช่นนั้นพวกเราจะไม่มีผู้ใดที่สามารถหลบหนีไปได้"

“แต่ว่าหากข้าน้อยไปแล้วนายท่านจะทำเช่นไร?”

ฝูกวงกวาดสายตาไปรอบสนามรบรอบหนึ่ง

สถานการณ์ตรงหน้านั้นไม่ดีเอาซะเลย

ลูกน้องแต่ละคนของเยี่ยจิ่งหานได้รับบาดเจ็บไม่มากก็น้อย

เยี่ยเฟิงได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้วยังต้องคุ้มครองท่านยายเยี่ยอีก จึงไม่มีความสามารถในต่อสู้ได้

ที่ยังสามารถต่อสู้ได้อีกก็มีเพียงเขาและทหารอารักขาจำนวนน้อยของเยี่ยจิ่งหานเท่านั้น

หากว่ายังดึงเวลาต่อไปเกรงว่าพวกเขาจะหมดเรี่ยวแรงกำลังภายในจนตาย

เมื่อคิดเช่นนี้ฝูกวงทำได้เพียงกัดฟันแล้วกล่าวว่า “ข้าพอรู้ตำแหน่งของนาง นายท่านท่านอดทนไว้ ข้าน้อยจะใช้ระยะเวลาอันสั้นค้นหานางให้พบและให้นางแก้”

"ดี"

ฝูกวงรวบรวมกำลังภายในอีกครั้งและสลัดค้างคาวออกกลางอากาศ ใช้ป่าไม้มาช่วยจากนั้นเกาะราวกับลิงตัวหนึ่งแล้วกระโดดออกจากป่าแห่งนี้ไป

เข็มเงินเล่มสุดท้ายของกู้ชูหน่วนพุ่งยิงไปยังค้างคาวที่บินไปทางฝูกวง

ทหารอารักขาคนอื่นๆก็รวบรวมกำลังฝ่ามือตะเพิดค้างคาวที่ไล่ตามฝูกวง

สิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้มีเพียงเท่านี้

ฝูกวงจะสามารถจากไปได้อย่างปลอดภัยหรือไม่ จะสามารถจัดการกับผู้อาวุโสตงได้หรือไม่ก็ต้องพึ่งตัวเขาเองแล้ว

ค้างคาวยิ่งอยู่ยิ่งรวมตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆ และอาจทำลายการป้องกันของพวกเขาได้ทุกเมื่อ

งูพิษก็ยิ่งอยู่ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆเช่นเดียวกัน ผลจากยาที่กู้ชูหน่วนโปรยลงไปก็ระเหยไปมากและยาก็ถูกงูพิษตัวอื่นที่สลบไปทับเอาไว้ งูที่รวมกลุ่มกันอยู่นั้นราวกับว่าไม่ได้หวาดกลัวเลย แต่ละตัวนั้นพุ่งตัวกันเข้ามา

กู้ชูหน่วนจุดไฟคบไฟและพยายามใช้ไฟไล่พวกมันออกไปแต่ว่าสัตว์มีพิษเหล่านี้ไม่ได้กลัวไฟเลย แต่ละตัวนั้นพุ่งเข้ามาหากันอย่างไม่ลังเลเลย

"โอ๊ย......"

ทหารอารักขาหลายคนก็ถูกกัดอีกและวงล้อมของพวกเขาก็ยิ่งอยู่ยิ่งเล็กลงเรื่อยๆ