กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 515

มิรอให้พวกเขาลงมือ กู้ชูหน่วนก็เปล่งประกายแสงสีม่วงออกมาทั่วทั้งร่างกายของนาง

นางเลื่อนขั้นจากระดับสองสู่ระดับสามขั้นต้นทันที

แต่ในทางกลับกัน จอมมารกลับระดับลดลงจากขั้นสูงสุดระดับหกสู่ขั้นกลางระดับหก

วิ๊ง…

กู้ชูหน่วนเลื่อนขั้นอีกครั้ง เพิ่มขึ้นสู่ขั้นกลางระดับสาม

จอมมารระดับลดลงสู่ขั้นต้นระดับหก

ผู้คนรอบ ๆ ต่างก็ตะลึงใจกันถ้วนหน้า

ถึงแม้นระดับของจอมมารจะลดลง

แต่กู้ชูหน่วนเองก็มิน่าจะเพิ่มขึ้นเพียงหนึ่งขั้นสิ

ต้องทราบเสียก่อนว่าระดับขั้นยิ่งสูง ต้องการเลื่อนขั้นอีกครั้งก็จะยิ่งยากมากขึ้น

จอมมารลดลงจากขั้นสูงสุดระดับหกลงสู่ขั้นต้นระดับหก อย่างน้อยกู้ชูหน่วนก็น่าจะเลื่อนขั้นจากระดับสองเพิ่มขึ้นสู่ระดับสี่ได้ แต่นางเพิ่มขึ้นถึงแค่ขั้นกลางระดับสามเท่านั้น

หรือว่านางดูดซึมกำลังภายในน้อยไปอย่างนั้นหรือ?

แต่มองดูใบหน้าอันเจ็บปวดของนางแล้ว ดูเปลี่ยนไปมากนักมิเหมือนว่าดูดซึมกำลังภายในไปน้อยนิดเลย

ยิ่งไปกว่านั้น ข้าง ๆ นางยังมีนักฆ่าโลหิตอีก

นักฆ่าโลหิตรันทดยิ่งกว่า ลดลงจากขั้นกลางระดับห้าลงสู่ขั้นต้นระดับสี่ทันที

“มหาเวทย์ดูดพลัง…นี่มัน…”

ท่านผู้เฒ่าฮวากังวลจนเดินวนซ้ำ ๆ

เขาก็อยากจะแยกพวกเขาออกจากกันเหมือนกัน แต่เมื่อเขาเข้าไปยุ่ง เว้นแต่ว่ากู้ชูหน่วนจักถอนฝ่ามือของตนออก มิเช่นนั้นเขาก็คงต้องเผชิญสถานการณ์เช่นเดียวกันกับพวกเขา

ตรงหน้า หลานสาวของเขาดูเหมือนมิรู้ว่าจักควบคุมมหาเวทย์ดูดพลังอย่างไร

“ข้าจักไปนำเด็กนั่นออกไปจากพวกเจ้า”ท่านผู้เฒ่าฮวากล่าว

“มิเป็นผลหรอก”จอมมารกล่าวอย่างเฉยเมย

เขามิยอมทำร้ายกู้ชูหน่วน จึงทำได้เพียงทำให้ตนเจ็บหนัก เพื่อปกป้องกู้ชูหน่วน เพราะเช่นนี้แล้วมีโอกาสสูงนักที่เขาจะตายตรงนั้นเลย

แต่ทว่าเขาก็ยังคงสมยอม

อยู่ ๆ เขาก็ดูเหมือนจักเข้าใจอะไรบางอย่าง

กำลังภายในของเยี่ยจิ่งหานถดถอยลงไปมาก คาดว่าน่าจะถูกพี่หญิงดูดไป

ก่อนหน้านี้ไม่นาน เขากับเหวินเส่าอี้ก็ทะเลาะกันไปครั้งหนึ่ง เหวินเส่าอี้รันทดยิ่งกว่า วรยุทธ์ลดลงมาถึงขั้นต้นระดับสี่ ตอนนั้นเขายังสงสัยว่าเหตุใดเหวินเส่าอี้ถึงได้อ่อนแอเพียงนี้แล้ว

มาคิดดูวันนี้ กำลังภายในของเหวินเส่าอี้ก็น่าจะถูกพี่หญิงดูดไปเช่นกัน

ดูดซึมกำลังภายในของยอดฝีมือทั้งสามในตอนนี้ นางก็เพิ่มขึ้นสู่ขั้นกลางระดับสามเท่านั้น นี่มันช่างกระจอกงอกง่อยเกินไปแล้ว

ความสัมพันธ์ของนางกับเหวินเส่าอี้เป็นอย่างไรกัน? เหตุใดถึงได้ดูดซึมกำลังภายในไปมากเพียงนี้?

เยี่ยจิ่งหานเจ็บหนัก เพียงแค่เดินไม่กี่ก้าวก็ยังลำบาก แต่ทว่าเขาก็ยังคงกัดฟันแน่นและรวบรวมกำลังภายในทั้งหมด เวลาไม่กี่วินาทีก่อนที่จอมมารจะลงมือ ก็มีกำลังภายในอันยิ่งใหญ่พุ่งสู่พวกเขา ทำให้พวกเขาแยกออกเป็นสามอย่างตั้งใจ

“เอื๊อก…”

“เอื๊อก…”

“เอื๊อก…”

กู้ชูหน่วน เยี่ยจิ่งหาน รวมทั้งนักฆ่าโลหิตต่างก็กระอักเลือดออกมา

จอมมารก็คร่ำครวญออกมา

“นายท่าน…”

“หลานเอ๋ย…”

“ท่านจอมมาร…”

เหล่าคนใช้ต่างตะโกนและรีบวิ่งเข้าไปพยุงผู้เป็นนายของตน

เยี่ยจิ่งหานบาดเจ็บมิน้อย เส้นลมปราณทั่วทั้งร่างกายแทบจะติดขัด พิษเหมันต์ที่ยังมิหายดีมาตั้งแต่ต้น เมื่อได้รับการกระตุ้นเช่นนี้แล้ว ก็จักทำให้บาดเจ็บสาหัสและอาการกำเริบอีกครั้ง

เขาตัวสั่นและเย็นไปทั่วทั้งตัว แม้กระทั่งขนคิ้วและขนตาของเขาก็กลายเป็นชั้นน้ำแข็งด้วย

แต่ทว่าเขาก็ยังคงกัดฟันแน่นและมองดูกู้ชูหน่วนอย่างเป็นกังวล

กู้ชูหน่วนเองก็ดีไปกว่าเยี่ยจิ่งหานไม่มากนัก

สีหน้าของนางซีดเซียว ลมหายใจแผ่วเบา บอกได้ว่าลมหายใจออกมากกว่าลมหายใจเข้า

“หมอหลวง หมอหลวงล่ะ รีบไปดูพระชายาเร็วเข้า”

“พ่ะย่ะค่ะ ๆ ๆ …”

จอมมารอุ้มร่างอันอ่อนแอไร้เรี่ยวแรงของกู้ชูหน่วนไว้ และจับชีพจรของนาง สีหน้าบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“ชี่แท้ทั้งสามเส้นภายในร่างกายกำลังสู้กัน บาดแผลภายนอกรุนแรงทั้งยังเสียเลือดมาก ทุกแผลล้วนลึกเข้าไปถึงกระดูกและเส้นลมปราณทั้งหมดก็ถูกปิดกั้นไว้หมด”