“แม่สาวอัปลักษณ์ ตื่นสิ”
เซี่ยวอวี่เซวียนรู้นิสัยของนางดี หากไม่มีอันตรายใด ๆ หญิงสาวคนนี้หลับลึกจนระเบิดใส่ก็มิตื่น แต่หากมีภัยอันตรายขึ้นมานางจะตื่นตัวยิ่งกว่าใคร ๆ เพราะเช่นนี้เซี่ยวอวี่เซวียนจึงได้อุ้มตัวนางขึ้นโดยตรง
“เจ้านี่มันช่างน่ารำคาญเสียจริง เจ้ารู้หรือไม่ว่าหากคนนอนหลับไม่เพียงพอจะสามารถตายได้”
“แม่สาวอัปลักษณ์ ข้าเอง”เซี่ยวอวี่เซวียนกระพริบตาและยิ้มอย่างมีความสุข แต่เมื่อเห็นชุดแต่งงานบนตัวนางแล้วรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็จางลงเล็กน้อย
ในตาของกู้ชูหน่วนมีแสงไฟส่องผ่าน
“เสี่ยวเซวียนเซวียน เจ้าอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน?”
นี่มันเรือนหอของนางมิใช่หรือ?ทหารยามของจวนหานอ๋องเริ่มหย่อนยานตั้งแต่เมื่อใดกัน?
มองดูภายนอกกระแสคลื่นโหมซัดสาด หงส์ฟ้าและดอกลำโพงชนกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกครั้งที่ชนเข้าด้วยกันก็จะทำให้จวนหานอ๋องรวมทั้งเมืองหลวงสั่นคลอนไปทั้งเมือง
ให้ตาย…
สองคนนี้ทะเลาะกันมาเนิ่นนานแล้วยังมิจบสิ้นอีกอย่างนั้นหรือ ช่างรบกวนคนอื่นเสียจริง
เซี่ยวอวี่เซวียนกล่าวยิ้ม ๆ “แม่สาวอัปลักษณ์ ข้าเสียแรงไปมากกว่าจะขุดเส้นทางนี้ขึ้นมาได้ และยังใช้ความพยายามอย่างมาก เพื่อนำทหารอารักขาข้างกายเยี่ยจิ่งหานออกไป เจ้าจะออกจากที่นี่กับข้าหรือไม่”
“ออกไปกับเจ้าอย่างนั้นรึ? หนีงานสมรสงั้นหรือ?”
“ไปหรือไม่?”ในตาของเซี่ยวอวี่เซวียนมีความหวังซ่อนอยู่
เขามิยอมให้แม่สาวอัปลักษณ์แต่งงานกับแทพแห่งสงคราม
“หากข้าหนีงานสมรส เยี่ยจิ่งหานจะไม่ไล่ตามข้าตราบชั่วฟ้าดินสลายอย่างนั้นรึ?ช่างเสียเถิด จวนหานอ๋องก็มิแย่นัก”กู้ชูหน่วนปฏิเสธโดยไม่คิดเลย
ประตูถูกเปิดออกกะทันหัน ชิวเอ๋อร์หยิบผ้าคลุมหัวสีแดงเข้ามาอย่างระแวง เมื่อเข้ามาถึงก็เห็นคุณชายเจ้าสำราญเซี่ยวอวี่เซวียนอยู่ในเรือนหอด้วย ก็ตกใจอ้าปากคิดจะส่งเสียงร้องออกมา
แต่โชคดีที่เซี่ยวอวี่เซวียนมือไว รีบปิดปากของนางไว้ได้
ชิวเอ๋อร์เบิกตากว้าง ขัดขืนอย่างไม่หยุด
“ชิวเอ๋อร์ ข้ามิได้มาร้าย เพียงแค่เจ้ามิส่งเสียงร้องข้าจะปล่อยเจ้าไป”
กู้ชูหน่วนกุมขมับ
เซี่ยวอวี่เซวียนมาไม้ไหนกัน?
อยากจะให้ชิวเอ๋อร์เงียบปาก วิธีของเขาเช่นนั้นจะทำได้ได้อย่างไรกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...