กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 334

ตามกฎของรัฐเยี่ย เยี่ยจิ่งหานและกู้ชูหน่วนควรจะเข้าไปในวัง เพื่อคารวะพระพันปีในวันที่สองหลังจากงานอภิเษกสมรส ฝ่าบาททรงหวาดกลัวเทพแห่งสงครามมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ไม่เพียงแต่กู้ชูหน่วนจะไม่ใช่สตรีอัปลักษณ์ แต่ยังเป็นสตรีที่มีความสามารถเป็นเลิศและงดงามจนร่ำลือไปทั่วทั้งเมือง ฝ่าบาททรงโกรธมาก และมีพระราชโองการว่าไม่ต้องให้พวกเขาเข้ามาในวังเพื่อคารวะ

กู้ชูหน่วนดีใจมากที่ไม่ต้องเข้าไปในวังเพื่อคารวะ

ในหอสุราของเมืองหลวง

กู้ชูหน่วนสวมชุดสีเหลืองอ่อนปนสีขาว นัยน์ตาของนางสดใส และใบหน้างดงาม ในเวลานี้นางกำลังนั่งอย่างเฉื่อยชาอยู่ที่หน้าต่าง

ผู้คนจำนวนไม่น้อยในหอสุราจ้องมองนางด้วยสายตาที่ตกตะลึง และต่างพูดคุยกันว่าผู้นี้เป็นใคร

ข้าง ๆ กู้ชูหน่วน ยังมีชายนั่งรถเข็นคนหนึ่ง เขาสวมหน้ากากผีและทำหน้าบูดบึ้ง

หน้ากากของชายผู้นั้นปิดบังใบหน้าเกือบทั้งหมด และไม่เห็นรูปลักษณ์หน้าตาของเขา เพียงแต่เขาแต่งกายด้วยชุดที่เนื้อผ้าดี ดูสง่างาม เพียงแค่มองแวบเดียวก็รู้ว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป

ด้านข้างชายหนุ่ม ยังมีชายหนุ่มรูปงามยืนอยู่อีกหนึ่งคน

"พวกเจ้ารู้แล้วหรือไม่ว่าเซี่ยวอวี่เซวียน บุตรชายคนสุดท้องของท่านแม่ทัพใหญ่กำลังจะแต่งงานกับกู้ชูอวิ๋นคุณหนูรองของจวนอัครเสนาบดีแล้ว"

"อะไรนะ......เป็นไปไม่ได้กระมัง บุตรชายคนสุดท้องของท่านแม่ทัพใหญ่เป็นคนเสเพลไม่ใช่หรือ？ได้ยินมาว่าเขาไม่เก่งด้านการทหารและด้านวิชาการ เขามักจะไปเที่ยวเตร่ที่หอนางโลมในเมืองหลวง หากคุณหนูรองของจวนอัครเสนาบดีแต่งงานกับเขา จะไม่เป็นดอกไม้งามปักบนขี้วัวหรือ"

"ก็คงต้องเป็นเช่นนั้น ใต้หล้านี้มีใครบ้างที่ไม่รู้ว่ากู้ชูอวิ๋นคุณหนูรองของจวนอัครเสนาบดีมีความสามารถด้านวรรณกรรมและศิลปะสี่แขนง (กู่ฉิน หมากล้อม ลายสือศิลป์ จิตรกรรม) และได้ยินมาว่านางเป็นหญิงงามที่อ่อนโยนและมีคุณธรรม"

"คุณหนูรองตระกูลกู้แต่งงานกับกากเดนเช่นนั้นได้อย่างไร？"

"ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน แต่ได้กำหนดวันแต่งงานเรียบร้อยแล้ว เป็นวันแรกของเดือนหน้า เหลือเวลาอีกเพียงสิบวันเท่านั้น"

กู้ชูหน่วนหมุนมือถ้วยในมือและมองไปที่เยี่ยจิ่งหานอย่างมีเลศนัย "เซี่ยวอวี่เซวียนจะ แต่งงานกับกู้ชูอวิ๋นได้อย่างไร？เยี่ยจิ่งหาน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับท่านใช่หรือไม่？"