กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 44

เมื่อมองชิงเฟิงและเจี้ยงเสวี่ยผู้มีฝีมือสูงส่งซึ่งอยู่ข้างกายเยี่ยจิ่งหาน ก็เห็นว่าพวกเขาแค่ขี่ม้าประกบคอยปกป้องอยู่ทางด้านซ้ายและด้านขวา จ้องมองไปยังสนามรบด้วยแววตาที่เยือกเย็น

กู้ชูหน่วนเข้าใจอะไรๆ แล้ว

ลูกธนูที่พุ่งเข้ามาในข้างในเมื่อครู่นี้ นางอุตส่าห์ขัดขวางอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่กลายเป็นว่านางคิดไปเองทั้งนั้น นักฆ่าเหล่านั้นน่ะหรือจะทำอะไรเยี่ยจิ่งหานได้

หมอนี่จงใจและเห็นนางเป็นตัวตลก

นักฆ่าถูกสังหารจนหมด รถม้ายังคงมุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วคงที่ราวกับเมื่อครู่นี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือไม่พวกเขาก็คงจะเคยชินกับมันแล้ว

ณ จวนหานอ๋อง

เยี่ยจิ่งหานบรรจงนั่งลงบนบัลลังก์และจิบชาอย่างสง่างาม รอบๆ ตัวเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความหนาวเหน็บที่ไม่อาจมองข้าม

กู้ชูหน่วนยืนอยู่ด้านล่างราวกับนักโทษที่รอการพิจารณาคดี รอให้คนข้างบนมาสอบปากคำ

นางเบ้ปาก ถ้าไม่ใช่เพราะนางเป็นฝ่ายผิด มีหรือที่นางจะยอมให้รังแกเช่นนี้

นางลากม้านั่งมาให้ตัวเองและนั่งลงไขว่ห้าง พูดเสียงดังว่า “ชิวเอ๋อร์ ไปชงชามาให้ข้าที”

ชิวเอ๋อร์โซเซจนเกือบจะล้ม

ที่นี่คือจวนหานอ๋อง นางจะถือวิสาสะไปยกชาเองได้อย่างไร นอกจากนี้ท่านหานอ๋องยังไม่พูดอะไรสักคำ

ชิงเฟิงและเจี้ยงเสวี่ยหันไปมองสตรีซึ่งอยู่ตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ

เป็นไปได้ไหมว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่เอาเปรียบท่านอ๋องของพวกเขาในวันนั้น

นอกจากนางแล้ว พวกเขาคิดไม่ออกจริงๆ ว่าจะมีใครกล้าอวดดีต่อหน้าท่านอ๋องแบบนี้

“มัวนิ่งทำไมอยู่ ไปสิ”

ชิวเอ๋อร์ขยิบตาและพยายามโบกไม้โบกมือ สองขาของนางสั่นระริกราวกับจะล้มลงได้ทุกเมื่อ

กู้ชูหน่วนพูดไม่ออก เทพแห่งสงครามน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือ

“ท่านอ๋องใจดีมีเมตตาทั้งยังอ่อนโยนใจกว้าง ถึงแม้เราจะทำให้ท่านขุ่นเคืองไปบ้าง ท่านก็คงไม่คิดเล็กคิดน้อยหรอก เจ้าไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น”

คนที่อยู่ ณ ที่แห่งนั้นแทบจะกัดลิ้นตัวเอง

ท่านอ๋องเป็นคนใจดีมีเมตตาทั้งยังอ่อนโยนใจกว้างอย่างนั้นหรือ

นางแน่ใจใช่หรือไม่ว่านั่นไม่ใช่การพูดออกมาอย่างไร้สำนึกผิดชอบชั่วดี

กู้ชูหน่วนกะพริบตาอย่างใสซื่อบริสุทธิ์และขยับไปที่โต๊ะของเยี่ยจิ่งหาน เอ่ยยิ้มๆ อย่างสอพลอว่า “ท่านอ๋อง เช่นนั้นเรามาคุยเรื่องข้อตกลงกันดีกว่า”