กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 391

ทันทีที่คำพูดของนางสิ้นสุดลง ก็มีเสียงดังก้องอยู่ไม่ไกล และแม้แต่พื้นดินก็สั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่อง

ทุกคนต่างแหงนหน้าขึ้นมอง แต่เห็นเพียงเงาดำของสิงโตเปลวเพลิงพุ่งเข้ามา

ทันทีที่อสุรกายเหล่านั้นออกมา พวกมันก็ทำการล้อมพวกเขาเอาไว้และรอฟังคำสั่งของกู้ชูหน่วน พวกมันยกให้นางเป็นเจ้านายโดยปริยายและรอการส่งสัญญาณจากนางทุกขณะ

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปและต่างพากันถอยหลังด้วยความหวาดกลัวกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

กู้ชูหน่วนลูบศีรษะของสิงโตเปลวเพลิงตัวหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลนัก และมองไปที่จางเชาอย่างยิ้มเยาะ "จะฆ่าข้าหรือ? เจ้าว่า เจ้าก็มีเพียงตัวคนเดียว แต่ข้ากลับมีพี่น้องมากมายเช่นนี้ ข้าควรมอบเจ้าให้กับตัวไหนดีนะ?"

จางเชากลืนน้ำตาโดยไม่คิดว่าเรื่องทั้งหมดจะกลับตาลปัตรไปเป็นเช่นนี้

เขาเพียงแค่ต้องการได้ครอบครองหัวใจคนงามเท่านั้น

เพียงแค่ต้องการครอบครองสมบัติบนตัวของกู้ชูหน่วนก็เท่านั้นเอง

ต่อหน้านักเรียนจำนวนมาก เขาไม่อยากเสียหน้าและยิ่งไม่ต้องการจะตายไป เขาจึงทำได้เพียงประนีประนอม "กู้ชูหน่วน เจ้าอย่ากลั่นแกล้งรังแกคนอื่นเช่นนี้เลย"

"ข้าจะรังแก เจ้าจะทำไม? หากเจ้ามีความสามารถ เช่นนั้นเจ้าก็พาอสุรกายที่โปรดปรานออกมาสิ"

"เจ้า......" จางเชาพูดจาติดขัด

เสียงที่อ่อนหวาน ไพเราะชัดเจนของกู้ชูหน่วนที่พูดออกมา กลับทำให้ผู้ฟังรู้สึกสะพรึงกลัวเป็นพิเศษ "ข้าให้ตัวเลือกเจ้าสามทาง หนึ่งหักแขนของเจ้า สองตัดแขนของคนที่คอยยุยงบงการเจ้า และสามกลายเป็นอาหารอันโอชะของสิงโตเปลวเพลิง สิงโตเปลวเพลิงเหล่านี้ไม่ได้กินเนื้อมนุษย์มาเป็นเวลานานแล้วด้วยสิ พวกมันคงคิดถึงรสชาตินั้นไม่น้อย"

สีหน้าของจางเชาดูแย่มาก

ไม่ว่าจะตัวเลือกไหน เขาก็ไม่ต้องการ

และเมื่อมองไปที่สิงโตเปลวเพลิงที่กำลังจ้องมองเขาอยู่ เพียงรอฟังคำสั่งของกู้ชูหน่วนอย่างตั้งใจ เช่นนั้นมันก็จะกลืนกินเขาไป ทำให้เขารู้สึกตระหนกหวาดกลัวอย่างมาก

กู้ชูอวิ๋นพูดเกลี้ยกล่อมขึ้นด้วยความประณีต "น้องสาม ทุกคนล้วนต่างก็เป็นเพื่อนร่วมสำนักศึกษาเดียวกัน เหตุใดต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่โตเช่นนี้ด้วยล่ะ"

"เช่นนั้นแล้ว เจ้าก็หักแขนตัวเองแทนเขาเสียสิ"

"น้องสาม เจ้า......เจ้ากำลังโทษข้าหรือ?"

"เก็บน้ำตาที่ไร้ค่าของเจ้าไปเสีย ระวังหากข้าอารมณ์ไม่ดีและทำให้สิงโตเปลวเพลิงกลืนกินเจ้าเข้าไปเถอะ"